Nakon kukavičkog i neuspješnog napada na Srpsku Ilidžu 22. aprila 1992. godine, muslimanski fundamentalisti potpomognuti ustaškim bojovnicima su opet 14. maja 1992. godine pokušali zauzeti srpsku teritoriju Ilidže, napadajući iz više pravaca (Stojčevca, Hrasnice, Sokolović Kolonije, Butmira, Stupskog brda, Otesa, Bara i Sokolja). Srpska Ilidža je imala izuzetnu stratešku važnost za sarajevsko ratište. Znali su to i muslimanske džihadlije, ali i rukovodstvo Srpske Ilidže. Zato je odbrana Srpske Ilidže bila od neizmjerne važnosti za dalja ratna dešavanja na ovom prostoru.

Iako formiranje Vojske Republike Srpske i pripadajućih brigada realno nije moglo biti završeno u kratkom vremenu (VRS je formirana odlukom Narodne Skupštine Republike Srpske 12. maja 1992. godine) srpski borci su spremno dočekali neprijatelja  i nanijeli mu ogromne gubitke u živoj sili i MTS-u. Prema podacima kojima raspolažemo u napadu koji je trajao više od dvanaest sati, od 5.08 ujutru do 17.30 naveče, poginulo je preko sedamdeset fundamentalista. U ovom napadu neprijatelj je koristio tešku artiljeriju i oklopna sredstva, a šireći dezinformacije putem medija i radio-veze i plasirajući lažne vijesti o tzv. „padu Ilidže“, nastojao je unijeti pometnju i demoralisati srpske branioce i narod.

Međutim, svjesni da brane svoje domove i porodice i da ne smije i ne može biti uzmicanja, Ilidžanci su se oduprli daleko brojnijem neprijatelju i sačuvali Srpsku Ilidžu. Tog 14. maja 1992. godine ranjeno je pedeset boraca, a za Srpsku Ilidžu i Republiku Srpsku živote su dali:

Anđić Sava,

Anđušić Nenad – Miško,

Janjić Dragiša,

Klimenta Dušan,

Kovač Pero,

Radmilović Danijel,

Radović Perica,

Savić Goran i

Tomić Aleksandar.

Preuzimanje teksta ili fotografija, bez odobrenja autora je strogo zabranjeno!