Riječi su igle kojima se pričvršćuju misli. Ovom svojom mišlju vodio se slavni pisac Viktor Igo, stvarajući djela koja su bogatstvo francuske i svjetske književnosti.
Igo, najznačajniji predstavnik romantizma u Francuskoj, u otadžbini je poznat kao jedan od najznačajnijih pjesnika, a u drugim zemljama su popularniji njegovi romani “Jadnici” i “Zvonar Bogorodične crkve u Parizu”.
Rođen 26. februara 1802. godine u Bezansonu u Francuskoj umro je na današnji dan 1885. u Parizu. Književnik, koji je pisao i drame, bio je aktivan u političkom životu Pariza.
Smatra se vodećom figurom u istoriji francuske literature i politike, nije samo doprinio romantičkom pokretu u Francuskoj, nego je stekao i međunarodnu slavu zbog zalaganja za Treću republiku i demokratiju u zemlji. Bio je treći sin Žozefa Leopolda Sigisberta Igoa i Sofi Trebuše. Tokom njegovog djetinjstva Francuska je prolazila kroz mnoge političke promjene, među kojima je najznačajnija uzdizanje Prvog francuskog carstva i Napoleonova diktatura. Njegov otac je bio visokoodlikovani oficir u Napoleonovoj vojsci i često je putovao. Majka je bila katolkinja i pristalica monarhije.
Igo je studirao pravo od 1815. do 1818. godine, ali nikada nije bio zainteresovan da otpočne pravnu karijeru. Još kao dječak pokazao je interesovanje za pisanje poezije. Kada mu je bilo 15 godina pobijedio je na konkursu u poeziji. Brzo se proširio glas o njegovom talentu i 1822. godine primljen je za člana Akademije u Tuluzu i počinje da zarađuje od svojih djela.
Još kao petnaestogodišnjak zaljubljuje se u svoju prijateljicu Adel Fuše. Njegova majka je bila protiv te veze i zbog toga se on ženi tek nakon majčine smrti 1822. godine.
Svoj prvi roman “Han Islanđanin” objavio je 1823. godine, a drugi “Bug-Žargal” 1826. godine. U periodu između 1829. i 1840. godine objavio je pet pjesničkih zbirki i brzo je stekao slavu jednog od najboljih lirskih pjesnika svih vremena.
Godine 1824. postao je član književnog kruga romantičara. Ova grupa je nastojala da uzdigne romantizam kao pokret i da razbije načela klasicizma. U svojim pjesmama Igo jasno stavlja do znanja da odbija klasicizam i njegove vrijednosti. Svoje viđenje romantizma predočio je u predgovoru drame “Kromvel”, koja nikada nije izvedena.
Godine 1829. napisao je djelo “Posljednji dani čovjeka koji je osuđen na smrt”, koje je imalo izuzetno velik uticaj na književnike kao što su Alber Kami, Čarls Dikens i Fjodor Dostojevski. Roman “Zvonar Bogorodične crkve u Parizu”, koji je objavljen 1831. godine, doživio je nevjerovatan uspjeh. Ovo djelo je još tada prevedeno na gotovo sve evropske jezike. Radnja romana smještena je u srednji vijek i predstavlja oštru kritiku društva koje ponižava i izbjegava Kvazimoda.
Trebalo mu je čak sedamnaest godina da bi napisao “Jadnike”, njegovo najčuvenije djelo, koje je objavljeno 1862. godine. Uspjeh ovog romana koji se bavi političkim i društvenim pitanjima donio mu je bogatstvo i slavu.
Riječ je o romanu koji je više puta adaptiran za film i pozorište. Film “„Jadnici” snimljen je 2012. u režiji Toma Hupera, koji je u filmu okupio glumce Hjua Džekmena, Rasela Kroua, En Hatavej, Amandu Sajfrid, Helenu Bonam Karter, Sašu Barona Koena... Ovo ostvarenje je osvojilo mnogobrojne nagrade, među kojima je i “Zlatni globus” za najbolji igrani film.
Igoov posljednji roman “Devedeset treća”, objavljen 1874, bavi se vladavinom terora za vrijeme Francuske revolucije. Postao je član Francuske akademije 1841. i nakon toga se uključuje u politički život. Kralj Luj-Filip postavio ga je na visoku poziciju i tada je on počeo da se bori protiv smrtne kazne, socijalne nepravde i zalagao se za slobodu štampe. Kasnije je izabran u zakonodavnu i ustavotvornu skupštinu.
Posljednjih godina života Igo je patio zbog smrti svojih najbližih, a preminuo je u 83. godini života. Njegova smrt je propraćena javnom žalošću. Više od dva miliona ljudi je marširalo u njegovoj pogrebnoj povorci.
Drame
Ubijeđen da romantizam mora da se dokaže u pozorištu, Viktor Igo je pisao pozorišne drame sa kojima se nije tako brzo proslavio. Drama “Ami Robsar” iz 1828. izvedena je samo jednom. Prva drama koju je lično producirao je “Marion Delorme”, u kojoj kritikuje monarhiju pa je zbog toga bila cenzurisana i zabranjena.
Sljedeća drama “Ernani” doživjela je veliki uspjeh oslikavajući tadašnji društveni i politički život u Francuskoj. Godine 1832. napisao je još jednu dramu pod imenom “Kralj se zabavlja”, koja je odmah nakon prvog izvođenja bila zabranjena zbog ismijavanja francuskog plemstva. Ostale uspješne drame su bile “Lukrecija Bordžija”, “Marija Tjudor”, “Angelo”…
