Eho je još uvijek tu!
Čujete li ga?
Odjekuje romanijskim stijenama pucanj dug dvadeset i pet godina.
Da, četvrt vijeka putuje metak, ispaljen na današnji dan 1998.
Metak, kojim ste ubili slobodu, čast, obraz, junaštvo.
Metak kojim ste pogodili Srđana.
Pogodili, ne i ubili.
Živ je Srđan, življi nego ikad i živjeće, dok je porodice, sabororaca i svih onih koji su došli da se danas poklone njegovim sjenima.
Svi su oni Srđan.
Pucali ste u čovjeka, vaskrsli legendu.
Pucali ste u komandanta, vaskrsli metaforu.
Srđan je sin svake majke ubrađene crnom maramom.
Otac, svakog ratnog siročeta.
Srđan je sinonim Hristovog stradanja.
Srđan je Petar, Svetko, Švabo, Dida...
Pucajući u njega, pucali ste u junake sa Žepe i Trebevića.
Mrtvima ste pucali u grobove.
Neka vam bog ne oprosti, znali ste šta radite.
Foto: Ustupljene fotografije
Govor napisao i govorio Davor Cicović povodom obilježavanja 25 godina od još nerazjašnjenog ubistva komandanta elitne jedinice Vojske Republike Srpske "Beli vukovi" Srđana Kneževića, legendarnog Belog vuka.