Srpski pisac Jakov Ignjatović /1822-1889/, začetnik realizma u srpskoj književnosti, rođen je na današnji dan 1822. godine.

Poslije završenog studija prava radio je u rodnoj Sent Andreji kao advokat, a u toku revolucije 1848. godine bio je poslanik Majske skupštine u Sremskim Karlovcima i član Glavnog odbora Vojvodine.

Napisao je devet romana, 17 pripovjedaka, knjigu memoara i veliki broj publicističkih i političkih članaka.

U romanima je opisivao život Srba u Vojvodini i uspio da obuhvati panoramu epohe, sjajno zapažajući unutrašnje suprotnosti društva.

Ignjatovićeva djela su romani: "Trpen-spasen", "Milan Narandžić", "Čudan svet", "Vasa Rešpekt", "Večiti mladoženja", "Stari i novi majstori" i "Patnica".

Kad je narodna stranka Svetozara Miletića povela zajedničku političku borbu sa Mađarima protiv Beča, Ignjatović je aktivno učestvovao u toj borbi i dva puta je biran za poslanika.

U vremenu kada je Narodna stranka napustila Mađare, Ignjatović, suprotno ogromnoj većini Srba u Vojvodini, ostaje dosljedan prijatelj Mađara i pobornik srpsko-mađarskog sporazuma.

Zbog toga je napadan kao "mađaron" i bio prinuđen da živi odvojeno od srpskog društva, sve do smrti.

Jakov Ignjatović izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije.
Bio je član Matice srpske u Novom Sadu i nosilac srpskog Ordena Svetog Save.

Umro je u Novom Sadu juna 1889. godine i sahranjen na Uspenskom groblju. Njegovi potomci danas žive u Pirotu.