Da sam bio na mjestu Kalinića, Čavića, Ivanića, Bosića i Šarovića

Da se na početku malo našalim u ovoj svojoj muci, ali i ponosu što izdržavam, dakle, počeću sa pošalicom o nama sa aluzijom na testament dede Pantelije:

"Dragi moji političari-predsjednici partija, umišljene mesije i državnici, kao što sam i sam, slutim da mi je vrijeme Bogu na istinu ići, pa ovaj tekst diktiram u pero medijima Republike Srpske, sve jer u vas, braćo, nemam nimalo povjerenja. Naime, ko je pod vašom vlašću bio, živio je poslije rata nesrećno u državi sa najboljom mogućom klimom, sa ogromnim prirodnim i privrednim resursima, sa veličanstvenim prirodnim ljepotama, te lijepim i pametnim, a do vaše pojave u politici i časnim narodom.“

 Pišem ovo, poštovani narode, u vremenu dok sam pri kraju devetog dana PROTESTA postom na vodi, protesta zbog višegodišnje neodgovornosti, (u većini slučajeva nedoraslosti istorijskom momentu) naše politike, institucija-akademske zajednice, boračke organizacije, te blagog-nedovoljnog uticaja Crkve Dabrobosanske mitropolije, odnosno u vremenu, zadnjoj šansi Republike Srpske da se u ovom teškom istorijskom momentu srpski narod i Republika Srpska usabore, sve kao jedini pravi odgovor bremenu vremena u kome živimo.

Da nam tom Saboru donesemo deklaraciju, dokument pripremljen od najveće srpske pameti, dokument koji se odnosi na sve sfere života i rada Republike Srpske u narednim godinama i decenijama.

Da se u tom dokumentu jasno podvuku crvene linije (poštovanje Dejtonskog sporazuma) kao i omeđi djelovanje po tom pitanju svih institucija Srpske i svih izabranih predstavnika srpskog naroda na svim nivoima, sve kao preduslov stabilnosti Republike Srpske i posljedično iskreno pružene ruke Federaciji, odnosno, pružene ruke drugim konstitutivnim-državotvornim narodima vezano za istorijski dogovor na očuvanju mira, stabilnosti i razvoja dejtonske BiH, kao i na osnovu tog jasnog srpskog konsenzusa, odnosu prema međunarodnoj zajednici, posebno prema pet članica SB, pet garanata Dejtonskog sporazuma i garanata opstanka dejtonske BiH.

ZAŠTO OVAKAV NASLOV?

Imao sam dovoljno godina poslije rata da se razumijem u političke procese u dejtonskoj BiH, što je najgore, razumio sam se u njih, ali se nisam bavio politikom do unazad deset godina (zbog toga danas žalim).

Možda bi se istorija dejtonske BiH sasvim drugačije odvijala da prihvatih ponudu od strane Krajišnika na slavi za Svetog Nikolu decembra 1998.godine (upoznao me je dobro još od početka rata 1992. godine, znao je šta i koliko mogu), možda bih ja bio novi SDS „projekat“ umjesto što su morali kupiti od socijalista Čavića, možda bi zbog toga danas Republika Srpska bila zdrava, bogata, srećna, ekološki 100% čista, bila priznata od druga dva naroda i poštovana od međunarodne zajednice kao vječna kategorija u sklopu dejtonske BiH.

Možda danas u politici, medijima i društvu u cjelini ne bi bilo mediokriteta koji nas truju, ponižavaju, pljačkaju, zavađaju, možda...

Pa da krenemo sa činjenicama i samo činjenicama, naime, ova priča će se svesti u upoređivanje rezultata rada „najvećih“ srpskih političara poslije političkog „smaknuća“- odlaska do tada neprikosnovenog Momčila Krajišnika u Hag, činjenica koje se odnose na to šta su pomenuti mogli i morali zajedno uraditi za Republiku Srpsku, sve zbog odgovora bremenu vremena na pravi način.

KALINIĆ-ŠAROVIĆ-DODIK-IVANIĆ (2000-2004)

U to doba su imenovani imali sve u svojim rukama, tada je Republika Srpska bila samo Republika Srpska srpskog naroda, znači, imala je po izvornom Dejtonskom sporazumu sve prerogative države (zakonodavnu, izvršnu i sudsku vlast), imali su vojsku, privredu, prirodne resurse, još uvijek pozitivnu poslijeratnu energiju naroda, imali su do duše i i veliki pritisak međunarodne zajednice, pritisak kome se strateški moglo i moralo odgovoriti TRAJNIM DOGOVOROM o dejtonskoj BiH.

Dogovorom sa Federacijom uz posredovanje stranaca-nekim ustupcima vezano za nadležnosti SM i međunarodno priznate BiH, sve da bi se na osnovu tog dogovora Republika Srpska ovjerila kao što je i pisalo u Dejtonu, (Republika Srpskog naroda i ostalih građana), sve kroz priznavanje izvornog Dejtonskog sporazuma u institucijama sistema PS BiH i Vijeću naroda BiH-  (ZELENI SRPSKE su 2012. godine to tražili od naših političara, ima tekst u arhivu Frotala RS pod nazivom - EKOLOŠKA PARTIJA: VETO NA SVE RAZGOVORE SA FBiH DOK SE NE USVOJI DEJTONSKI SPORAZUM).

Tom pismenom i sabornom politikom pozicije i opozicije bi se spriječilo izbjegavanje muslimanske politike da u praksi Dejtonski sporazum prizna u institucijama sistema (oni ga i danas ne priznaju, javno govoreći da je Ustav BiH oktroisan-nametnut), sa jedne strane.

Sa druge, međunarodna zajednica bi prihvatila srpske ustupke i „zamolila“ - objasnila svojim štićenicima da je logično da se Dejtonski sporazum ovjeri u institucijama međunarodno priznate BiH.

Sa treće, time bi se izbjegle tragične posljedice nametanja desetina neustavnih institucija od strane Visokog predstavnika u navedenom periodu.

ČAVIĆ-IVANIĆ-DODIK (2004-2010)

To je posebno tragičan period za Republiku Srpsku, ne ulazeći zbog čega, da li su ucjene, nesposobnost, nesloga, sujeta...

Činjenica je da smo se i tada „odrekli“ mnogo čega doslovce nizašta, odnosno, da su nam sve oduzeli nametanjem, a da smo mi to sve podanički prihvatili kroz institucije sistema.

Tvrdim danas, a tvrdio sam i tada, sve kao čovjek koji se nije bavio politikom, ali sam se u nju, naše političare i istorijske procese dovoljno razumio da sam siguran kako smo uz pismenu i čvrstu pregovaračku priču mogli vratiti pola otetih nadležnosti, ovjeriti Republiku Srpsku u PS i Vijeću naroda BiH, riješiti državnu imovinu...samo za jedan ustupak koji je jedino bitan najuticajnijem dijelu međunarodne zajednice, to je pristajanje na „ZAJEDNIČKU VOJSKU“.

DODIK-BOSIĆ-IVANIĆ (2010-2018)

To je bio period u kome nam je skoro sve oduzeto ranije, period kada je robusni Dodik počeo da ozbiljno priča priču o suprostavljanju međunarodnoj zajednici i Visokom predstavniku, period kada su geopolitički odnosi do 2014. godine išli na ruku Republici Srpskoj, sve da se usabori oko strateškog razvoja i krene jasnom i čvrstom politikom do cilja-stvarnog priznanja od strane Federacije i međunarodne zajednice, ukidanja Visokog predstavnika, odlaska troje stranih sudija iz Ustavnog suda BiH i rješavanja državne imovine kako je i predviđeno Ustavom.

Rezultate znate, posljedice živimo danas, znači, umjesto dogovora-usaborenja po ključnim pitanjima, jasnog strateškog razvoja i ČVRSTE, ali na Ustavnom pravu zagarantovane politike da ovjerimo Republiku Srpsku, mi smo u ovom vremenu krenuli u nikad veće podjele u društvu, kriminal, uništavanje i rasprodaju prirodnih resursa espkih razmjera, neregularne izbore, svakodnevne tenzije sa podmuklim i zbog međunarodnih okolnosti i bezobzirnim protivnikom iz Federacije...

 DODIK-ŠAROVIĆ-BORENOVIĆ (2018-2022)

Nastavak agonije, podjele, izdaje, ponovo preletači, kriminal, rasprodaja prirodnih resursa, medijska manipulacija (laš je postala istina), politikanstvo, nesposobnost, sujeta i narcisoidnost političara, nepošteni izbori... sa jedne strane.

Sa druge, agresivna muslimanska politika potpomognuta mentorom, satanizacija srpskog naroda, prijetnje ratom, blokade Republike Srpske gdje god je to moguće, sve vezano za izvore finansisranja, odlazak desetina hiljada naše mladosti...

Na kraju da poentiram sa pojašnjenjem naslova, znači, da bi sreće da prihvatih Krajišnikov prijedlog i uđoh u SDS kao njegov saradnik, umjesto što radih sa mojom MEGOM, siguran sam da bi ovakav naslov ove kolumne bio najkasnije 2006. godine:

LAZAREVIĆ-DODIK-IVANIĆ, trojka koja je trasirala put do ZDRAVE, SREĆNE I VJEČNE Republike Srpske.

 vako nam ostaje da nas bog pogleda,  da ovaj moj PROTEST posta na vodi zbog Sabora izdobri, odnosno, da sve institucije, od mitropolije, do Anursa, Senata, boračke, oba univerziteta i partija u NSRS prihvate inicijativu ZELENIH SRPSKE o sazivanju i njihovom zajedničkom održavanju svesrpskog Sabora, čime bi Republika Srpska postala stabilna, a zabrinuti narod prezadovoljan zbog dogovora podijeljenih političara i konačnog buđenja- stajanja na stranu naroda, od rata, uvijek samo vlastima odanih institucija i akademske zajednice (čast pojedincima).

P.S. Ne mogu napisati ko je sve do sada od pozvanih podžao Sabor (biće kad dođe vrijeme, odnosno, uoči krize kad više neću moći ustati, a ne pisati), ali da se ne lažemo, sve ovisi o tri čovjeka, blagoslova mitropolita Hrizostoma (neke vladike su blagoslovile), Milorada Dodika kao vođe vlasti i Milana Milićevića kao vođe opozicije.