U eparhijskom saopštenju  još piše:

 

„Podsetimo, 8. maja 2023. godine nadomak Trebinja, u Mrkonjićima, pronađene su mošti Svete Ane Jovanović, majke Svetog Vasilija, što je odmah izazvalo duboko poštovanje i blagodarnost u srcima vernika. Mošti su obretenje koje je došlo samo nekoliko dana pre praznika Svetog Vasilija, i protumačeno kao znak božanske promisli.“

 

Iako o životu Ane Jovanović postoji malo istorijskih podataka, Crkva svedoči o njenoj dubokoj pobožnosti, molitvenosti i majčinskoj ljubavi. Bila je žena tiha, ali snažna u duhu, koja je svoj dom pretvorila u „malu Crkvu“, vaspitavajući svog sina u strahu Božijem i hrišćanskim vrlinama. Njen sin Stojan (kasnije Sveti Vasilije) još kao dete pokazivao je izuzetnu pobožnost, što svedoči o dubokom uticaju majke.

 

Rođena je u Mrkonjićima, u Popovom Polju, 28. decembra 1610. godine, i svojim životom svedočila je reči apostola Pavla: „Sve mogu u Hristu Isusu koji mi moć daje.“

 

U Manastiru u Mrkonjićima, crkvena zvona su obeležila dan kanonizacije, a praznične pesme i tropar Svetom Vasiliju obasjali su atmosferu.  U eparhijskom saopštenju ističu da  će se svake subote u 8 časova ujutru služiti sveta Liturgija, a vernici će imati priliku da pristupe i celivaju mošti Svete Blažene Ane.

 

Odmah po ulasku u Mrkonjiće zatičemo muškarca, koji veli da je iz familije  Boškovića. Od njega saznajemo da  je selo dva puta raseljavano,ali i da je preživelo ratne i druge patnje. Objašnjavanam nam da je pogrešna i informacija   da su mošti Svete Ane, pronađene pre dve godine.  Njen grob je pronađen zahvaljujući proviđenju jednog monaha,tridesetog godina prošlog veka. Tada je postavljen  manji nadgrobni spomenik, koji se dana čuva u zidu ,odmah na ulasku u  Manastir. Ispod njega je natpis:

„Ovaj krst je bio prvobitni nadgrobni spomenik na grobu majke sv. Vasilije Jovanović, izradio ga je Simo (Grifa) Mijatović koji je mučenički stradao 1941. godine u jami Rimani do.“

Od mog sagovornika, koji prodaje ljekovite trave i knjige Ljiljane Habjanović, dobijamo osnovne informacije  o selu i manastirskom zdanju.

Mrkonjići, živopisno hercegovačko seoce licem okrenuto prema prostranstvu Popovog polja koje se pod njim pruža, nalazi se na istočnoj strani tog polja, na putu za Mostar, na trideset petom kilometru od Trebinja. U ovom selu, rodnom mestu Sv. Vasilija mrkonjićkog, tvrdoškog i ostroškog čudotvorca, 1998. godine je na temeljima Svetiteljeve rodne kuće osvećen novopodignuti hram, čija je izgradnja započeta prije, a nastavljena i dovršena nakon posljednjeg rata kojim su bili zahvaćeni ovi prostori. Od samog početka, ova mrkonjićka svetinja bila je živo i nezaobilazno mjesto hodočašća i iskrene molitve brojnih poklonika, ne samo iz Hercegovine i zemalja najbližeg okruženja, već i iz čitavog svijeta. Pred hramom još uvijek stoji bujna zelena koščela za koju predanje kaže da datira još iz Svetiteljevog vremena. Nad selom se, sa zapadne strane, uzdižu padine brda Čelina i Lanetiča, na kojima je prema istom predanju sam Svetitelj kao dječak napasao stada. Na ovom mjestu, koje je već više od decenije i po metoh Petropavlovog Manastira i o čijoj se obnovi stara tamošnje sestrinstvo, na Praznik Svetog Vasilija (29. aprila/12. maja) svake godine se na Svetu Arhijerejsku Liturgiju okupi više stotina vernika koji pristižu sa raznih strana. Osvećeno prisustvom Svetog Vasilija i čuvano njegovim molitvama i blagoslovima, to mjesto je kroz decenije nastavljalo da živi, čekajući svoju punu obnovu i procvat.

 

Iz flajera Mrkonjići – cvijet u kamenu prenosimo cio tekst o obnovi monaškog opštežića:

 

„U proleće 2016. godine, sa blagoslovom tadašnjeg nadležnog Arhijereja Grigorija sestrinstvo Petropavlovog Manastira započelo je radove na vizantijskom živopisu mrkonjićkog hrama. Početkom 2020. godine, materijalnom podrškom Vlade Republike Srbije i Vlade Republike Srpske, dobrotom i prilozima mnogobrojnih priložnika iz zemlje i inostranstva ali i uz nesebičnu saradnju seoskih meštana, no pre svega drugom – milošću i blagoslovom Samog Gospoda i Njegovog vernog sluge Svetog Vasilija, započeta je izgradnja monaškog konaka, kompleksa monaških rukodelničkih radionica i manastirske gostoprimnice uz sami hram. U brdu iznad Manastira, planirana je i izgradnja vidikovca sa manastirskom bibliotekom i prigodnim prostorima za održavanje predavanja, promocija i duhovnih sabranja, koja bi u budućnosti trebalo da budu organizovana tokom Dana Svetog Vasilija, predviđenih za sedmicu uoči samog Praznika. Tokom Vaskršnjeg posta 2021. godine na hram je postavljeno, a uskoro se sa njega i prvi put oglasilo novo zvono. Radovi su privedeni kraju, konak useljen a monaško opštežiće konačno po prvi put uspostavljeno na ovom na sam Praznik Svetog Vasilija, 29. aprila / 12. maja iste godine.