Cerska bitka, u kojoj je srpska vojska do nogu potukla austrougarsku i odnijela prvu savezničku pobjedu u Prvom svjetskom ratu, počela je 12. avgusta 1914. godine.

Od 200.000 austrougarskih vojnika koji su pokušali da okupiraju Srbiju, u njoj nije ostao nijedan, osim 4.500 zarobljenika.

Tokom krvavih borbi, gubici austrougarskih trupa dostigli su 27.000, a iz stroja je izbačeno više od 16.000 srpskih vojnika, od kojih je 2.107 poginulo.

Austrougarski vojnik i novinar Egon Ervin Kiš zapisao je krajem avgusta 1914. godine o tim dramatičnim trenucima u dnevniku: „Armija je potučena i nalazi se u bezobzirnom, divljem i paničnom bijegu. Jedna potučena vojska - ne, jedna razbijena rulja jurila je u bezumnom strahu prema granici..."

Od 29. jula do 11. avgusta, austrougarska armija je započela artiljerijske napade u sjevernoj i sjeverozapadnoj Srbiji i uspjela da formira sistem pontonskih mostova preko Save i Dunava.

Srbi su znali da je nemoguće braniti cijelu granicu sa Austrougarskom monarhijom, u dužini od 550 kilometara.

Zbog toga je glavnokomandujući, vojvoda Radomir Putnik naredio da se srpska vojska povuče ka tradicionalnim odbrambenim linijama u Šumadiji, gdje je mogla brzo da dejstvuje na zapadu i sjeveru.

Jaki odredi su postavljeni u Valjevu i Užicu, a izvidnice na svaku važnu tačku duž granice.

Na obroncima planine Cer, u selu Tekeriš, 19. avgusta 1914. godine, srpska vojska odnela je jednu od najslavnijih pobjeda u Prvom svetskom ratu, suprotstavivši se vojnoj sili koja je u tom momentu imala šest puta veću teritoriju i jedanaest puta više stanovnika.

Do 23. avgusta 1914. godine na slobodnoj srpskoj teritoriji nije ostao nijedan austrougarski vojnik.

General Druge srpske armije Stepa Stepanović dobio je čin vojvode za uspješno komandovanja u bici.

Bitka je veoma uticala na vojnike austrougarske vojske na Balkanu i njene snage u Crnoj Gori morale su da napuste Pljevlja, koja su zauzele 19. avgusta.

Pobjeda je privukla svjetsku pažnju na Srbiju i donijela joj naklonost u neutralnim i savezničkim zemljama.

Novinski članci u odbrani Srbije postali su češći u britanskim novinama, a zemlja je bila toliko cijenjena da su određene grupe intelektualaca u Italiji podržavale ulazak Italije u rat na strani saveznika, navodeći Srbiju i Crnu Goru kao primjer.