Služenjem parastosa kod spomen-krsta i kosturnice žrtvama ustaškog zločina u Srebrenici danas je obilježeno 77 godina od svirepog zločina nad 250 srpskih civila koje su ustaše ubile na drugi dan pravoslavnog praznika Trojice 1943. godine u Srebrenici i treći dan Trojčindana u obližnjem selu Zalazje.

Parastos je ove godine prvi put služen kod spomen-krsta koji je prošle godine, nakon 76 godina podignut iznad kosturnice, čime je dostojno obilježeno mjesto gdje su sahranjeni dijelovi posmrtnih ostataka srpskih mučenika, koje su ustaše svirepo pobile samo zato što su bili Srbi, pravoslavci.

Okupljeni su prislužili svijeće za pokoj duša nastradalih i položeno je cvijeće kod krsta i spomen-ploče, koja je postavljena 2015. godine i time je obilježeno 77 godina od zvjerskog pokolja civilnog srpskog stanovništva u Srebrenici i obližnjem selu Zalazje.

Cvijeće su položili načelnik opštine Mladen Grujičić i predstavnik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Srebrenice.

U spomen-kosturnici su, kako je napisano na nadgrobnoj ploči, zemni ostaci nekih žrtava koje su svirepo pobili pripadnici 29. bojne natporučnika Nezavisne Države Hrvatske /NDH/ Josipa Kurelca u svom nadiranju ka Drini, počinivši genocid nad srpskim narodom Srebrenice i okoline, ubivši 2.262 srpska civila, među kojima 430 djece.

Tačan broj nastradalih i sahranjenih u ovoj kosturnici nije nikada utvrđen.

Grujičić je izjavio da se ne smiju zaboravljati žrtve.

- Moramo odavati poštu žrtvama da se opet zločin ne ponovi kao 1992. godine, što su počinili potomci ubica srpskih civila 1943. godine - naglasio je on.

On je rekao da ova kosturnica i spomen-ploča pokazuju da su na prostoru Srebrenice Srbi stradali u kontinuitetu u svim ratovima, što je komunistički režim prikrivao, a to potvrđuje činjenica da na ovoj kosturnici nema imena i prezimena žrtava čije se kosti u njoj nalaze.

- Ovdje se godinama govori o stradanju Bošnjaka u julu 1995. godine, a ova spomen-kosturnica i brojna spomen-obilježja u našoj opštini pokazuju da su počinjeni mnogi masakri i pokolji nad srpskim civilnim stanovništvom u kontinuitetu u svim ratovima u 20. vijeku. Na ta stradanja treba podsjećati i ne dozvoliti da se falsifikuju istorijske činjenice - poručio je Grujičić.

On je istakao da Srbi poštuju tuđe žrtve, ali traže i da se poštuju žrtve iz srpskog naroda.

Miloš Nikolić, čijeg su djeda Jovu ubile ustaše tog dana, kaže da odavanje počasti žrtavama znači mnogo i da je potrebno da se istraže podaci i na kosturnicu, na kojoj nema imena i prezimena žrtava, ta imena vremenom upišu.

- Bošnjaci svoje žrtve identifikuju i ukopvaju sa imenima i prezimenima, a srpske žrtve su još bezimene na mnogim stratištima i to treba ispraviti - poručio je Nikolčić.

Desanka Dragičević navodi da je u Zalazju ubijeno sedmoro članova porodice njenog svekra Tadije Dragičevića, koji se nalazio u zarobljeništvu u Njemačkoj i tako izbjegao ustaški pokolj.

Ona je precizirala da su zaklani i ubijeni Sekula, Vlajko, Radojka, Draginja, Dostana, Svetislav i Mlađen Dragičević iz jednog domaćinstva, a da su ubijeni i ostali članovi te familije, koje su ustaše zatekle prilikom upada u ovo srpsko selo.

- Preživio je samo mali sin Rado u skutu zaklane majke, gdje ga je našla tetka, koja je došla na Zalazje čuvši za krvavi ustaški pir i tako nije ugašena kuća Dragičevića - priča ova žena.

Prije nekoliko godina počelo je obilježavanje godišnjice velikog srpskog stradanja na Trojčindan 1943. godine u Srebrenici i na taj način se hrišćanski odaje počast nevinim srpskim žrtvama, služenjem parastosa i prisluživanjem svijeća za pokoj duša nastradalih.

Tako nije obilježavano skoro sedam decenija, niti je podsjećano i govoreno o tim žrtvama. To je komunistička vlast zabranjivala i sankcionisala pominjanje tog zločina, a posebno imena žrtava. Imena bi kazivala kom su narodu žrtve pripadale zbog čega su i pobijene.

Kako je komunistički režim lažno predstavljao istoriju pokazuje betonski spomenik pored kosturnice na kome je oslikano kako Nijemci ubijaju partizane, što je podvala, jer su ovdje ustaše ubijale nedužne srpske civile i nejač u namjeri da trećinu Srba treba pobiti, trećinu pokatoličiti, a trećinu protjerati.

Decenijama se govorilo da je riječ o spomen-kosturnici ubijenih antifašista, što nije odgovaralo istini jer su ovdje ubijani ideološki neopredijeljeni civili koji su mirno živjeli u svojim kućama, a ubijeni su samo što su bili Srbi.

Ohrabreni činjenicom da za ove monstruozne masovne zločine nad srpskim civilima niko nije odgovarao i podsticani mržnjom počinilaca tih zločina, njihovi potomci su u posljednjem, građanskom ratu u BiH, nastavili njihov krvavi posao i počinili mnoštvo sličnih masovnih zločina nad pripadnicima srpskog naroda u selima oko Srebrenice i Bratunca.

Nažalost, za te masovne zločine nad civilima, kao i za ovaj ustaški, niko nije odgovarao i zločinci žive slobodno jer su im to omogućili Haški tribunal i pravosuđe BiH, čime su legalizovali masovna ubistva Srba, što je presedan u modernom pravosuđu.