Načelnik opštine Istočno Novo Sarajevo Jovan Katić rekao je Srni da će egzodus sarajevskih Srba u martu 1996. godine biti pamćen kroz istoriju kao možda i najveći mirnodopski egzodus jednog naroda i da nikada ne smijemo dopustiti da se zaboravi, niti ponovi srpskom narodu.

Katić je podsjetio da je više od 120.000 sarajevskih Srba prvi put u istoriji otvaralo grobove i iskopavalo posmrtne ostatke svojih najmilijih i nosilo ih na najtragičniji put bez povratka, ne želeći da dozvole da njihove grobove skrnave oni koji su im živote oduzeli.

- Dok nas ima, dužni smo da najglasnije govorimo o napuštanju vjekovnih ognjišta i imovine, ostavljanju svake fotografije, uspomene, svega što se domom zove i odlaska na livadu, u neizvjesnost koja je bila možda i gore od samog rata, jer su sarajevski Srbi platili najveću žrtvu za slobodu, opstanak i mir, kako bi stvorili novi dom, Republiku Srpsku - rekao je Katić.

On je istakao da Srbi nikada ne smiju dopustiti da se zaboravi, niti ponovi nešto slično.

- Dok nas ima, dužnost nam je naglasnije govoriti i budućim naraštajima prenositi ko smo, odakle smo i kakvu žrtvu su podnijeli srpski heroji i živi i mrtvi, kobnog marta 1996. godine - istakao je Katić.

Prema zvaničnim podacima, egzodus najmanje 120.000 Srba počeo je 17. februara 1996. godine na pravoslavne Zadušnice i trajao je do 16. marta.

U martu 1996. godine ispisane su brojne pojedinačne tragedije lokalnog stanovništva, zbog čega je Dejtonski mirovni sporazum za sarajevske Srbe asocijacija na najveće poslijeratno protjerivanje naroda sa svojih ognjišta.

Srbi su morali napustili odbranjene opštine i naselja tadašnjeg Srpskog Sarajeva – Grbavicu, Nedžariće, Ilidžu, Ilijaš, Hadžiće, Vogošću, Rajlovac, okolna sela i zaseoke iako su u Odbrambeno-otadžbinskom ratu srpski borci Sarajevsko-romanijske regije zaustavili 35 ofanziva muslimanskih vojnika.

Brojni izvori ukazuju na činjenicu da je Srpsko Sarajevo tada predstavljalo jedinstven slučaj u bivšoj BiH po tome što se Dejtonskim mirovnim sporazumom od ljudi koji su odbranili svoj grad zahtijevalo da u miru pristanu na vlast ratnih protivnika.

Osim toga što su srpski civili morali da spakuju najnužnije stvari i krenu u neizvjesnost, mnogi stanovnici Ilijaša, Grbavice, Hadžića, Vogošće i Centra krenuli su da otkopavaju posmrtne ostatke najmilijih ne želeći da muslimanski vandali skrnave njihove grobove.

Za odbranu ovih prostora, život je dalo više od 4.000 boraca, a oko 3.500 ih je ranjeno. Na Sokocu je formirano Vojničko spomen-groblje Novi Zejtinlik na koje su preneseni posmrtni ostaci oko 1.000 boraca Vojske Republike Srpske.

Odbor Vlade Republike Srpske za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova organizuje obilježavanje godišnjica ovog istorijskog događaja od republičkog značaja.