Žrtve seksualnog nasilja uglavnom su žene, a uprkos podatku da je u prvih osam mjeseci ove godine tužilaštvima u Srpskoj prijavljeno šest djela polnog uznemiravanja, što je upola manje nego lani u istom periodu, upućeni smatraju da to nije pokazatelj stvarnog stanja jer žrtve najčešće ćute o tome.

Prema podacima Ministarstva unutrašnjih poslova RS, od januara do septembra ove godine podneseni su izvještaji protiv šest muškaraca.

- U istom periodu 2020. godine podneseni su izvještaja protiv 11 lica zbog sumnje da su izvršili 12 krivičnih djela polnog uznemiravanja nad 17 žrtava - kazali su u MUP-u RS

Kada je riječ o polnoj ucjeni u MUP-u RS kažu da im je ove godine, do septembra, prijavljen jedan muškarac, a lani tri. Prema njihovim podacima, dvojica muškaraca ove godine su osumnjičena za silovanje, dok prijava za pokušaja silovanja nije bilo.

Da su podaci u vezi sa seksualnim nasiljem dio “tamne statistike” smatra direktorka Fondacije “Lara” iz Bijeljine Radmila Žigić.

Prema njenim riječima, rezultati njihovog prošlogodišnjeg istraživanja pokazali su da trećina žena poznaje sugrađanku koja je bila silovana, a da taj zločin nije prijavila policiji.

- Takođe je trećina izjavila da je bar jednom u životu doživjela strah da bi mogla da bude silovana. Ovo je dokaz da je seksualno nasilje u našem društvu još uvijek tabu tema i o njemu se uglavnom ćuti - kazala je Žigićeva. Kako je dodala, razlozi za neprijavljivanje polnog nasilja nad ženama su strah od počinioca, strah od osude te bojazni da im niko neće vjerovati, jer u našem društvu je “žrtva uvijek pomalo kriva”.

I Gorica Ivić iz Fondacije “Udružene žene” smatra da statistike MUP-a RS nisu ogledalo realnog stanja.

- Zvanični podaci nisu pokazatelji stvarnog stanja, jer su rezultati našeg istraživanja pokazali da su žene u najvećem broju smatrale da neće imati podršku nadležnih organa ukoliko prijave nasilnika i da će on ostati nekažnjen - kazala je Ivićeva za “Glas Srpske”.

Ivićeva je navela primjer rezultata njihove ankete prema kojima je najveći broj građana radno mjesto prepoznao kao prostor u kome su najčešće bili izloženi seksualnom uznemiravanju.

- Jasno je da je osoba koja vrši seksualno nasilje u poziciji nadmoći u odnosu na žrtvu, a najčešći oblici seksualnog uznemiravanja na poslu su neželjeno diranje, grljenje ili ljubljenje - istakla je Ivićeva navodeći da su i kafići, klubovi i zabačena dijelovi grada mjesta gdje su žrtve lak plijen nasilnicama.

Prema njenim riječima, tokom radnog vremena osoba koja vrši seksualno nasilje je u poziciji nadmoći u odnosu na žrtvu te obično bira situacije kada nema svjedoka i kada je nasamo sa žrtvom.

- Da je ovaj problem u našem društvu marginalizovan dokazuje činjenica da nema većeg istraživanja koje bi bilo reprezentativno za Srpsku i cijelu BiH - rekla je Ivićeva.

Ona smatra da bi svaka organizacija, firma i institucija trebalo da ima definisanu politiku u vezi sa ovom vrstom nasilja i preciznu proceduru kako prijaviti uznemiravanje unutar same institucije.

- O ovom problemu trebalo bi više pričati u javnosti kako bi pravo stanje o učestalosti seksualnog zlostavljanja isplivalo na svjetlo dana - dodala je Ivićeva.

SOS

Gorica Ivić kazala je da je najveći broj žena doživjelo neki oblik seksualnog nasilja kada su bile djevojčice, ali o tome su propričale tek u zrelom dobu.

- Svi koji dožive bilo koji oblik seksualnog uznemiravanja, osim prijave policiji, psihološko savjetovanje i pomoć mogu dobiti putem besplatne “SOS” linije na broj telefona 1264 ili se obratiti nekom od udruženja u svom mjestu - istakla je Ivićeva.