Presuda Mladiću  je oslobodila Republiku Srbiju od agresije na Bosnu i Hercegovinu.

Međunarodni i domaći sudovi su dvedesetak godina sudili i presudili  Srbima za ratne zločine u Bosni i Hercegovini, i pri tom napravili zbirku dokumenata koja može poslužiti za pisanje Istorije Srpskih zločina u Bosni i Hercegovini.

I to je dobro,  to je veliki doprinos  za pravdu, mir i pomirenje. Podržavam to što se sudilo i što će se suditi svima iz reda srpskog  naroda, koji su optuženi i kojima je suđeno, ili kojima će biti suđeno. Priznajem postojanje svih tih zločina i osuđujem sve zločince iz reda mog naroda koji su počinili te zločine.

Ali, nije pošteno od pristrasnih i jednostranih međunarodnih i domaćih sudova, koji nisu isto tako temeljito i sveobuhvatno optužili i neljude iz reda drugih naroda koji su pripremili i učestvovali u ratnim zločinama tokom  tragičnog sukoba u regionu.

Vrijeme je da počnu stvarno, a ne ko fol, suditi i presuditi Bošnjacima i Hrvatima za zločine u Bosni i Hercegovini, po istom aršinu kao i Srbima i da se sakupi  zbirka dokumenata koja će poslužiti za pisanje istorije Bošnjačkih i Hrvatskih zločina u Bosni i Hercegovini, u toku građanskog rata 1992-1995. godine.

Do sada su bošnjački, srpski i hrvatski istoričari pisali tekstove o ratnom sukobu u Bosni i Hercegovini, koristeći „svoje“ izvore  bez selekcije i međunarodnih izvora, selektivno, koristeći one koji im odgovaraju da prikažu svoju stranu istorije, događaje i procese, uzroke i posljedice.

Monofunkcionalni istoričari, samozvani politički analitičari i samoproglašeni politički analitičari godinama govore i pišu o agresiji Republike Hrvatske i  Republike Srbije na  Republiku Bosnu i Hercegovinu, tumačeći  pravno-političke pojmove,  iz Dejtonskog mirovnog sporazuma, Međunarodnih i domaćih sudova, (u ovoj analizi ne koristim niti razmatram rezolucije i slične dokumente UN i EU, ili nekih drugih institucija i organizacija): međunarodni sukob,  tragični sukob u regionu , udruženi zločinački poduhvat, kako im odgovara. U stvari, sve ove sintagme, prevode u agresija..

Dijelovi presude generalu Ratku Mladiću dali su građu, snijeg,  da se pokažu  sve istorijske zvjerke i da ostave trag.

U haškoj presudi  generalu Ratku Mladiću, na strani 2090., u fusnoti 15357 piše: “Dokazi koje je primilo sudsko veće nisu pokazali da su Slobodan Milošević, Jovica Stanišić, Franko Simatović, Željko Ražnatović ili Vojislav Šešelj učestvovali u realizaciji zajedničkog kriminalnog cilja”. (izvor: informer.rs)

Ovaj stav iz presude potvrđuje stav da Republika Srbija, Slobodan Milošević ili neko od njegovih beogradskih kolega nisi bili saučesnici udruženog zločinačkog poduhvata, u kom su bili Radovan Karadžić, Momčilo Krajišnik, Biljana Plavšić, Nikola Koljević, Bogdan Subotić, Momčilo Mandić i Mićo Stanišić (paragraf 4238 presude), od 1991. do kraja 1995. godine, koji je formiran  s ciljem protjerivanja Hrvata i Bošnjaka, tadašnjih muslimana, sa velikih delova BiH.

Objektivni  i pošteni istoričari, koristeći multifunkionalni pogled na istorijske događaje, će na osnovu ove presude i drugih izvora zaključiti da  se u Bosni i Hercegovini desio tragični sukob koji je može opisati i kao građanski rat.

Ovaj tragični sukob ne može se imenovati, jer nema dovoljno dokaza,  kao međudržavni, međunarodni sukob ili agresija, kako to imenuje istorijska elita, akademici kod Bošnjaka. Nešto ih ne čujem i ne čitam ovih dana!  Zašto li?

Dok oni šute, oglasili su se bošnjački samozvani i samoproglašeni stručnjaci za ratno i humanitarno pravo koji, naravno, ove dijelove presude koji Republiku Srbiju oslobađaju od bilo kakve odgovornosti za građanski rat u Bosni i Hercegovini ne komentarišu već i dalje recituju pjesme o agresiji Republike Srbije na Bosnu i Hercegovinu. Ali zato svom narodu serviraju neke, dijelovima iz haške presude Mladiću, na primjer pojam “genocidna namjera” kao bitan dio presude za Bošnjake. I naravno,  ovih dana o pojmu “genocidna namjera”, kao novom “argumentu” za demonizaciju Republike Srbije,  uče na minder sijelima čelnici bošnjačkoih nevladinih organizacija.

Usraće se ovi đaci, koji nisu makli dalje od početka, od napora da nauče i smisle nove parole kojima će ocrniti Srbiju, srpski narod i njihove vođe i institucije. Nadam se da imaju još zaliha pelena, da ih ja njima ne moram slati.

Nisu jos shvatili da njihove optužbe završavaju  na smetljištu istorije, i da se baš ovih dana na smetljište istorije odlažu njihove “tvrdnje i dokazi” da je Republika Srbija izvršila agresiju na Bosnu i Hercegovinu!

Pitam se! Pitam se! Hoće li poslije ove presude stvarni i lažni istoričari izbaciti iz svojih knjiga neistinitu istorijsku činjenicu stav da je Republika Srbija izvršila agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu!

Žao mi ih je, uzalud vam trud đaci, (imate loše profesore), jer ne znate da se Srbija ocrniti ne može!