Na Sokocu je obilježen Dan početka proboja Solunskog fronta 1918. godine i Dan srpskog jedinstva, slobode i nacionalne zastave, te je ovim povodom služen pomen, položeni vijenci na Spomenik solunskom borcu i održan istorijski čas o značaju 15. septembra u srpskoj istoriji, a zastave su istaknute na svim javnim objektima, na ulicama i većini porodičnih kuća.

Sokočanin Luka Lučić rekao je novinarima da sa ponosom nosi ime djeda solunskog dobrovoljca iz sela Bukovik, zaseoka Liješća, koji se kao zarobljenik Austorugarske našao u redovima njihove vojske na Istočnom frontu u Rusiji, a potom sa nekoliko mještana sa područja Romanije prebjegao na stranu ruske vojske.

Odatle je, kako je nakon povratka u zavičaj pričao svojim potomcima, kao dobrovoljac prebačen na Solunski front.

- Stari su nam pričali da su dobrovoljci putovali tri mjeseca iz Rusije vozom, potom lađama sa Kurilskih ostrva i da mu je to bio najtežio dio na tom ratnom putu prema Solunu - prisjeća se potomak ovog solunca.

On je naveo da je njegov djed preživio rat i stigao kući 1918. godine na četrdesetnicu svog oca.

Stanija Vitomir je potomak srpskog dobrovoljca Pera Beatovića, koji je poginuo kao dobrovoljac u 24. godini 1917. godine u golgoti srpske vojske preko Albanije, a njegova supruga i malo dijete su umrli od tifusa.

Stanija kaže da se ime njenog strica, osim na spomeniku na Sokocu, nalazi na spomeniku na srpskom vojničkom groblju Zejtinlik u Solunu i da ona kao blizak potomak redovno pali svijeće za njegovu dušu, ponosna što se on borio za srpsku slobodu.

Profesor istorije u Srenjoškolskom centru "Vasilije Ostroški" Jelena Babić je na času istorije ispred Spomenika solunskom borcu govorila da se 15. septembar obilježava kao Dan srpskog jedinstva, slobode i nacionalne zastave, da je to zajednički praznik Srbije i Republike Srpske ustanovljen 2020. godine i dan na koji je prije 105 godina počeo proboj Solunskog fronta u Velikom ratu, u čemu su najveći doprinos dali srpski vojnici, nakon oporavka na grčkom ostrvu Krf.

Ona je istakla da je zastava jedan od simbola svake države, te da pažljivo odabrane boje i grbovi na njoj govore o narodu, zemlji, ali i tradiciji onoga kome pripada.

Prema njenim riječima, zastave su se mijenjale u skladu sa istorijskim tokovima i dešavanjima na prostorima na kojim su živjeli Srbi, te da je raspored boja na srpskoj zastavi isti od 1838. godine sa izmjenama koje su uslijedile nakon Drugog svjetskog rata.

Babićeva je podsjetila da je državna zastava Srbije prihvaćena 10. novembra 2010, u dvije varijante državna sa grbom i narodna - trobojka, te da je zastava Republike Srpske, takođe, trobojka i počela se primjenjivati od 9. januara 1992. godine.

- Narodno tumačenje zastave govori da crvena boja na njoj predstavlja krv junaka koja je prolivena za slobodu, plava nebo i beskraj kome se teži, a bijela - majčino mlijeko koje hrani djecu - navela je Babićeva.

- Naša zastava je znak našeg jedinstva i upućuje ko smo i kao narod i kojim putem treba da idemo, a to je put Svetosavlja - naglasila je Babićeva.

Vijence na spomenik Solunskom borcu danas su položile delegacije opštine Sokolac, grada Istočno Sarajevo, opštinskog Udruženja potomaka i poštovalaca djela srpskih dobrovoljaca u odbrambenim ratovima Srbije, SUBNOR-a, opštinske Boračke organizacije, Srednjoškolskog centra "Vasilije Ostroški" i Osnovne škole "Sokolac".

Času istorije su pored velikog broja građana prisustvovali učenici Srednjoškolskog centra i Osnovne škole sa Sokoca.