Već 27. septembra počeli su širom Srbije protesti zbog pokušaja izborne krađe, a dva dana kasnije rudari Kolubare stupili su u štrajk.

-Želim da čestitam Vojislavu Koštunici, a ja ću sad malo da se odmorim - ovako se Slobodan Milošević 6. oktobra 2000. godine oprostio od funkcije predsjednika SR Jugoslavije, priznajući tek tada, poslije velikih narodnih demonstracija, da je izgubio predsjedničke izbore, održane prije dvije decenije, 24. septembra 2000. godine. Predsjednički izbori održani su istovremeno s izborima za Skupštinu SRJ i lokalnim izborima u Srbiji.

Savezna izborna komisija saopštila je da je kandidat Demokratske opozicije Srbije i lider DSS-a Vojislav Koštunica osvojio 48,22 odsto glasova, a kandidat SPS-a Slobodan Milošević 40,24 odsto glasova, poslije čega je njen predsjednik Borivoje Vukičević izjavio da su privedene kraju pripreme za drugi krug izbora 8. oktobra. DOS, koji je činilo 18 opozicionih stranaka, tvrdio je, međutim, da je njihov kandidat pobjedio u prvom krugu, i to s osvojenih 52,54 odsto glasova, odbijajući svaku pomisao na održavanje drugog kruga izbora.

Već 27. septembra počeli su širom Srbije protesti zbog pokušaja izborne krađe, a dva dana kasnije rudari Kolubare stupili su u štrajk. DOS je pozvao građane da se 5. oktobra okupe ispred Savezne skupštine u odbranu izbornih rezultata. Milošević se, međutim, spremao za drugi krug izbora, ignorišući proteste.

Ne shvatajući koliko je nezadovoljstvo građana, Milošević je, u sklopu kampanje za drugi krug, 2. oktobra održao govor u kome je rekao da “pripadnici vrha DOS-a novcem unesenim u zemlju potkupljuju i zastrašuju građane, organizuju štrajkove, nemire i nasilje, ne bi li zaustavili proizvodnju, svaki rad, aktivnost, sve sa ciljem da zapadne zemlje ovde ispune svoje ciljeve.“

Govorio je o rasparčavanju Srbije, da će „Crna Gora postati mafijaška država”, poručivši da „građani mogu da mu veruju, a i ne moraju”, kao i da je smatrao za „svoju dužnost da upozori građane na posledice aktivnosti koje finansiraju i podržavaju vlade NATO alijanse."

-Moja je želja da se u moja upozorenja ne uvere kasno, da se ne uvere tek onda kada bude teško da se isprave greške koje su građani u svojoj naivnosti, površnosti ili zabludi sami učinili. Pa će se te greške teško otklanjati, a neke možda neće moći nikada da se otklone. Ne napadaju oni Srbiju zbog Miloševića, nego Miloševića zbog Srbije. Moja je savest u tom pogledu mirna- rekao je.

Ovim govorom je samo podstakao još veće nezadovoljstvo građana, a DOS je pozvao građane da se 5. oktobra okupe isred Savezne skupštine, dajući Miloševiću rok da do 5. oktobra u 15 časova prizna pobjedu Vojislava Koštunice. Demonstranti su 5. oktobra u kolonama automobila, autobusa i kamiona, probijajući se kroz policijske barikade buldožerima krenuli pred Saveznu skupštinu.

Prvi pokušaj zauzimanja Skupštine policija je spriječila, ali sljedeći nije mogla. Politika podsijeća  da je tada zapaljen parlament, a i danas se mogu čuti tvrdnje onih koji su tada poraženi da je to učinjeno kako bi se zapalila izborna dokumentacija, da se nikad ne bi saznala istina. Tvrdi se da je Koštunica imao više glasova, ali da nije pobijedio u prvom krugu, doduše, obavezno se kaže i da bi on pobijedio u drugom krugu.

Ta sporenja će se nastaviti, ali, u svakom slučaju, stotine hiljada građana na ulicama Beograda ni suzavac nije spriječio u odbrani izbornog rezultata. Milošević je 6. oktobra priznao poraz i čestitao Koštunici, koji je 7. oktobra pred poslanicima Savezne skupštine u Sava centru položio zakletvu i postao predsjednik SRJ.