Istoričar Miloš Ković izjavio je da je genocid ključno iskustvo srpskog naroda u 20. vijeku, ali da genocid koji je učinjen nad Srbima ne samo da nije kažnjen, nego ga Srbi nisu ugradili u temelje svog nacionalnog identiteta.

„Sa masovnim ubijanjem srpskih civila i zatiranjem svoje kulture suočili smo se tri puta u toku jednog stoleća, u dva svetska rata i u vreme razaranje Jugoslavije i Srbije. Za razliku od Jevreja ili Jermena, naroda slične sudbine, Srbi svest o genocidu, međutim nisu ugradili u temelje svog nacionalnog identiteta“, naveo je Ković.

On je naglasio da se time bavi samo Srpska pravoslavna crkva i nekoliko usamljenih ustanova koje, kako je rekao, moraju da se bore za pažnju i pomoć, a da Srbi to svoje strašno iskustvo ne mogu da objasne ni sebi na strancima.

„Neprijatno nam je u društvu onih koji o tome govore, proglašavamo ih `ratnim huškačima`, onim koji ugrožavaju naše `dobrosusedske odnose` i `evropske integracije`. Tim Sarajlijama, Krajišnicima i Metohijcima, mi Beograđani Šumadinci i Moravci odgovaramo da su nam te priče grozne i morbidne, da ne želimo nikoga da mrzimo i da hoćemo da se okrenemo budućnosti. Bilo pa prošlo“, rekao je on u autorskom tekstu za beogradsku „Politiku“.

Ković je konstatovao da je propaganda zapadnih, globalnih medija riječ „Srbin“ pretvorila u sinonim za „ratni zločinac“, te Srbi svakog jula i avgusta, za vrijeme ceremonija u Srebrenici i Kninu raspravljaju o tome da li bi trebalo da se „suočimo sa prošlošću i priznamo da smo u BiH i Hrvatskoj počinili genocid“.

„Za to vreme u Hrvatskoj se uništenje srpskog stanovništva iz 1995. godine proslavlja na najvišem državnom nivou i pleše uz ustaške pesme i pozdrave. U `Maršu mira` Nezuk-Potočari bivši ratnici 28. divizije Armije BiH i mladi ljudi nose ratne zastave jedinice koja je počinila masovne zločine nad srpskim civilima u Srebrenici, Bratuncu, Milićima“, upozorio je Ković.

On je naglasio da istovremeno vođe terorističke OVK na Kosovu i Metohiji koje su samo od 1999. i 2004. godine protjerale oko 250.000 Srba, dok su ostale pobili i strpali u geta, najavljuju izgradnju „Muzeja genocida“, koji će podsjećati svijet na ono što su Srbi učinili albanskom narodu.

„Među zemljama NATO i EU koje su osmislile i izvršile genocid nad Srbima Krajine /`Oluja`/, Sarajeva, Kosova i Metohije nalaze se i oni koji su počinili genocid nad Srbima u dva svetska rata i marljivo ih istrebljivali tokom nekoliko vekova. Tu, na Zapadu nalaze se koreni ovog zla“, ocijenio je Ković.

On je naglasio da je riječ „genocid“ danas u medijima i akademskoj javnosti postala najobičnije sredstvo za pravdanje „humanitarnih intervencija“ čime je revatilizovan čak i Holokaust.

„Od prvog iskrcavanja Evropljana u Americi žrtve genocida rutinski se optužuju za kanibalizam, zločine i genocid. Setimo se sudskog cirkusa u haškom tribunalu“, rekao je Ković, koji je vanredni profesor na Odjeljenju za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu.

Prema njegovim riječima, toj vrsti propagande je posvećena i knjiga „Politika genocida“ Edvarda Hermana i Dejvida Pitersona u kojoj su genocidi podijeljeni na četiri kategorije.

„`Konstruktivni` genocidi su po njima oni koje vrši SAD, `beningne` su počinili štićenici SAD, kao na primjer Hrvatska u `Oluji`, `zločinački` su oni koje vrši Srbija i ostale države koje su meta SAD i `mitske` ili podkategorija `zlikovačkih`, za što je kao primjer uzeto `krvoproliće` u Račku“, naveo je Ković.

Prema njegovim riječima, ipak je mnogo važnija podjela na kažnjene i nekažnjene genocide.

„Još od krstaških ratova, u misionarskoj `volji za moć` krije se tajna Zapada. Ovde je reč o Hrvatskoj, koja za Jasenovac i `Oluju` ne samo da nije kažnjena nego je i `nagrađena` etnički čistom državom i ulaskom u EU i NATO“, rekao je Ković.

On je ukazao da iz tog evropskog, krstaškog, kolonizatorskog pakla potiču tri genocida nad srpskim narodom u 20. vijeku.

„Prošlost ne možete da promenite. Hoćete da je zavboravite? Da pobegnete od nje? Ona će doći po vas“, poručio je Ković.