Kod centralnog spomenika za 305 poginulih srpskih civila i vojnika u Skelanima, kod Srebrenice, sutra će biti služen parastos i odata počast ubijenim Srbima iz ovog mjesta i susjednih sela, od kojih je 69 nastradalo na taj dan prije 28 godina.

Iz Odbora za obilježavanje godišnjica srpskog stradanja u Srebrenici saopšteno je da će parastos u 12.00 časova biti služen za sve žrtve sa područja bivše opštine Skelani, koje su poginule tokom rata, a nakon toga biće prislužene svijeće za pokoj duša nastradalih i položeno cvijeće kod spomen-obilježja.

Time će se podsjetiti na srpske žrtve i obilježiti 28 godina od stradanja Skelana i velikog broja mještana ovog naselja i susjednih zaselaka.

Jake muslimanske snage od nekoliko hiljada vojnika iz Srebrenice, pod komandom Nasera Orića, napale su u zoru 16. januara 1993. godine srpska sela oko Skelana i upale u ovo mjesto na obali Drine.

Muslimanske jedinice upale su u sela prije svanuća, ubijale i klale civile na spavanju u njihovim kućama, pljačkajući i uništavajući sve što su stigle, čime su nastavile etničko čišćenje u Podrinju, započeto još u aprilu i maju 1992. godine napadima na srpska sela Studenac, Gniona, Osredak, Vijogor, a onda i na bratunačka sela Zagoni, Magašići, Ranča...

Tog dana ubijeno je čak 69 stanovnika ovog kraja, a dvije trećine nastradalih bili su civili, među kojima i nekoliko djece.

Ranjeno je 165 mještana. Od 30 zarobljenih polovina nije preživjela mučenja u srebreničkim kazamatima, a njih četvoro još se vode kao nestali.

Stanovnici su tražili spas u povlačenju prema graničnom mostu ka Bajinoj Bašti u Srbiji, dok su neki pokušali spasiti živote preplivavanjem Drine.

Most preko kojeg se civilno stanovništvo jedino moglo prebaciti u Srbiju bio je pod stalnom mitraljeskom vatrom i postao je srpsko stratište, pa je u pokušaju bjekstva na mostu i u njegovoj blizini nastradalo najviše civila, kao i u talasima hladne Drine.

Najmlađa žrtva bio je petogodišnji Aleksandar Dimitrijević, a njegov brat Radislav imao je 11 godina. Sa majkom Milicom pokušali su da izbjegnu u Bajinu Baštu, ali su kod graničnog mosta pogođeni neprijateljskom paljbom.

Gordana Sekulić ubijena je na mostu, a njena dva sina su preživjela i danas žive u Srebrenici sa ocem Mirkom.

Tada maloljetni Cvetko Ristić iz Kušića ostao je bez cijele porodice, kuće i imovine. Ubijeni su mu roditelji, sestra, a posmrtne ostatke brata još nije pronašao. Kuća mu je obnovljena 16 godina nakon rata.

Nakon uništavanja više od 100 srpskih sela i zaselaka u bratunačkoj i srebreničkoj opštini tokom 1992. godine, muslimanske snage sa Orićem na čelu na Božić 1993. godine zauzele su Kravicu i još nekoliko srpskih sela u njenom okruženju, počinivši stravičan masakr nad civilnim stanovništvom.

Devet dana kasnije uslijedio je sveobuhvatan napad na Skelane i okolna sela uz učešće više hiljada pripadnika muslimanskih jedinica i, prema Orićevom planu, to je trebalo da bude završni udarac srpskom narodu i njegovo uništenje ili potpuni progon sa prostora srebreničke opštine.

Nastojeći da zatru sve što je srpsko na ovom području, muslimanske snage su tog dana opljačkale i spalile srpska sela Ćosići, Kostolomci, Klekovići, Božići, Blažijevići, Kolari, Zečevići, Kušići, Stajšići, Maltaši, Stublovi, Arapovići, Bujakovići, Liješće, dio srpskih Skelana i još nekoliko sela.

Nisu stigli do Crvice i njenih zaselaka, te Petriče i to su jedina srpska sela u srebreničkoj opštini koja nisu spaljena u proteklom ratu.

Za brojne zločine koje su muslimanske snage počinile nad Srbima u Podrinju, pa i za ove u Skelanima, ni nakon 28 godina niko nije odgovarao, a nisu bili obuhvaćeni ni optužnicom protiv Orića u procesu koji se okončao njegovim oslobađanjem u Sudu BiH.