Na današnji dan, 7. decembra 1994. godine, nakon teškog ranjavanja 24. novembra na Treskavici, prestalo je da kuca srce srpskog junaka, poručnika Miće Vlahovića, komandanta Jurišnog bataljona Treće sarajevske brigade Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske.

Bio je od onih komandanata koji pri polasku u akciju nisu govorili "naprijed" nego "za mnom"!

Mićo je bio četiri puta ranjavan.

Prvi put je ranjen u vilicu pri jurišu na Ugorsko. U toj akciji poginula su njegova dva saborca, a Mićo se nije htio povući sve dok njihova tijela nisu izvučena na sigurnu teritoriju.

Drugi put je ranjen u akciji na Perivoju.

Foto: Miloš Vuk Božić

Treći put je ranjen u vrat, lakat i nogu u akciji oslobađanja Moševićkog brda. Četvrti, i za njega kobni put je ranjen u stomak tokom akcije na Treskavici.

Heroji se ne rađaju negdje tamo daleko, oni su dio nas i naših života. Ovu životnu mudrost znaju svi građani Aleksandrova, jer su imali čast da upravo među njima odraste jedan takav heroj.

U Beogradu se 20. aprila 1970. godine rodio junak novog doba - Mićo Vlahović.

Biološka majka Slavica Vlahović ostavlja ga nedugo nakon rođenja, pa Mićo biva smješten u Dom za nezbrinutu djecu. Sa dvije godine ga prima hraniteljska porodica u Aleksandrovo kod Zrenjanina, gdje i odrasta.

Došao je u Vogošću 1992. godine, a zbog svoje dobrote i hrabrosti, vrlo brzo je zadobio  simpatije Sarajlija.

Foto: Miloš Vuk Božić

Na sarajevskom ratištu nije bilo srpskog borca koji nije čuo za poručnika Miću Vlahovića. Učestvovao je u gotovo svim borbama u zoni odgovornosti Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske - Žuč, Ilidža, Trnovo, Goražde, Treskavica...

Tog kobnog dana, krajem novembra 1994, kada je Mićo ranjen na Treskavici, put prema Trnovu bijaše neprohodan, pa je vozaču pincgauera trebalo više od dva sata da ranjenog Miću odveze do bolnice.

Uslijed velikog krvarenja u bolnicu je stigao klinički mrtav, a nakon reanimacije Mićo se probudio. Bolnica u Trnovu je bila namijenjena za tretiranje hitnih slučajeva, a nakon toga su ranjenici prebacivani u tadašnje Srbinje. U Srbinju, uz sve napore ljekara, nisu mogli da pruže Mići adekvatnu pomoć.

Možda bi imao više šansi da preživi da su ga iz Trnova direktno prebacili na VMA u Beogradu.

Foto: Miloš Vuk Božić

Na žalost, kada je iz Srbinja prebačen na VMA, za Miću je već bilo kasno. Vratio se sa svim vojnim počastima u svoje mjesto Aleksandrovo, gdje je zauvijek položen u hladnu banatsku zemlju.

Jednom prilikom Mićo je rekao: "Ja znam da ću poginuti, ali se najviše plašim da za mnom neće imati ko svijeću zapaliti."

Njega je zemlja za sebe rodila,
Gospod mu darovao srce junačko,
I dušu nebeske širine.

Bio je i zauvijek će ostati naš sin,
Sin 3. Sarajevske pješadijske brigade,
I sin cijele Vogošće.

Slava heroju!

Autor: Miloš Vuk Ćosić