Sarajevo nije željelo da bude multietničko, multigrađansko i multiteritorijalno kada je 2009. godine odlučivalo o tome koja će imena ubijene djece Grada Sarajeva biti na Spomen-obilježju.
Oni su odlučili da to budu samo djeca koja su stradala, ubijena na teritoriji opkoljenog Sarajeva.
I ta činjenica, uz druge, da tu nema ubijene djece sa teritorije ratnog Srpskog Sarajeva, uticala je na to da Republika Srpska, odnosno Centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica, Banja Luka, organizuje i sprovode istraživanje o djeci žrtvama posljednjeg rata.
Niste željeli biti humanisti i svu stradalu djecu nekadašnjeg Grada Sarajeva, bez obzira na razlike u identitetima , prihvatiti kao ravnopravne žrtve rata, a danas, bez argumenata, nemate moralno pravo da tražite od Srba da budu humanisti.
Predmet (tog) ovog istraživanja su maloljetne osobe (starosti do 18 godina) koje su stradale na području BiH i Hrvatske u periodu od 1991. do 1995. godine, kao i maloljetna lica stradala nakon ovog perioda od posljedica rata.“ (str.22. „DJECA ŽRTVE RATA 1991-1995.“)
Pošli smo od stanovišta da žrtve, posebno ovako osjetljiva kategorija, ne smiju ostati samo brojevi ili puka statistika, već je potrebno da svaku žrtvu rehumanizujemo, te da ona ima ime, prezime i sve generalijske podatke, kao i podatke o vremenu, mjestu i načinu stradanja. (str.22. „DJECA ŽRTVE RATA 1991-1995.“)
Istraživanje je urađeno analitičkom metodom obrade raspoložive dokumentacije, te po geografsko hronološkom principu, zatim po vrsti stradanja.
Predmet istraživanja i cilj istraživanja nije bilo utvrđivanje podataka na kojem su ratištu, odnosno teritoriji, koje su kontrolisale strane u sukobu, desilo stradanje i ko su izvršioci ratnih zločina, čije su žrtve maloljetna djeca, jer su istraživači jasno naglasili da je polje, područje, istraživanja „na području BiH i Hrvatske“, i da ih zanimaju načini stradanja i mjesta stradanja, za BiH su to teritorije prijeratnih opština, a za Hrvatsku, Hrvatska zbirno (bez opština).
Prema istraživanju najveće stradanje djece evidentirano je na području deset sarajevskih opština (...smrtno stradalo 107 djece).“ (str.26. „DJECA ŽRTVE RATA 1991-1995.“)
Istraživačima je bilo poznato da je svaka od deset Sarajevskih opština bila je podjeljena u ratu na područja koja su kontrolisale vlasti i vojska Republike Bosne i Hercegovine i vlasti i vojska Republike Srpske, i oni su to zanemarili i nisu istraživali, na primjer ko je (pojedinac ili vojna jedinica) ubio Lukić Marka u Sarajevu ili ko je, pojedinac ili vojna jedinica ubio Dragičević Mirjanu u Srpskom Sarajevu. (Sticajem okolnosti Ilijaš nije dio današnjeg Grada Istočno Sarajevo).
Na strani 27. knjige Djeca žrtva rata 1991-1995., u tabeli su naveli da je u opštini:
Ni uz jedno ime nije navedeno ko ih je ubio, i da li su u tom trenutku bili , da pojednostavim radi razumjevanja, na srpskoj ili bošnjačkoj strani Grada, govori se samo da su stradali na nekoj od deset opština Grada Sarajeva.
Sarajevski mediji danas (12.8.2023), bez argumenata, pišu:
Istraživači su na strani 22. knjige „DJECA ŽRTVE RATA 1991-1995.“ naglasili predmet i cilj istraživanja i objasnili da im je cilj da na utvrde vrste i broj stradanja djece na teritoriji Bosne i Hercegovine po opštinama.
Nisu istraživali na kojoj je teritoriji, u smislu ko sa njom u ratu upravlja i vlada, i koja je vojna formacija uticala na stradanje djece.
Nigdje u izvještaju, knjizi se ne govori o zločinima nad djecom od strane Vojske Republike Srpske, a ni o zločinima nad djecom od strane Armije Republike Bosne i Hercegovine.
Nigdje u izvještaju ne postoje podaci koji potvrđuju da su istraživači podatke o stradaloj, ubijenoj djeci u opkoljenom Sarajevu stavili na područje ratnog Srpskog Sarajeva, poslije Istočnog Sarajeva, a danas Grada Istočno Sarajevo.
U knjizi, izvještaju se ne mogu naći podaci koji dokazuju sarajevski propagandni stav da su Srbi u izvještaju predstavili djecu koju su oni ubili kao da su ubijeni od strane Armije Republike Bosne i Hercegovine.
Dobronamjerni čitalac ako pažljivo pogleda podatke o ubijenoj djeci (koje citiram iz knjige“DJECA ŽRTVE RATA 1991-1995.“) utvrdit će da oni ne sadržavaju činjenice koji mogu biti podloga, baza za stavove bošnjačkog Sarajeva koje osporavam.
Na str. 148. piše:
6. Malešević Mirjana , kči Duška, rođena 3. avgusta 1977.godine. Smrtno je stradala u augustu 1992. godine u mjestu Dobrinja, opština Novi Grad u Sarajevu, sahranjena je na groblju „Sveti Marko“ 27. februara 1993.godine.
Na str.148. piše:
4. Josipović Goran, sin Stanoja, rođen 29. aprila 1981.godine u Sarajevu, opština Novi Grad. Poginuo je 21. juna 1992. godine u Novom Gradu.
Na str. 148. piše:
8. Soknić Vitomir, sin Velimira, rođen je 10. februara 1975. godine u Sarajevu, opština Centar. Poginuo je 18. decembra 1992.godine u Sarajevu, opština Novi Grad.
Na str.150. piše:
7. Radonja Snježana, kći Dragana, rođena 1980.godine u Sarajevu, opština Novo Sarajevo. Smrtno je stradala 18.maja 1992.godine u Novom Sarajevu.
Na str.148. piše:
2. Jovanović Darjan, sin Miodraga, rođen 18. oktobra 1989.godine u Sarajevu, opština Novi Grad. Poginuo je 13. juna 1993. godine u Novom Gradu.
Na str.144. piše:
7. Ivanović Nebojša, sin Mlađena, rođen 20. jula 1996 godine. Poginuo je u maju 1994. godine u Sarajevu, opština Centar.
Na str.144. piše:
5. Kovačević Danijel, sin Ive, rođen 5 .decembra 1978.godine. Poginuo je 3. oktobra 1994. godine u Sarajevu, opština Centar.
Piše: Dušan Šehovac