Kada je film “Roki” režisera Džona G. Avildsena tog 21. novembra davne 1976. godine izašao u bioskope vjerovatno je samo njegov glavni glumac i scenarista vjerovao u njegov trijumf.

Silvester Stalone nije rođen da bude zvijezda niti su životne karte bile na njegovoj strani. Dijete radničkog porijekla iz Njujorka, iskrivljenog lica zbog povrede na porođaju, nije bio ni blizu izgleda holivudske zvijezde niti se odlikovao velikim talentom. To ga je na neki čudan način učinilo savršenim izborom da igra propalog boksera Rokija Balbou, tipa čija je životna priča na mnogo načina bila slična priči Stalonea.

Prije nego što je snimio svoj blokbaster nagrađen “Oskarom”, Stalone je proveo godine mukotrpno radeći kao poluanonimni glumac u Njujorku, pojavljujući se u nekolicini filmova niskog profila tokom ranih sedamdesetih (uključujući i meki pornografski film iz 1970.) i radeći poslove van umjetničkog svijeta. Ipak, njegov život se zauvijek promijenio 24. marta 1975, kada je gledao boksera Čaka Vepnerama, poznatog pod nadimkom “The Bayonne Bleeder”, kako se bori protiv svjetskog šampiona u teškoj kategoriji Muhameda Alija. Vepner je bio autsajder u ovom meču, ali je ostao na nogama protiv Alija i izdržao do posljednje 15 runde kada ga je Ali nokautirao. U jednom trenutku, Vepner je takođe oborio Alija te tako postao jedan od samo četiri borca u istoriji koji su šampiona bacili na pod.

- Gledao sam čovjeka koga su zvali “The Bayonne Bleeder”, koji nije imao šanse protiv najveće borbene mašine koja je ikada živjela. I na jedan trenutak, ovaj navodni gubitnik se pokazao veličanstvenim, izdržao do kraja i oborio šampiona. Rekao sam sam sebi, ako ovo nije metafora za život, ne znam šta je - rekao je Stalone.

Nadahnut ovim događajem, on piše scenario o propalom bokseru koji spletom okolnosti dobija šansu da boksuje protiv svjetskog šampiona. Njegov gubitnik po imenu Balboa, uz polukomični nadimak “italijanski pastuv”, dobija drugu priliku kada prihvati dobro plaćenu ponudu da bude topovsko meso za šampiona u teškoj kategoriji Apola Krida (Karl Veders), tvrdoglavo odbijajući da padne i čak rušeći Krida na pod. Usput, Roki se tokom priprema za meč zaljubljuje u Adrijanu Peninu (Talija Šir), sestru svog najboljeg prijatelja, Polija (Bert Jang), i ispunjava svoju potragu za samoostvarenjem. Stalone je napisao početni scenario za tri dana, iako je kasnije priznao da je možda deset odsto njegovog prvog nacrta stiglo na snimanje. Da bi se uklopio u kinematografske trendove tog vremena, on je u početku pisao Rokija kao oštrog antiheroja, dok je njegov trener Miki Goldmil (Berdžes Meredit) bio rasista sa gorim temperamentom nego što se kasnije pojavio na ekranu, ali je poslušao tadašnju suprugu Sašu i ublažio karakter ova dva junaka. Na jednom glumačkom kastingu on je ponudio scenario producentima studija “Junajted artists”, kojima se dopala priča i pristali su da finansiraju uz jedan uslov - Stalone nije mogao da igra glavnog junaka. Njihova kompanija je željela pravu filmsku zvijezdu kao što su Robert Redford, Burt Rejnolds ili Džejms Kan da nosi film, i ponudila je Staloneu koji je u to vrijeme imao 106 dolara na bankovnom računu preko 300.000 dolara za scenario.

Ipak, glumac se tvrdoglavo držao svog stava da on tumači glavnu ulogu u svojoj priči odbijajući za njega basnoslovan scenario.

- Pomislio sam. Navikao sam na siromaštvo. Zaista mi ne treba mnogo da živim i odlučio sam, ako prodam ovaj scenario i ako bude veoma, veoma dobar film, skočiću sa zgrade ako nisam u njemu. Dakle, ovo je jedna od onih stvari gdje samo baciš kockice i kažeš sebi, moram to da uradim. Možda sam potpuno u krivu i povući ću mnogo ljudi sa sobom, ali ja jednostavno vjerujem u to - rekao je kasnije Stalone o svoj odluci.

Producenti Irvin Vinkler i Robert Čartof su na kraju dali “Rokiju” zeleno svjetlo sa Staloneom u glavnoj ulozi, tako što je on pristao na procenat zarade uz manji honorar. Sa skromnim budžetom od nešto više od milion dolara, Stalone i reditelj Džon G. Avildsen izašli su na ulice Filadelfije u kombiju kako bi dobili snimke Rokija kako trči gradom.

- U jednom trenutku su mi noge pokleknule, grčim se na zemlji i želim da ustanem i kažem: “Džone, umirem ovdje.”, a on kaže “Upotrijebi to, iskoristi bol.” - potvrdio je glumac autentičnost snimaka.

Druge scene treninga bile su na sličan način mučne, uključujući čuvenu scenu Rokija kako udara goveđe polutke u mesnici.

- Ne znam da li je neko udario bika u posljednje vrijeme. Tvrdi su, zaista su tvrdi. Zglobovi su mi bili spljošteni. Ne znam više za šta su dobri, pretpostavljam sada kao noga od stola - naveo je popularni glumac.

Stalone je smanjio troškove tako što je svog oca Frenka Stalonea postavio za zvonara, a svog brata Frenka mlađeg za pjevača na uglu ulica. Njegova supruga Saša takođe je bila fotograf na setu. Jedna odluka u posljednjom trenutku je oblikovale Rokija - Talija Šajr kao Adrijan.

- Čitali smo scenu i osjetio sam kako se zemlja pomjera pod nama. Zaista sam osjetio veliku srođenost, volio sam je - kazao je Stalone i dodao da je tokom snimanja shvatio da će Rokijeva veza sa Adrijanom definisati film, a cijela priča biće zasnovana na otkriću ljubavi između njih.

Stalone je prvobitno napisao prigušeni, melanholični završetak za Rokija, u kojem je išao kroz gomilu poslije borbe tražeći Adrijan, da bi par nečujno otišao prema svlačionici, ali je prepravio posljednju scenu kako bi prikazao Adrijanu kako trči u ring, gdje ona i Roki razmjenjuju riječi “volim te” i film blijedi do crne boje na smrznutom kadru ekstatičnog lica borca.

- Svi smo dostigli apsolutni maksimum životnog trijumfa i slavlja, koji se može održati samo jedan beskonačno mali trenutak u vremenu. I tako smo zamrzli originalnog Rokija. Njegov život nikada neće biti vredniji, važniji ili validniji od te sekunde – isticao je ranije Stalone.

Roki je postao ogroman hit nakon premijere 21. novembra 1976. godine, zaradivši više od 225 miliona dolara na globalnom nivou (preko milijardu dolara prilagođeno inflaciji) i postao film sa najvećom zaradom godine. Dobio je 10 nominacija za “Oskara” i osvojio tri, pobijedivši klasike poput “TV Mreže”, “Taksiste”, “Svi predsjednikovi ljudi” za najbolji film, izazivajući opšti šok na dodjeli “Oskara”. Ipak, Staloneov najponosniji trenutak u karijeri nastupio je kada je “Roki” prikazan u udruženju režisera Amerike. Na projekciji šale nisu praćene smijehom, scene borbe nisu izazvale reakciju u publici pa je Stalone mislio da je film totalni promašaj. Ipak, dok su on i njegova majka napuštali bioskop, stotine gledalaca koji su se okupili na dnu stepenica započeli su gromoglasan aplauz, što je glumac opisao kao vrhunac karijere.

- Potpuno sam se raspao. Nikada neće biti takvog trenutka u mom životu, nikada. Kada shvatite da ste našli prave komponente u svom životu i prave ljude u toj misiji, tada se osjećate kao da ste nepobjedivi - izjavio je Stalone. Nešto slično, poput Rokija Balboe u ringu, šampiona svih gubitnika na ovoj planeti.

Nastavci

Originalni “Roki” je iznjedrio šest nastavaka čiji kvalitet, ruku na srce, nije bio ni blizu originala i spin-of seriju “Krid”, od tri filma, pretvarajući Stalonea u veliku zvijezdu. Nastavio je da glumi u Rambo franšizi i nekoliko drugih unosnih akcionih filmova, uključujući “Kobru”, “Tango i Keš” i “Alpinista”, “Specijalista” te serijal “Plaćenici”, ali je snimio i gomilu prosječnih akcijaša, kojih se niko ne sjeća. Ipak, treba reći da je Stalone jedini glumac u istoriji američke kinematografije, koji je glumio u filmu broj jedan na blagajnama u šest uzastopnih decenija.