Kralj Petar je krunisan nakon Majskog prevrata, u kome su ubijeni kralj Aleksandar i kraljica Draga Obrenović. Bio je veoma voljen u narodu, a važio je za poštenog i dobrog čovjeka blage naravi.

Vrijeme njegove vladavine obilježio je i nastanak prvih demokratskih institucija u Srbiji, jer je kralj Petar bio poznat po svojoj liberalnoj politici i zalaganju za ustavno uređenje zemlje. Preminuo je 16. avgusta 1921. u 77. godini i sahranjen je u svojoj zadužbini na Oplencu.

Iako je život kralja Petra dobro proučen i poznat, ipak postoje neke manje poznate činjenice. "Istorijski zabavnik" predstavlja neke od njih. U mladosti se predstavljao kao Petar Mrkonjić.

Petar Karađorđević je bio Karađorđev unuk i treći sin Perside i kneza Aleksandra Karađorđevića, vladara koji je bio prisiljen da abdicira nakon Svetoandrejske skupštine. Petar je sa porodicom živio u inostranstvu, ali nikada nije obustavio kontakte sa Srbijom.

Godine 1875. radio je na organizovanju i aktivno učestvovao u Hercegovačkom ustanku pod pseudonimom Petar Mrkonjić, a to je ime koje je koristio i u drugim aktivnostima i prepiskama koje je vodio u to vrijeme.

Kralj Petar je u mladosti tokom egzila i stalnih selidbi porodice po Evropi jedno vrijeme živio u Parizu. Borio se u francuskoj vojsci u francusko-pruskom ratu. Naime, Petar Mrkonjić se 1870. godine pridružio Legiji stranaca francuske vojske i sa njom učestvovao u brojnim borbama. Odlikovan je spomenicom rata iz 1870. godine. Na srpski je preveo jedno veliko djelo liberalizma.

Budući kralj Srbije se u Parizu bavio fotografijom i slikarstvom i usavršavao svoje vojničko i političko obrazovanje. Ono mu je otvorilo vidike ideja političkog liberalizma, parlamentarizma i demokratije.

Početkom 1868. godine knežević Petar je u Beču štampao svoj prevod knjige engleskog političara i filozofa Džona Stjuarta Mila "O slobodi" sa svojim predgovorom, koji će kasnije postati njegov politički program.

Džon Stjuart Mil smatra se najuticajnijim filozofom 19. vijeka u engleskom govornom području, i generalno, jednim od najuspješnijih branilaca liberalnog pogleda na čovjeka i društvo.

Bio je mason

Pouzdano se zna da je kralj Petar I Karađorđević bio mason i da je bio iniciran tokom svog boravka u Francuskoj pod imenom Petar Mrkonjić.

Kralj koji je živio od svoje plate

Malo je ipak poznato da je kralj Petar po dolasku na čelo Srbije nakon Majskog prevrata živio samo od plate koju je za svoj rad dobijao od Vlade. Od tog novca podizao je zadužbinu Karađorđevića na Oplencu, a ostalo je zabilježeno i da mu je jednom, kada mu je zafalio novac, ministar u sopstvenoj vladi odbio kredit.

Vozio se volovskim kolima

Poslije veličanstvenih pobjeda na Ceru i Kolubari 1914. i nevjerovatnog otpora koji je Srbija pružila daleko snažnijem neprijatelju, 1915. godine vojska i vlada su ipak bili primorani na povlačenje. Put na kome ih je pratio i najveći dio stanovništva vodio je preko negostoljubive Albanije.

Albanska golgota ostavila je velikog traga na zdravlje ostarjelog kralja. Ipak, Petar Karađorđević je odbio sve savjete da odustane od praćenja svojih vojnika preko albanskih gudura.

Kralj Petar je sa vojskom prešao golgotu na jednim volovskim kolima, a gdje su planine bile neprohodne nosili su ga vojnici, sve dok nisu stigli do albanske obale na Jadranu.

Jedini vladar koji je digao spomenik običnoj seljanki i njenom sinu

U selu Slovac kod Lajkovca i danas postoji spomenik na kome piše: "Ovaj spomenik podiže Petar Karađorđević Makreni Spasojević, koja leži ovde, i njenom sinu Marinku, koji se večnim snom smiri u gudurama Arbanije".

Riječ je o jedinstvenom slučaju u svijetu da vladar podigne spomenik običnoj seljanki i njenom sinu.

Kralj Petar je Makrenu sreo tokom povlačenja preko Albanije. Ona je krenula za vojskom kako bi pronašla svog sina jedinca Marinka i dala mu vunene čarape koje je isplela. Ipak, kada je shvatila da neće moći dalje, čarape je dala kralju Petru uz zavjet da pronađe njenog sina.

Kralj Petar svoje obećanje nija zaboravio. Marinka je pronašao, ali umrlog od hladnoće negdje u planinama Albanije. Priča kaže da se do kraja života nije odvajao od vunenih čarapa majke Makrene, da je na samrti tražio da mu ih obuju i da je u njima umro.

Ova nevjerovatna priča zabilježena je u romanu Milovana Vitezovića "Čarape kralja Petra".