Profesor ustavnog prava Goran Marković izjavio je da je Ustav Republike Srpske uredio cjelokupnu ustavnu materiju od 1992. do 1995. godine, omogućivši da Srpska funkcioniše kao nezavisna država, ali da bi, zbog određenih nametnutih amandmana, bilo opravdano razmatrati mogućnost donošenja novog.

Marković je za Srnu povodom 29 godina od usvajanja Ustava Republike Srpske istakao da je najvši pravni akt Srpske pretrpio značajne promjene stupanjem na snagu Ustava BiH, ali da i danas reguliše praktično sve dijelove ustavne materije - od ljudskih prava, organizacije državne vlasti, pa do teritorijalne organizacije Srpske.

Prema njegovim riječima, Ustav Republike Srpske pisan je u duhu jugoslovenske i srpske ustavnopravne tradicije, jednim lijepim, razumljivim jezikom i ne sadrži norme koje su nejasne, protivrječne i međusobno neusklađene.

- Istina, u Ustavu postoji određeni broj amandmana koje je svojevremeno nametnuo visoki predstavnik, koji su u pravnotehničkom smislu pisani na jako loš način, tako da oni kvare čistoću ovog pravničkog jezika i teksta - ukazao je Marković, koji je i dekan Pravnog fakulteta Univerziteta u Istočnom Sarajevu.

Marković pojašnjava da je Ustav Republike Srpske mnogo puta mijenjan, a naročito od 1995. godine, kada je na snagu stupio Ustav BiH, pa sad ima 140 članova i čak 122 amandmana, što je veoma mnogo.

- Sve to je doprinijelo da je prvobitni ustavni tekst značajnim dijelom izmijenjen i to je jedan od razloga zbog kojeg bi bilo opravdano razmatrati mogućnost donošenja novog ustava - istakao je Marković.

On je dodao da je čuo za inicijative za izmjene najvišeg pravnog akta Republike Srpske ili za donošenje novog, naglasivši da je to složen proces za koji je potreban i politički konsenzus.

- Činjenica je da se ustav donosi po ustavotvornom postupku, koji je složeniji od zakonodavnog. Tu je potrebna dvotrećinska većina u Narodnoj skupštini, a pita se Vijeće naroda Republike Srpske. O tome je zaista potrebno veoma pažljivo promisliti, vidjeti koja su to nova rješenja koja bi bila unesena, a koja bi mogla dobiti kvalifikovanu skupštinsku većinu - pojasnio je Marković.

Marković je rekao da sa jedne strane postoji potreba da sam tekst Ustava bude prečišćen kako bi bio čitljiviji i jasniji, ali i da se otklone neke veoma nejasne i pravnotehnički loše pisane ustavne norme, koje je nametnuo visoki predstavnik.

- S druge strane, vjerovatno postoji potreba i za nekim potpuno novim ustavnim rješenjima koja bi bila sadržana bilo u izmjenama, odnosno ustavnim amandmanima, ili u potpuno novom ustavnom tekstu. To je, ipak, najvećim dijelom i stvar saglasnosti političkih činilaca, koji trebaju da dignu ruku za taj novi ustav - zaključio je Marković.

Prvi Ustav Republike Srpske donesen je 28. februara 1992. godine kao Ustav Srpske Republike BiH i bio je temelj pravne moći, bezbjednosti, legaliteta i legitimiteta Srpske.

Ovim aktom definisan je politički okvir Republike Srpske i funkcionisanje njenih demokratskih institucija, te stvoren temelj na kojem Srpska i danas počiva.

Donošenjem prvog Ustava Republike Srpske srpski narod i njegovo tadašnje rukovodstvo poslali su jasnu poruku da žele da žive u demokratski uređenom društvu u kojem su prava i slobode zagarantovane svima koji poštuju taj akt.

Tadašnja generacija političara pokazala je da ima hrabrosti, želje, snage i viziju da Republiku Srpsku uredi i kroz njen najveći zakonodavni akt - Ustav.

Prvi hrabar korak srpskih poslanika u Sarajevu i njihova istorijska odluka da osnuju Skupštinu srpskog naroda, 24. oktobra 1991. godine, označili su stvaranje Republike Srpske.