Nebojša Glišić bio je ogorčen prizorima zemljotresom razorenih zgrada u gradovima Albanije i time je skrenuo pažnju na konstataciju da širom svijeta posljednjih desetak godina "ne ubijaju zemljotresi, nego korupcija u građevinarstvu".

Poznati beogradski arhitekta, koji je poslednjih decenija učestvovao ili potpuno konstruisao mnoštvo objekata po Srbiji za zapadnoevropske velike kompanije, konstatovao je da je, čak i kad se u zgrade ugrađuju i velike količine betona i armature, katastrofa u slučaju zemljotresa garantovana ako su zgradi "tanka koljena".

- Na fotografijama iz Albanije satkana je sva moja decenijska borba sa amaterima u poslu, sa sitnim koristoljubljem, bijednim uštedama u armaturi, serklažima, seizmičkim platnima. Milion puta sam se sreo s pitanjem: zašto toliko armature i betona? Evo zato. Ne događa se svaki dan, ali kad se dogodi, odnosi ljudske živote i pravi neizmjerne štete. Da se radilo po propisima, sve ove zgrade, povrijeđeni i mrtvi u njima, sada bi bili živi i zdravi. Osim sitnijih pukotina i popadalih stvari po stanu i kući, ništa se ozbiljnije ne bi dogodilo. Danas bi imali i dom i život. - kaže Glišić.

Drugim riječima, zemljotres s epicentrom nekoliko kilometara od Drača sa svojih 6,4 stepeni po Rihteru, iako jak, nipošto nije bio tako snažan da bi ovako razorio zgrade po Albaniji. Glišić skreće pažnju na očigledne stvari na fotografijama ruševina; razbijeni uglovi zgrada nemaju armiranobetonske stubove, nerijetko nema serklažnog vijenca iznad zidova, sve zajedno djeluje kao da je bilo čudo da se nije i ranije porušilo i bez zemljotresa.

- Za vrijednost jednog prosječnog telefona koji se kupuje svake godine, kupili biste mir sebi i budućim generacijama, angažujući inženjera da uradi svoj posao. Odbio sam nebrojeno puta da učestvujem u projektima divlje nadorgarnje, jer je jasno k'o dan šta se može dogoditi. -

Jedno istraživanje sa Univerziteta Kolorado iz Bouldera iz 2011. o posledicama loše gradnje zgrada na ljudske žrtve u zemljotresima ustanovilo je da se u svim zemljotresima u prethodne tri decenije moglo izbjeći čak 83 posto svih mrtvih samo da su se zgrade u pogođenim gradovima i naseljima podizale u skladu sa standardima zaštite od zemljotresa.

Istraživanje je bilo veliko, obuhvatilo je cijeli svijet, i pokrenulo je takvo zanimanje da je osvanulo i u časopisu "Nature". Povod za istraživanje bio je katastrofalan zemljotres na Haitiju iz 2010. Tih 7 stepeni po Rihteru ni danas se ne zna da li je pobilo 100.000 ili čak 316.000 ljudi, uz materijalnu štetu od oko 8 milijardi dolara u jednoj od najsiromašnijih zemalja svijeta. Autori istraživanja primjetili su da je iste godine Novi Zeland pogodio zemljotres takođe od 7 stepeni po Rihteru, a da je broj poginulih bio nula. Mrtvih nije bilo. A i materijalne štete bile su relativno zanemarljive.

Najalarmantniji zaključak ovog istraživanja bio je taj da se nivo korupcije u svakoj pojedinoj zemlji savršeno poklapa s brojem poginulih u zemljotresima. Jedan raniji rad na istu temu, koji je 2007. godine objavio "Springer Science", naveo je da je od 1992. do 2007. širom svijeta u nešto više od 400 zemljotresa izginulo čak 156.000 ljudi, da ih je povrijeđeno više od pola miliona, da je devet miliona ostalo bez stanova. Bilo je to uoči niza teških zemljotresa posljednjih desetak godina od kojih je onaj na Haitiju apsolutno najgori. I ovo istraživanje dokazalo je da korupcija u svakoj pojedinoj zemlji svijeta ide uzajamno s lošom gradnjom zgrada, a onda i velikim brojem poginulih u zemljotresima.