Ovih se dana pisalo i čitalo da je povodom Dana Republike Srpske uz 30. rođendan Srpske predsjednica Republike Srpske Željka Cvijanović odlikovala plaketom „Svetog Stefana“ jedan broj višestrukih dobrovoljnih davalaca krvi širom Republike Srpske.

Nažalost, među njima nije bilo Milovana-Mikana Jankovića (62) iz Rogatice iako je prema već požutjeloj knjižici, ovjerenoj i uredno potpisanoj od nadležnih sa brojem grama i datumom, krv dao 132 puta, što bi uz najobičniji proročun i minimalnu količinu od 300 grama, a kako kaže, bilo je i „koliko treba“, 39,6 litara krvi.

Ko je i gdje zakazao oko priznanja predsjednice Republike Srpske, on ne zna, a potpuno je ubijeđen da to nije predsjednica, ali mu je u duši napravljen nemir i ljutnja. Jer, priznanje su dobili i oni koji su znatno iza njega po broju darivanja tečnosti koja život znači.

A prvo njegovo darivanje krvi, prisjeća se Mikan, bilo je u vrijeme kad je možda prije nekoliko dana nego što će navršiti 18 godina, davne 1977. kao maturant srednje škole u Rogatici. Za godinu dana do polaska u vojsku septembra 1978. krv dao još pet puta. Kao već stari davalac u JNA krv je dao tri puta. Po odsluženju vojnog roka i dolaska kući nastavio je davanje krvi i kao radnik Modne konfekcije „Jasna“, a do posljednjeg rata došao je do brojke od preko 40 darivanja uglavnom nepoznatim licima. Kotirao je kao davalac krvi bez koga se ni jedna redovna akcija nije mogla zamisliti. I u vanrednim akcijama na poziv Crvenog krsta, ali i molbe prijatelja, obavezno je učestvovao uz onu „uzmi koliko treba“.

U međuratnom periodu Mikan ne samo da je postao obavezni davalac krvi nego je za njegovo ime vezano i učešće na dobrovoljim radnim akcijama širom tadašnje Juge. Učestvovao je na 12 saveznih omladinskih radnih akcija od kojih je na četiri (rogatičke) bio u ulozi komndanta brigade, a zaradio je 14 udarničkih znački, od čega dva puta po dvije.

U posljednjem Odbrambeno-otadžbinskom ratu Mikan je bio od prvog do posljednjeg dana. Iako ranjen, poslije oporavka, nastavio je davati krv. Za spas ratnih drugova dva puta je dao krv, jednom čak i iz vene u venu. U kojoj količini, znao je samo doktor koji je tom činu bio prisutan.

Kraj rata nije bio i kraj Mikanovog darivanja krvi da bi došao do trenutnih 132 puta.

Bilo bi ih još i više, ali se nešto počelo komplikovati sa hemoglobinom u mojoj krvnoj slici, pa po preporuci ljekara, već dvije godine krv dajem jednom godišnje. I u takvim uslovima davaću je sve dok mi ljekari potpuno ne zabrane, reče Mikan uz napomenu da su njegovim putem pošli i sinovi Đorđe i Nenad. Đorđe je već redovno krv dao tri puta, a Nenad jednom. I ako bude zdravlja, nastavljaju.

Mikan ima krvnu grupu A negativnu. Pošto je riječ o najrjeđoj i vrlo upotrebljivoj krvnoj grupi veoma je tražen i otuda činjenica da je on više puta i van organizovanih akcija darivao krv i uglavnom za najkritičnije slučajeve kad je za korisnika bilo biti ili ne biti.

U Opštinskoj organizaciji Crvenog krsta u Rogatici kažu da njih u posljednje vrijeme niko nije kontaktirao oko davalaca krvi. Tačno je da je trenutno Milovan-Mikan Janković kao radnik ŠG „Sjemeć“, odakle je otišao i u penziju, rekorder među dobrovoljnim davaocima krvi u opštini Rogatice, a da je sada iz zdravstvenih razloga rjeđe daje. Mi smo mu u granicama mogućnosti za to dali pripadajuća priznanja, a na prijedlog Crvenog krsta od Skupštine opštine Rogatica posebno je nagrađen za zasluge u humanim aktivnostima i požrtvanju kao višegodišnji i višestruki davalac krvi.