Predsjednik Boračke organizacije Pale Mihajlo Parađina poručio je da Srbi nikada neće zaboraviti strašne zločine koje je NATO prije 25 godina počinio nad nedužnim srpskim narodom.
Parađina je danas u izjavi Srni podsjetio na udare NATO snaga koji su, početkom septembra prije 25 godina, uz korištenje bombi sa osiromašenim uranijumom nanijeli strahovite posljedice po život i zdravlje nevinih ljudi na području Sarajevsko-romanijske regije.
- Piloti NATO bombardera nisu tada birali da li su u pitanju vojni ciljevi ili civilne komponente, a nisu ni svjesni da su tada načinili strašne zločine prema nedužnom srpskom narodu - izjavio je Parađina.
Taj isti narod, podsjeća on, bio je svojevremeno brana otomanskom imperijalizmu, a potom i fašizmu na ovom prostorima.
On je dodao da su Srbi na području nekadašnje BiH bili primorani da se u nametnutom ratu početkom devedesetih godina prošlog vijeka ponovo odupru napadima i trećem planiranom genocidu nad Srbima.
- Taj nametnuti rat, mi, Srbi, platili smo najvećom mogućom cijenom, ljudskim životima. I, sve to nije bilo dovoljno stranim zavojevačima, pa su, zajedno sa bošnjačkom političkom vrhuškom u Sarajevu odlučili da nas kažnjavaju NATO bombama sa osiromašenim uranijumom - naglašava Parađina.
On u ime pripadnika boračke populacije Sarajevsko-romanijske regije poručuje da nikakvo NATO bombardovanje niti "Oluje" ili "Bljeskovi" neće pokolebati srpski narod u želji sa sačuva svoju slobodu.
U zločinačkom NATO bombardovanju Republike Srpske od 30. avgusta do 14. septembra 1995. godine ubijeno je više od 100 nedužnih civila.
Na položaje Vojske Republike Srpske NATO avijacija bacila je 1.026 bombi, od kojih 708 vođenih, a ukupna težina bačenog eksploziva iznosila je oko 10.000 tona.
NATO zločinci su u akciji pod nazivom "Namjerna sila" koristili radioaktivnu municiju sa osiromašenim uranijumom, uz objašnjenje da "ona treba Srbe u BiH da dovede za pregovarački sto".
Povod za NATO agresiju bila je eksplozija na sarajevskoj pijaci Markale 28. avgusta 1995. godine, za koju su optuženi Srbi iako je u izvještaju nezavisne komisije iz tog perioda navedeno da ne postoje jasni dokazi da su granate došle sa srpskih položaja, što je potvrdio lično i Jasuši Akaši, tadašnji izaslanik generalnog sekretara UN za Balkan.
Tadašnji komandant Unprofora general Majkl Rouz izjavio je nakon incidenta na Markalama da se ne može utvrditi odakle je granata ispaljena.
Ruski pukovnik, komandant ruskog mirotvoračkog bataljona u Sarajevu Andrej Demurenko, koji je učestvovao u istrazi, izjavio je da su Srbi nepravedno bili optuženi samo da bi NATO imao povod za napad.
Za bombardovanje Pala, Jahorine, Hadžića, Vogošće, Ilijaša i Bratunca, koji su bili pod kontrolom Vojske Republike Srpske, NATO zločinci su koristili osiromašeni uranijum, a od njegovih posljedica umrlo je najviše bivših stanovnika opštine Hadžići koji su se, nakon potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma, preselili na područje Bratunca.
Na bratunačkom groblju, samo četiri godine nakon bombardovanja, sahranjeno je oko 400 umrlih, od kojih je većina bolovala od neke vrste karcinoma. I mnogi strani vojnici, koji su boravili na ovim područjima u toku i nakon bombardovanja, danas imaju slične zdravstvene probleme.
Posljedice korištenja radioaktivne municije sa osiromašenim uranijumom osjetiće i generacije budućih stanovnika Republike Srpske, koja je među vodećim zemljama po broju malignih oboljenja u regionu.
Prema odluci Odbora Vlade Republike Srpske za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova, kao Dan sećanja na žrtve NATO bombardovanja u Srpskoj određen je 9. septembar.
Taj datum odabran je u znak sjećanja na dan kada su u NATO bombardovanju ubijeni brat i sestra Radmila i Radenko Galinac iz naselja Grlica, u Vojkovićima. Brat i sestra Galinac bili su među prvim žrtvama NATO agresije kada ih je 9. septembra 1995. godine na srušenom mostu u naselju Semizovac, kod Sarajeva, ubio pilot NATO avijacije.
