Vlada Republike Srpske proglasila je 27. april Danom žalosti povodom obilježavanja Dana sjećanja na žrtve ustaškog genocida nad Srbima, Jevrejima i Romima u NDH od 1941. do 1945. godine.

Na dan 27. aprila 2025. sve republičke organe i organizacije, organi jedinica lokalne samouprave, javna preduzeća, ustanove i druge organizacije, dužne su da istaknu zastave na pola koplja, te da se kulturne i sportske manifestacije, kao i televizijski i radijski sadržaj prilagode Danu žalosti.

Istog dana, u Spomen-području Donja Gradina biće služen parastos žrtvama ustaškog zločina u Koncentracionom logoru Jasenovac.

Ove godine navršava se 80 godina od proboja posljednje grupe jasenovačkih logoraša i zatvaranja zloglasnog Koncentracionog logora Jasenovac.

Koncentracioni logor Jasenovac bio je najveći logor smrti u tadašnjoj fašističkoj NDH, na prostoru okupirane Kraljevine Jugoslavije i stratište za Srbe, Rome i Jevreje, svih uzrasta, polova, životne dobi, socijalnih, obrazovnih i drugih profila, kao i za antifašiste, pomagače i simpatizere Srba, Roma i Jevreja.

Broj žrtava u koncentracionom logoru Jasenovac nikada nije tačno utvrđen.

Zemaljska komisija Hrvatske, osnovana 1945. godine, konstatovala je u izvještaju Međunarodnom vojnom sudu u Nirnbergu da je broj žrtava između 500.000 i 700.000.

Njemački generali iz Drugog svjetskog rata davali su veoma različite podatke o broju ubijenih Srba u NDH, ali zajedničko im je to da svi pominju stotine hiljada stradalih.

Aleksander Ler je još 1943. godine govorio o 400.000 ubijenih Srba, Lotar Renduli, njemački general-pukovnik, navodi da je ubijeno oko "500.000 pravoslavaca", general Herman Nojbaher pominje "više od 750.000" ubijenih, Ernst Fik - 600.000 ...

Ono što se zna je da je tokom Drugog svjetskog rata, jedino mjesto u cijeloj Evropi u kome su postojali specijalni logori za djecu bila je Hrvatska, a za četiri godine, između aprila 1941. i maja 1945. godine, u ustaškoj NDH ubijeno je 73.316 mališana. 

Samo od decembra 1941. do aprila 1942. godine ustaše su ubile 19.544 dječaka i djevojčice srpske nacionalnosti, a njihovi identiteti utvrđivani su kasnije.

Ubijani su, prema svjedočenjima, na najstrašnije načine i umirali su, takođe, više nego odrasli, od bolesti, izgladnjelosti, žeđi i smrzavanja.