Srpski istoričar Vasa Čubrilović /1897-1990/, najmlađi učesnik atentata na austrougarskog prestolonasljednika Franca Ferdinanda 1914. godine u Sarajevu, profesor Univerziteta u Beogradu i član Srpske akademije nauka i umjetnosti, umro je 11. juna 1990. godine.

Nakon što je 27. januara 1914. godine demonstrativno napustio svetosavsku priredbu, na kojoj je intonirana himna caru Franji Josifu, Vasa Čubrilović izbačen je iz gimnazije u Tuzli i prešao je kod sestre u Sarajevo, gdje je nastavio školovanje.

Čubrilović se u Sarajevu povećao sa Danilom Ilićem i drugim članovima organizacije „Mlada Bosna“, koji su spremali atentat na nadvojvodu Franca Ferdinanda.

Vasu je sud poštedio smrtne kazne jer je bio maloljetan, ali ga je osudio na 16 godina najstrožeg zatvora, koji je izdržavao u austrijskom Melersdorfu i u Zenici.

U zatvoru je proveo četiri i po godine, od čega više od tri godine u samici.

U Drugom svjetskom ratu bio je zatvoren u logoru na Banjici.

Čubrilović je studirao filozofiju na Univerzitetu u Beogradu, gdje je doktorirao 1927. godine.

Između dva svjetska rata pripadao je progresivnom krilu Zemljoradničke stranke, a poslije oslobođenja zemlje bio je direktor Balkanološkog instituta i ministar u vladi Jugoslavije.

On je bio istoričar sa izrazitim darom za sintezu, što je osnovna odlika njegovih oko 70 knjiga i studija.

Među djelima Vase Čubrilovića su „Bosanski ustanak 1875-1878“, „Poreklo muslimanskog plemstva u Bosni i Hercegovini“, „Prvi srpski ustanak i bosanski Srbi“, „Politička prošlost Hrvata“, „Istorija političke misli u Srbiji devetnaestog vijeka“ i „Odabrani istorijski radovi“.

Čubrilović je bio dekan Filozofskog fakulteta u Beogradu, a nakon penzionisanja nastavio je naučni, pedagoški i organizacioni rad u Srpskoj akademiji nauka i umjetnosti.