Preživjeli logoraši u Jasenovcu, zloglasnom koncentracionom logoru Nezavisne Države Hrvatske /NDH/, pokušali su 22. aprila 1945. godine, u očajničkom jurišu na stražare, da se dokopaju slobode, ali je u tome uspjelo samo 169 od njih 1.073.
U toj najvećoj "fabrici smrti" na Balkanu u Drugom svjetskom ratu ustaše su ubile stotine hiljada mahom Srba, Jevreja i Roma.
Koncentracioni logor Jasenovac bio je najveći logor smrti u tadašnjoj fašističkoj NDH, na prostoru okupirane Kraljevine Jugoslavije.
Formiran je u avgustu 1941. godine, a osmislio ga je jedan od najvećih ratnih zločinaca Maks Luburić, koji je bio i prvi komandant logora.
Logor su uništile ustaše aprila 1945. godine da bi sakrile svoje zločine.
"Radni logor Jasenovac", kako ga naziva hrvatska državna administracija, bio je stratište za Srbe, Rome i Jevreje, svih uzrasta, polova, životne dobi, socijalnih, obrazovnih i drugih profila, kao i za antifašiste, pomagače i simpatizere Srba, Roma i Jevreja.
Sistem logora Jasenovac bio je zloglasan po varvarskim metodama i velikom broju žrtava.
Profesor Gideon Grajf, istoričar specijalizovan za Holokaust i autor izuzetno značajne monografije "Jasenovac - Aušvic Balkana - Ustaška imperija okrutnosti", navodi da je Jasenovac bio "daleko brutalniji od Aušvica".
U procesu "pročišćenja hrvatske nacije", srpska djeca su ubijana, zajedno sa odraslima.
Tokom četiri godine, između aprila 1941. i maja 1945. godine, u ustaškoj NDH ubijeno je 73.316 mališana. Tokom Drugog svjetskog rata, jedino mjesto u cijeloj Evropi u kojem su postojali specijalni logori za djecu bila je Hrvatska.
Samo od decembra 1941. do aprila 1942. godine ustaše su ubile 19.544 dječaka i djevojčice srpske nacionalnosti, a njihovi identiteti utvrđivani su kasnije.
Ubijani su, prema svjedočenjima, na najstrašnije načine i umirali su, takođe, više nego odrasli, od bolesti, izgladnjelosti, žeđi i smrzavanja.
Mnoga djeca ubijena su u Jasenovcu i sredinom septembra 1942. godine. Tijela djece dovožena su sa 15 zaprežnih kola u ciglanu i spaljivana. Slična sudbina zadesila je i 300 djece koja su pogubljena u Gradini u oktobru iste godine.
Ogroman broj djece, oko 12.000, spasen je od ustaškog pogroma zahvaljujući Diani Budisavljević i desetinama plemenitih ljudi koji su joj pomogli.
Broj žrtava u koncentracionom logoru Jasenovac nikada nije tačno utvrđen.
Logorska arhiva je dva puta uništavana - početkom 1943. i u aprilu 1945. godine.
Zemaljska komisija Hrvatske, osnovana 1945. godine, konstatovala je u izvještaju Međunarodnom vojnom sudu u Nirnbergu da je broj žrtava između 500.000 i 700.000.
Njemački generali iz Drugog svjetskog rata davali su veoma različite podatke o broju ubijenih Srba u NDH, ali zajedničko im je to da svi pominju stotine hiljada stradalih.
Aleksander Ler je još 1943. godine govorio o 400.000 ubijenih Srba, Lotar Renduli, njemački general-pukovnik, navodi da je ubijeno oko "500.000 pravoslavaca", general Herman Nojbaher pominje "više od 750.000 ubijenih", a SS general Ernst Fik - 600.000.
Nakon Drugog svjetskog rata, u namjeri da izjednače žrtve i zasluge za oslobođenje zemlje, komunističke vlasti činile su sve da se Jasenovac pominje što manje.
O najvećem stratištu u NDH nisu snimani filmovi niti rađeni serijali, a lider komunista Josip Broz Tito nikada nije otišao u Jasenovac.
