Načelnik opštine Istočna Ilidža Marinko Božović izjavio je Srni povodom 28 godina od egzodusa da je činjenica da sarajevski Srbi ne traže nadoknadu za ovu žrtvu, jer to nije moguće, ali traže da se ova žrtva poštuje.

- To je dug koji kao narod imamo prema Srbima iz Sarajeva. Kada govorimo o egzodusu sarajevskih Srba, što više vrijeme prolazi, a, evo, ove godine se obilježava 28 godina od `izlaska` Srba iz Sarajeva, sve sam uvjereniji da ovaj istorijski, biblijski momenat nije dovoljno snažno odjeknuo ni u našoj, a ni svjetskoj javnosti - naveo je Božović.

On je naglasio da oni koji su istjerali Srbe iz Sarajeva žele zaboraviti da su Srbi u tom gradu ikada postojali.

- Zamislite taj presudni trenutak u kojem stotine hiljada ljudi nosi krhotine svoga života, na nekim kamionima, prikolicama, traktorima, otkopava svoje mrtve i odlazi u nepoznato. Zamislite trenutak u kojem shvataju da u gradu u kojem su generacijama, vijekovima živjeli, za njih više nema mira, slobode i budućnosti - napomenuo je Božović.

Prema njegovim riječima, kulturom sjećanja na egzodus sarajevskih Srba potrebno se baviti organizovano i sistematski.

Prema zvaničnim podacima, egzodus najmanje 120.000 Srba počeo je 17. februara 1996. godine na pravoslavne Zadušnice i trajao je do 16. marta.

U martu 1996. godine ispisane su brojne pojedinačne tragedije lokalnog stanovništva, zbog čega je Dejtonski mirovni sporazum za sarajevske Srbe asocijacija na najveće poslijeratno protjerivanje naroda sa svojih ognjišta.

Srbi su morali napustili odbranjene opštine i naselja tadašnjeg Srpskog Sarajeva - Grbavicu, Nedžariće, Ilidžu, Ilijaš, Hadžiće, Vogošću, Rajlovac, okolna sela i zaseoke iako su u Odbrambeno-otadžbinskom ratu srpski borci Sarajevsko-romanijske regije zaustavili 35 ofanziva muslimanskih vojnika.

Brojni izvori ukazuju na činjenicu da je Srpsko Sarajevo tada predstavljalo jedinstven slučaj u bivšoj BiH po tome što se Dejtonskim mirovnim sporazumom od ljudi koji su odbranili svoj grad zahtijevalo da u miru pristanu na vlast ratnih protivnika.

Osim toga što su srpski civili morali da spakuju najnužnije stvari i krenu u  neizvjesnost, mnogi stanovnici Ilijaša, Grbavice, Hadžića, Vogošće i Centra krenuli su da otkopavaju posmrtne ostatke najmilijih ne želeći da muslimanski vandali skrnave njihove grobove.

Za odbranu ovih prostora, život je dalo više od 4.000 boraca, a oko 3.500 ih je ranjeno. Na Sokocu je formirano Vojničko spomen-groblje "Novi Zejtinlik" na koje su preneseni posmrtni ostaci oko 1.000 boraca Vojske Republike Srpske.

Odbor Vlade Republike Srpske za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova organizuje obilježavanje sjećanja na ovaj istorijski događaj od republičkog značaja.