Prvi dan vojne operacije proboja koridora u junu 1992. je bio žestok na čitavom frontu. Krenuli smo zorom. Iz tišine. Strašno je bilo i nama, a tek neprijatelju.

Zapisano je to u knjizi generala Novice Simića “Operacija koridor - 92”, gdje je do detalja opisan težak, ali istorijski poduhvat na stotine boraca i starješina, među kojima je bio lično, tada u ulozi komandanta taktičke grupe jedan, od ukupno četiri formirane, kojima su rukovodili još Mile Novaković, Slavko Lisica i Radmilo Zeljaja.

Vojna akcija, tokom koje su i policija i avijacija odigrale veliku ulogu, počela je 24. juna 1992. godine, u sedam časova ujutru. Napad su koordinisano otpočele glavne snage za proboj iz operativnog okruženja taktičkih grupa Simića i Novakovića. Prvog dana napadi su bili slabi jer nisu dobro poznavali teren. Kao ni raspored snaga. Simićeva grupa je uspjela da glavnim snagama presiječe put i prugu Modriča - Gradačac, ovlada dijelom položaja neprijatelja i oslobodi selo Kladari Gornji. Dalji napad je zaustavljen jer je dio vojnika upao u zasjedu, ali je jedinica poslije dva sata angažovanja artiljerije i zadimljavanjem izvučena na polazne položaje. Napredovale su i pomoćne snage duž desne obale Bosne, uspostavljena je radio veza sa drugim saborcima, ali nisu se spojili. Napadale su i druge jedinice.

- Rano smo se probudili na IKM-u. Sa vezistima sam provjeravao sve veze i o tome izvijestio komandanta Prvog krajiškog korpusa generala Momira Talića, koji je zamišljen sjedio na klupi ispod kruške kod osmatračnice. On ustade, skide kapu, prekrsti se i reče: “Gospode, pomozi mi još danas, pa te više neću gnjaviti.” Ja se krijući nasmijah i pobjegoh u bunker - rekao je svojevremeno pukovnik Milun Tomović.

I general Simić je imao šta da kaže za prvi dan proboja koridora.

- Prvi dan je bio pakao. Pravo da kažem, nismo imali baš detaljne podatke o snagama ispred nas. U zoru, krenula je artiljerijska priprema i to onako iz tišine. Odjednom je sve krenulo - i raketni udar, artiljerija, tenkovi, minobacači... bila je strava. Nama se kosa dizala na glavi i mogu misliti kako je bilo neprijatelju, kome je sve to padalo na glavu. Prije toga nismo baš pretjerano upotrebljavali artiljeriju i tenkove, da ih malo uspavamo - navedeno je u knjizi u kojoj su predočeni i podaci iz hrvatskih bilježaka od tog dana, gdje piše da neprijatelj pojačava aktivno dejstvo na pravcima G. Slatina - Kornica, Skugrić Donji i Gornji - Živkovo Polje i iz pravca Velike Sočanice ka Tomasovom brdu i Majića brdu.

Etape operacije

* prva 24. jun - 5. jul

* druga 6. jul - 20. jul

* treća 21. jul - oktobar 1992.

Vojna operacija “Koridor 92” je akcija vojske i policije Republike Srpske za koju je okidač bila smrt 12 beba u Banjaluci, zbog nedostatka kiseonika. Operaciju je vodio tadašnji komandant Prvog krajiškog korpusa general Momir Talić, a počela je nešto ranije nego što se spekulisalo, ali i težim putem, što je bio faktor iznenađenja za neprijatelja.

Nakon višemjesečnih borbi i velikih gubitaka, njom je okončana 42 dana duga kopneno-vazdušna blokada zapada Republike Srpske i Republike Srpske Krajine. Oslobođeni su Modriča, Odžak, Derventa i Brod, kompletna operacija završena je 6. oktobra, a kao legendarna ostala je naredba koju je Talić izdao Simiću kad je sve počelo: - Hoću koridor do Vidovdana, makar bio kozja staza.

Pomoć naroda

Akteri operacije “Koridor 92” su u svjedočenjima i zapisima  isticali da im je jak vjetar u leđa davalo lokalno stanovništvo, jer su im spremali hranu, davali cigarete, prali uniforme. Ostala su zapisana i imena onih koji su pomogli gradnju puta preko Trebave kad su pripreme počele. Među njima je i potpukovnik Boško Mićić, koji je sa inženjerijskom grupom iz Prvog krajiškog korpusa i građevinskom operativom iz Doboja pravio put za obilazak Modriče i izlazak na Skugrić.

Autor: Vedrana Kulaga Simić