Porodica, saborci i predstavnici državnih institucija danas su na mjesnom groblju u Grlici u Istočnoj Ilidži, polaganjem cvijeća, paljenjem svijeća i pomenom odali počast Radmili i Radenku Galinac, prvim žrtvama NATO bombardovanja Republike Srpske.

Brat i sestra, Radenko i Radmila stradali su na današnji dan 1995. godine u zločinu bez kazne - „Namjerna sila“, kako su NATO saveznici nazvali operaciju bombardovanja Srba 1995. godine.

Potom je služen parastos u Hramu Svetog sveštenomučenika Petra Dabrobosanskog u Vojkovićima za sve poginule Srbe u NATO agresiji na Republiku Srpsku.

Načelnik opštine Istočna Ilidža Marinko Božović naveo je da se sa posebnom tugom i pažnjom poklanja porodici Galinac, ističući da pamti lik Marka Galinca, oca prvih žrtava NATO bombardovanja.

- Sa njim sam često razgovarao. Bez obzira na bol koju i stradanje koje je doživio uvijek je stajao ponosno i nikada se na njegovom licu nije mogla vidjeti tuga, ikao je, u dubini duše, sigurno patio – rekao je on.

On je naveo da su posljedice NATO bombardovanja projektilima sa osiromašenim uranijumom ostavile trajne posljedice po zdravlje ljudi u Republici Srpskoj, posebno sarajevskih Srba.

Božović se prisjetio ratnih dana kada je NATO nadlijetao Srpsko Sarajevo i Republiku Srpsku.

- Uvijek ističem značaj sarajevskog ratišta u stvaranju Republike Srpske. Da žrtve ne budu uzaludne, da Republika Srpska i Srbija budu vječne – istakao je on.

Nebojša Vidaković, pomoćnik ministra za boračko-invalidsku zaštitu Republike Srpske, rekao je da žrtve NATO agresije nikada neće biti zaboravljene.

- NATO bombe su sijale smrt 1995. godine po Republici Srpskoj, a posljedice se i danas osjećaju, jer narod se razbolijeva i umire zbog osiromašenog uranijuma - napomenuo je Vidaković.

On je istakao da za te zločine do sada niko nije odgovarao.

Državni sekretar u Ministratstvu za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Srbije Đorđe Todorov poručio je da je Srbija uvijek uz bratsku Republiku Srpsku.

- Da se sećamo, da obeležavamo i da ne zaboravimo žrtve koje su stradale u NATO agresiji čija je namera bila da ukroti srpski narod i baci ga na kolena. Zato smo mi danas tu, da pokažemo da su ovde vekovima živeli naši preci, da su tu i stradali, da ćemo ih se sećati i da ćemo opominjati - rekao je on.

Predrag Krstović/Centar za kulturu i informisanje

Član Predsjedništva Boračke organizacije Republike Srpske Goran Šehovac poručio je da se NATO agresija nikad neće oprostiti ni zaboraviti.

Prema njegovim riječima, pod opravdanjem legalnih vojnih ciljeva i zaštite muslimanskih snaga, srpski narod je gađan i napadan.

- Gađali su bolnicu „Žica“ više puta, gađali su i obdanište u Lužanima, crkvu u Blažuju – prisjetio se Šehovac, ističući štetne posljedice osiromašenog uranijuma kojim je srpski narod bombardovan tokom NATO agresije.

NATO snage su od 30. avgusta do 14. septembra 1995. godine bombardovale Republiku Srpsku.

Tokom septembra 1995. godine NATO bombe su ubile najmanje 50, a ranile 130 civila i vojnika, te pričinile ogromnu materijalnu štetu.

Bačeno je 1.026 bombi i navođenih raketa, ukupne težine od oko 10.000 tona eksploziva.

Tragedija porodice Galinac – sjećanje na žrtve NATO bombardovanja

Mirjana Galinac izgubila je troje d‌jece u roku od 15 dana - dvoje su ubile NATO bombe, dok je treći sin poginuo kao borac Vojske Republike Srpske.

Radovan, Radenkov brat blizanac, tri godine je proveo na sarajevskom ratištu, čuvajući svaki pedalj srpske zemlje. Krajem avgusta 1995. godine, izložen svim ratnim strahotama, dobio je galopirajuću mišiju groznicu koja mu je napala bubrege i mokraćne kanale. Prebačen je u bolnicu na liječenje, ali 26. agusta umire u okolini Trnova.

Dvije nedjelje kasnije, 9. septembra 1995. godine Radenko je vozio sestru Radmilu preko Srednjeg do autobuske stanice, kako bi se vratila u Beograd, kada su bombe zločinačkog NATO pakta pale na njihovo vozilo, koje je odletjelo u vazduh.

Radmila Galinac je na mjestu ostala mrtva u lokvi krvi, dok je Radenko bio teško ranjen i ogluvio je zajedno sa komandantom jedne jedinice na tom području, koji je došao do njega.

Radenko, koji je narednog dana preminuo u bolnici “Žica” u Blažuju, gd‌je ga je liječio čuveni hirurg doktor Miodrag Lazić, molio je komandanta da brine o njegovoj porodici i d‌jeci.

Doktor Lazić je učinio je sve što je bilo u njegovoj moći da spase Radenka, ali mu nije bilo pomoći.

Porodica Galinac nije jedina koju je zadesila tragedija, ali jedna je od rijetkih koja je u samo 15 dana izgubila troje d‌jece.

Otac i majka Radovana, Radenka i Radmile, ostali su te 1995. godine sa snahom i dva unuka.