Istovremeno sa oslobađanjem Zvornika, južno od grada Višegrada, na obalama rijeke Drine, odvajaju se lokalne zajednice, lokalni Srbi u januaru glasaju za ulazak u SAO (Srpska autonomna oblast), a muslimani za suverenu BiH na čelu sa rukovodstvom iz Sarajeva.

Tokom proljeća 1992. godine situacija u Višegradu je slična kao i u drugim gradovima Bosne: dijele se dvije etničke grupe, formira se odvojeno vlast i policija, podižu se barikade...

Početkom aprila 1992. godine oko 1000 srpskih boraca TO, te oko 150 lokalnih policajaca sa manjom jedinicom 37. užičkog korpusa JNA, umarširali su u grad. Borbe su se vodile sa manjom grupacijom muslimanske policije i pripadnika ''Patriotske lige''.

Najžešća borba je vođena 8. aprila oko zgrada policijske stanice. Istoga dana veliki dio lokalnog muslimanskog stanovništva je izbjegao iz grada, vladala je i panika zbog glasine o prisustvu Arkana u Višegradu.

Na kraju borbi za Višegrad desio se i jedan incident. Kriminalac Murat Šabanović je očajnički pokušao da zaustavi srpski napad tako što je zauzeo hidroelektranu u blizini grada i prijetio da će je raznijeti. U tom slučaju Višegrad i okolina bi bili poplavljeni.

Nakon razgovora sa njim i ubjeđivanja, Srbi su preuzeli branu, a nesuđeni rušitelj Murat se povukao.

U narednih nekoliko dana srpske snage uništile su raštrkane džepove muslimanskog otpora u blizini Višegrada, a kod Rudog je uništena jedinica "Zelenih beretki" (vojno krilo SDA).

Foča (Srbinje)

U cijelom Podrinju možda najjače borbe vodile su se upravo oko Foče, smještene 20 km jugozapadno od Goražda. Foča se nalazi na važnom strateškom putu koji vodi od sjevera prema jugu, cijelom dolinom Drine. Etničko stanovništvo je grubo podjeljeno, 52% muslimani i 45% Srbi. Ovdje je u martu došlo do velikih eskalacija međuetničkih kontradikcija, kao i u cijeloj Bosni. Nakon serije incidenata, 23. marta lokalni krizni štab SDS-a najavio je "stanje spremnosti". Ovaj korak su prvenstveno izazvale vijesti o rastućem pritisku na srpsku manjinu u Goraždu.

Srpske snage u Foči i okolini činile su uglavnom borci Teritorijalne odbrane, oko 1.000 ljudi, kombinovane odrede TO iz susjednih opština, na primjer iz Čajniča, i 200 lokalnih policajaca koji su se nedavno pridružili formiranom srpskom MUP-u. Nakon toga, u poslednjoj fazi borbe za grad, pridružili su se i dobrovoljci iz "Srpskog pokreta" Vojislava Šešelja. Ograničenu podršku pružili su i jedinice 37. užičkog korpusa JNA.

Snage muslimana u Foči brojale su nekoliko stotina vojnika paravojnih snaga SDA. To su bile najorganizovanije i dobro naoružane muslimanske snage u istočnoj Bosni, bez boraca Goražda. Za razliku od Bijeljine, Zvornika i Višegrada, gdje su Srbi uspostavili svoju kontrolu za jedan ili dva dana, borbe za Foču su trajale tri nedjelje.

Kada je Bosna i Hercegovina formalno proglasila nezavisnost 6. aprila, istog dana Srbi iz Foče preuzeli su kontrolu nad glavnim opštinskim zgradama, uključujući i policijsku službu i proglasili svoju pripadnost BiH i nezavisnost od vlade u Sarajevu. Bitke koje su započele u gradu uveče 8. aprila, preselile su se na područje hidroelektrane 9. aprila, kao i u Zvorniku, a Srbi su izdali ultimatum: "Spustite oružje!" Muslimani su ga ignorisali, a uveče, istog dana, srpski borci su počeli da bombarduju grad sa haubicama. Borba se vodila u predgrađu, kod većine muslimanskog stanovništva, Donjeg polja, Aladža. U narednih nekoliko dana, srpski borci su preuzeli predgrađe Foče. Ovdje su se muslimani borili vješto i očajnički. Većina grada u popodnevnim časovima izgleda je mrtvo, mnogi lokalni stanovnici su već pobjegli, a noću je postao raj za pljačkaše.

Potpuna kontrola nad Fočom dolazi 14. aprila, kada srpske snage koncentrisanom vatrom iz artiljerije uspjevaju da izbace muslimanske snajperiste iz nebodera, sa kojih su držali pod kontrolom cijeli grad. Nakon pada naselja Donjeg polja, gdje je pružen najjači otpor, muslimanska odbrana je počela da se ruši, a do 17. aprila većina muslimanskih snaga je napustila grad, uključujući i veliki dio mirnog stanovništva.

Oslobađanje Foče je bio veliki uspjeh za Srbe u njihovoj ofanzivi u Podrinju, ali su morali još da vode borbe sa sabotažama nekoliko muslimanskih grupa, rasutih širom grada. Tek krajem jula srpski borci su uspjeli da u potpunosti obezbijede ovaj reon.

U narednim danima formirane su u Višegradu i Foči dvije taktičke grupe Vojske Republike Srpske, koje su aktivno učestovale u borbama za koridor Trnovo - Goražde, kojeg su muslimani pokušavali uspostaviti.

Borbe u Podrinju 1992. su se prenijele u ''trougao'' između Rogatice, Višegrada i Goražda, duž obje obale Drine.