„Kad je zvono sa subjelske crkve uputilo poziv na odbranu otadžbine, jer je počeo Prvi svjetski rat, braća Dragoljub i Ivko Gajovci otišli su u svoju ratnu jedinicu. Nažalost, rat uzima žrtve i oni su obojica položili svoje živote za otadžbinu. Dragoljub je kao vojnik trećeg poziva u Drinskoj diviziji, u činu podnarednika srpske vojske poginuo u Kolubarskoj bici na Kostajniku kod Krupnja 1914. godine. Nema zabilježenih podataka kako je došlo do njegove pogibije, ali rodbina prenosi kazivanja da ga je raznijela neprijateljska granata. Dragoljubov brat Ivko, vojnik prvog poziva, imao je samo 18 godina kada je poginuo u Solunu na Brazdarskoj kosi 17. marta 1917. godine. Ivko je u rat otišao neoženjen i nije ostavio potomstvo, nemamo mu ni fotografije sačuvane.”

Ovako glasi razjašnjenje dugotrajne nepoznanice o tome ko su braća ratnici sa krajputaša u kosjerićkom Subjelu. O tome u najnovijem broju časopisa za čuvanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije „Naš trag” piše Milijan Despotović, autor knjige „Žive kamene duše” o krajputašima u kosjerićkom kraju.

- Posle grupisanja i obnove krajputaša u opštini Kosjerić, koje je uradilo Udruženje potomaka ratnika 1912–1920. ’General Ljubomir Marić’, objavio sam 2021. knjigu ’Žive kamene duše’ (nagrađena je Nagradom ’Dragojlo Dudić’). Obilazeći sa interesovanjem područje Subjela, nisam pronašao nijedan spomenik krajputaš, a malo je starih ljudi koji bi mi možda ukazali na njihovo postojanje. Dolazeći u subjelsku Crkvu Svetog Luke uočio sam jedan spomenik krajputaš kome je vreme sakrilo tekst. Nisam uspeo da ga pročitam, a na njemu sam uočio, po upisanim godinama stradanja, da je posvećen ratnicima Prvog svetskog rata - piše Despotović u tekstu „Ko su braća ratnici Gajovci” i nastavlja:

„Na moju inicijativu Udruženje ’General Ljubomir Marić’, zahvaljujući pre svega dugogodišnjem predsedniku Draganu Vujiću, obnovilo je ovaj beleg žive kamene duše i ukazao se tekst: ’Dragoljub Miljka Gajovca živi 40 g a pogino na Kostajniku 1914 braneći svoju otadžbinu i zato se spominju dva rođena brata Ivko živijo 18 g pogino u Solunu na Brazdarskoj kosi 1917 17 marta spomen podiže otac sa unukom, ovde počiva Novko živi 5 g, a umro, spomen diže otac sa unukom.”

Despotović o toj porodici bilježi da su svuda bili poznati kao Gajovci (prezime Milaković bješe im se gotovo izgubilo u svakodnevnoj upotrebi), po Dragoljubovom i Ivkovom dedi Gaju, Otuda je njihov otac Miljko dao da im se na krajputašu ispiše prezime Gajovac.

- Dragoljub je rođen u Mušićima, opština Subjel, 1874. godine, od oca Miljka Milakovića Gajovca i majke Rose. Imao je dosta mlađeg brata (po ocu) Ivka rođenog 1899. Živio je mirno i bio čovjek od ugleda. Za ono vreme njihovo domaćinstvo se izdvajalo od drugih, gradilo se i radilo, kućilo uporno. Uvek je bilo vidnog domaćinskog pomaka. Dragoljub je bio oženjen Sofijom Dimitrijević iz Dobrinje, imali su sina Miluna i tri kćeri - navodi autor teksta o predratnom životu Gajovaca, kojima je potom Veliki rat doneo tragična stradanja.

„U Prvom svetskom ratu iz familije Milakovića stradalo je 14 boraca, više nego jedna osnovna ratna jedinica. Uz stradanja Dragoljuba i Ivka, poginuli su i sinovi Miljkovog brata Petra Branislav i Strajin: Branislav je pao na Ljubiću kod Čačka, a Strajin na železničkoj stanici u Valjevu. Branislav je imao pet ćerki, Strajin dve ćerke i sina.”

Milijan Despotović u ovom tekstu o braći s krajputaša zaključuje: „Prema popisu poginulih u ratovima 1912–1920. godine, iz Mušića je stradalo 106 boraca. Albaniju i Solunski front preživelo je 17 boraca. Njihova imena su upisana na spomen-ploči u subjelskoj crkvi.”