Kod Crkve Svetog proroka Ilije u bratunačkom selu Bjelovac u utorak, 14. decembra, biće osveštana spomen-soba i služen parastos za 109 ubijenih Srba iz tog i susjednih sela Sikirić i Loznička Rijeka, od kojih su njih 68 masakrirale muslimanske snage iz Srebrenice na taj dan 1992. godine.

Osveštanje spomen-sobe obaviće Njegovo visokopreosveštenstvo mitropolit dabrobosanski Hrizostom koji će služiti i parastos ubijenim.

Program odavanja pošte poginulima i obilježavanja 29 godina od njihovog stradanja počeće u 13.00 časova, a organizatori su Mjesna zajednica i Crkvena pravoslavna opština Bjelovac.

Parastosom i prisluživanjem svijeća za pokoj duša ubijenih, te polaganjem cvijeća biće obilježeno 29 godina od stradanja Srba iz ovih sela na lijevoj obali Drine.

Do zločina nad srpskih civilima u Bjelovcu i okolini došlo je u ranu zoru 14. decembra 1992. godine kada su jake muslimanske snage iz Srebrenice i okoline, pod komandom Nasera Orića, upale u ova sela na obali Drine i počinile masakr nad zatečenim stanovništvom koje je još spavalo.

Zlikovci su u kućama masakrirali i ubijali nejač i spaljivali sve što su stigli - žene, djecu i starce. Dvije trećine ubijenih bili su civili koji su spavali u svojim kućama.

Nakon počinjenog masakra nad srpskim stanovništvom, muslimanske snage su potpuno opljačkale srpsku imovinu, a onda su popalile ova tri sela, a grupu zarobljenih žena i djece odveli u logor u Srebrenicu gdje su zlostavljani i mučeni.

Predsjednik Opštinske organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Bratunac Radojka Filipović rekla je Srni da je apsurdno da u Tužilaštvu BiH uopšte ne postoji predmet za počinjene zločine u Bjelovcu 14. decembra 1992. godine.

- Prema našim saznanjima, u Tužilaštvu BiH ne postoji predmet o zločinima u Bjelovcu iako su vođene neke istražne radnje. To je za osudu i to je slika rada pravosuđa i jednostranog pristupa prema žrtvama jer za srpske žrtve niko ne odgovara i ta retrogradna praksa u radu pravosuđa BiH se ne mijenja od njegovog osnivanja - naglasila je Filipovićeva.

Filipovićevoj su tog dana u Bjelovcu poginuli suprug Dragan i svekar Dragoljub sa još 66 mještana.

- Zarobljene su i u srebreničke logore odvedene moja svekrva Dostana i jetrva Mira Filipović, te Mirina djeca Nemanja od sedam mjeseci i trogodišnja Olivera, kao i devetogodišnji ranjeni komšija Brano Vučetić - navela je Filipovićeva.

Petoro zarobljenih žena i djece razmijenjeno nakon 56 dana. Dostana je od posljedica mučenja i torture ubrzo oboljela i umrla.

Trajne traume ostale su i na ostalim zarobljenicima, odnosno logorašima.

Brano Vučetić, koji je preživio zarobljavanje i maltretiranja u srebreničkim logorima, kaže da podsjećanje na stradanje u Bjelovcu kod njega izaziva posebne emocije, košmar, neobjašnjivo neraspoloženje i tugu za ubijenim članovima porodice, ali i bol zbog nepravde što za ta ubistva niko nije odgovarao.

Nestala starica Božana Ostojić još nije nađena, ni nakon 29 godina.

Najstarija žrtva muslimanskog zločina bila je osamdesetsedmogodišnja Zlata Jovanović, čiji su sin Milan i unuka Radenka ubijeni ispred kuće, u kojoj su u jednom času nestale tri generacije te porodice.

Najmlađa žrtva bio je petnaestogodišnji Čedo Miladinović, a ubijeni su i godinu stariji Slobodan Petrović, te sedamnaestogodišnji Milenko Vučetić.

U prosjeku je svaka srpska kuća u Bjelovcu izgubila po dva člana domaćinstva u posljednjem ratu.

Ova sela još nisu u cjelosti obnovljena i mnogi preživjeli mještani još ne mogu da se vrate, jer im ni nakon 29 godina kuće nisu obnovljene.

Za ovaj, kao ni za sve ostale zločine počinjene nad Srbima u Podrinju, niko nije odgovarao, iako su pravosudnim organima BiH podneseni brojni dokazi i svjedočenja o počinjenim zločinima, ali tužioci opstruišu i ne žele da objedine dokaze i podignu optužnicu protiv osumnjičenih čekajući da preživjeli svjedoci pomru, a zločinci da što duže žive na slobodi.

Porodice poginulih su ogorčene na rad pravosudnih organa koji im svake godine obećavaju da će ti procesi biti pokrenuti u narednoj godini i tako godine prolaze.

Srpske porodice poginulih iz ovog kraja izgubile su povjerenje i nadu da će Sud BiH procesuirati počinioce, odnosno izvršioce Orićevih naredbi i nadaju se samo Božijoj pravdi.