Crna Gora je 8. oktobra 1912. godine objavila rat Turskoj i istog dana napala turske položaje kod Skadra, čime je počeo Prvi balkanski rat. Ovaj rat vođen je između balkanskih saveznika - Srbije, Crne Gore, Bugarske i Grčke, sa jedne, i Turske, sa druge strane.
Osmansko carstvo, koje je već 1908. godine bilo uzdrmano Mladoturskom revolucijom, 1912. bilo je još više oslabljeno ratom protiv Italije.
Tu slabost koriste balkanske zemlje i otpočinju rat protiv Turske s ciljem potpunog oslobođenja.
Srpska vojska je odnijela dvije važne pobjede u bitkama kod Kumanova i Bitolja, čime je oslobođena cijela današnja Sjeverna Makedonija.
Za manje od dva mjeseca, Turska je izgubila teritorije na gotovo cijelom području evropskog kontinenta, pa je uspostavljeno primirje 4. decembra 1912. godine sa svim protivnicima, osim Grčke.
Turska je izgubila i utvrđenja Jedrene, Janjinu i Skadar, kao i prevlast na moru od grčke mornarice, pa je 30. maja 1913. godine, posredstvom Velikih sila, potpisan Londonski mirovni ugovor.
Tim sporazumom je uspostavljen mir, a Turska je balkanskim saveznicima predala sve teritorije zapadno od linije Enos-Midija, kao i ostrva u Egejskom moru, uključujući i Krit.
Rezultat Prvog balkanskog rata bio je stvaranje Albanije kao nezavisne države, na čemu je insistirala Austrougarska, na štetu zemalja pobjednica - Grčke, Srbije i Crne Gore.
