ojvoda Radomir Putnik je tvorac moderne srpske vojske. U okviru školovanja i obuke oficira uveo je različite novine, uključujući i rješavanje taktičkih zadataka.

Na današnji dan 1847. godine rođen je srpski vojvoda Radomir Putnik, proslavljeni vojskovođa u balkanskim ratovima i Prvom svjetskom ratu – oficir kome su Kanađani odali počast tako što su jednu svoju planinu nazvali Putnik.

Jedna od najvećih sarajevskih ulica (kao i brojne ulice u drugim gradovima bivše Jugoslavije) decenijama je nosila njegovo ime.

On i vojvoda Stepa Stepanović imali su svoja posebna mjesta kao komandanti srpske vojske, koja je oslobodila Južne Slovene i omogućila stvaranje Jugoslavije.

Radomir Putnik bio je vojnik i vojskovođa punih četrdeset godina. Vojničko zvanje je stekao na Artiljerijskoj školi u Beogradu.

Nakon mnogih rasporeda i napredovanja u službi, 1903. godine unaprijeđen je u čin generala i postavljen za načelnika Glavnog generalštaba. Godine 1906. bio je prvi put imenovan za ministra vojnog. Dva puta je bio načelnik Glavnog generalštaba, pet puta ministar vojni i načelnik Štaba Vrhovne komande Vojske Kraljevine Srbije u balkanskim i Prvom svjetskom ratu.

Od 1886. do 1889. godine bio je načelnik Obaveštajnog, a zatim Operativnog odjeljenja Glavnog generalštaba. Od 1890. godine obavljao je dužnost pomoćnika načelnika Glavnog generalštaba. Penzionisan je 1896. godine.

Radomir Putnik je tvorac moderne srpske vojske. U okviru školovanja i obuke oficira uveo je različite novine, uključujući i rješavanje taktičkih zadataka. Srpsku vojsku osavremenio je novim naoružanjem, na ključna mjesta postavio talentovane oficire i nije dozvolio da se politika miješa u vojne poslove.

Zajedno sa Živojinom Mišićem pripremio je sve ratne planove za Balkanske ratove i Prvi svjetski rat. Poslije Kumanovske bitke unaprijeđen je u čin prvog vojvode srpske vojske. U Bitoljskoj bici odigrao je ključnu ulogu i pravilnim rasporedom snaga Turcima nanio veliki udarac u Prvom balkanskom ratu. U nastavku rata komandovao je prodorom ka Jadranskom moru, koji se završio opsadom Skadra.

U Prvom svjetskom ratu bio je načelnik štaba Vrhovne komande, sve do pogoršanja bolesti 1916. godine, kada ga je na tom mjestu naslijedio general Petar Bojović.

Putnik je komandovao srpskom vojskom za vrijeme sve četiri neprijateljske ofanzive na Srbiju.

Njegova odluka da napusti Beograd i skrati front za vrijeme Kolubarske bitke bila je presudna, jer je srpska vojska dobila vrijeme da se oporavi i odmori.

Preporođenu srpsku vojsku poveo je u ofanzivu, koja je nanijela odlučujući udarac Austrougarima kod Suvobora, nakon čega je austrougarska vojska potisnuta sa teritorije Srbije.

Kada je počela četvrta ofanziva na Srbiju, Putnik je već bio teško bolestan i nije imao mnogo udjela u operativnim odlukama. Ipak, u okolnostima koje su bile veoma nepovoljne po Srbiju uspio je da organizuje povlačenje srpske vojske preko albanskih i crnogorskih planina, do albanskog primorja.

Teško bolestan, Putnik je stigao u Skadar 6. decembra 1915. godine, a 9. januara 1916. prebačen je na Krf, gdje se liječio do septembra iste godine. Sa Krfa je otišao u Nicu da nastavi liječenje.

Vojnici su ga, teško bolesnog, na rukama prenijeli preko Albanije. Putnik je zatražio da mu se odobri petomjesečno odsustvo za liječenje, koje mu je kralj Petar Prvi Karađorđević odobrio.

Umro je 17. maja 1917. godine u Nici, gdje je kovčeg sa njegovim posmrtnim ostacima ostavljen u crkvi na Ruskom groblju.

Jedan od srpskih novinara prolazeći sedam godina kasnije tuda zaprepašćeno je pisao: „Veliki vođa naše vojske još uvek leži u crkvenom prozoru i otadžbina ne može još uvek da se seti svog velikog sina kome toliko duguje.“

Na to su mu dva francuska generala rekla: “Ili ga prenesite u svoju zemlju i sahranite ili dajte da ga mi Francuzi sahranimo”.

Novembra 1926. godine, više od devet godina nakon smrti, na beogradsku željezničku stanicu stigli su posmrtni ostaci vojvode Putnika.

Sahranjen je na Novom groblju uz sve državne i vojne počasti. Tu mu je, prilozima mnogobrojnih poštovaoca, podignut veliki spomenik.

Već po završetku Prvog svjetskog rata, odajući počast načelniku Vrhovne komande srpske vojske i prvom srpskom vojvodi Radomiru Putniku, Kanađani su jednoj od svojih planina dali ime Putnik.