U udaljenom srebreničkom srpskom selu Krnjići danas je služenjem parastosa i prisluživanjem svijeća za pokoj duša ubijenih, kod spomen-obilježja u porti Crkve Svetog proroka Ilije obilježeno 30 godina od stradanja 24 srpska civila i vojnika iz ovog sela, od kojih je 17 ubijeno na današnji dan 1992. godine.

Cvijeće uz spomen-ploču postavljenu na crkvenom zidu položile su delegacije opštine, Boračke i Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila i Udruženja veterana Republike Srpske iz srebreničke opštine.

- Krnjići su jedno u nizu srebreničkih sela u kojima su muslimanske snage počinile stravične zločine i izvršile etničko čišćenje, koje su na ovom prostoru započele u aprilu 1992. godine - izjavio je predsjednik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Srebrenice Branimir Kojić.

On naglašava da za te zločine još niko nije odgovarao, ali da se mora istrajati u traženju pravde za sve nevine žrtve i da se ne smiju zaboraviti stravični zločini počinjeni u ovom selu i na cijelom području srebreničke opštine da se ne bi ponovili kao u prošlom ratu.

- Na nama je da prenosimo potomcima istinu o zločinima i ostaje obaveza i amanet da istrajemo u borbi za istinu i pravdu, te da oni koji su počinili zločin odgovaraju - poručio je Kojić.

Zločin nad srpskim stanovništvom u Krnjićima počinile su muslimanske snage iz Srebrenice i okolnih sela.

Bivši borci i preživjeli srodnici ubijenih Srba iz ovog sela još jednom su ponovili da za zločin nad njihovim najmilijim još niko nije odgovarao, ali da time ovo stradanje neće pasti u zaborav, jer se priča o žrtvama prenosi na mlađe generacije, da znaju i da ne dozvole da im se nešto slično ponovi.

Radovanu Simiću su masakrirali osamdesetogodišnjeg djeda Iliju, koga su sa štapom u ruci i šajkačom na glavi zatekli u kući. Tog 5. jula u ovom selu su svirepo ubijeni njegov brat Veljko i rođaci Nedeljko i Dragutin.

Članove porodica ubijenih, kako ističu, najviše boli nepravda jer su međunarodno i pravosuđe BiH ostali gluvi na ove zločine.

Oni su i ove godine ponovili da Tužilštvo BiH i Sud BiH, kao i Institut za traženje nestalih BiH treba ukinuti ili da Republika Srpska prestane finansirati njihov antisrpski rad i jednostran pristup ratnim zločinima.

Porodice ubijenih Srba smatraju da tako treba spriječiti finansiranje nastajanja lažne istorije u kojoj će pravosuđe na nivou BiH neradom i tendenciozno prikriti mnoge zločine nad Srbima koji se neće ni pominjati jer slučajevi nisu sudski procesuirani.

Kobnog 5. jula u Krnjićima su dželati ubili osamdesetogodišnjeg nepokretnog učitelja u penziji Vasu Paraču, čije je tijelo spaljeno na vatri koju su u kući naložili njegovi bivši učenici.

Neke od žrtava pronađene su tek 15 i više dana nakon ubistava.

Preživjeli mještani Krnjića pričaju da su tog tragičnog dana, osim učitelja Vase, ubijeni i direktor škole Rade Trimanović, starica Soka Vujić, a sveštenik Boban Lazarević ubijen je u trenutku dok je obavljao vjerski obred.
Među ubijenima bilo je šest žena.

Napad muslimanskih snaga na Krnjiće počeo je oko 10.00 časova dok su mještani bili u svojim kućama. Tog dana su opljačkane i popaljene sve kuće, škola, zadružni dom i drugi objekti, a crkva u ovom selu je oskrnavljena. Ubijeni su svi Srbi koji nisu mogli pobjeći.

U Krnjićima je do rata bilo četrdesetak srpskih domaćinstava i u ovo selo još se nije vratila nijedna porodica jer nema nikakvih uslova za povratak. Lokalni put je u lošem stanju, a nije bilo sredstava i pomoći za obnovu kuća. Preživjeli mještani ovog sela raseljeni su većinom po Srbiji i manji broj ih je u Skelanima.