Oko milion ljudi srpskog porijekla, kako je zabilježio „Istorijski zabavnik”, živi u Sjedinjenim Američkim Državama. Neki od njih su postali američki ratni heroji, nosioci Medalje časti, najvećeg američkog vojnog odlikovanja, i Legije za zasluge. Po broju odlikovanih Medaljom časti, Srbi su najodlikovanija nacija u američkoj vojsci.

Džejk Aleks (Aleksa Mandušić 1887–1959) na evropsko ratište u Velikom ratu stigao je kao kaplar američke vojske. U borbama u Francuskoj, kod mjesta Šipili 1918. godine, prilikom pokušaja da njegov vod osvoji jedan greben, poginuli su svi oficiri pa je on preuzeo komandu i poveo vod u napad. Međutim, zaustavilo ih je mitraljesko gnijezdo. Onda je on sam krenuo i uspio da osvoji to gnijezdo i zarobi 15 njemačkih vojnika. Za taj podvig nagrađen je Medaljom časti.

Džejms I. Meštrović (Joko Meštrović (1894–1918), Srbin iz Crne Gore, učestvovao je takođe u Velikom ratu. Joko je u SAD stigao 1913, a tri godine kasnije vratio se u Evropu. Bio je narednik u američkoj pješadiji, a tokom borbi kod Fisneta u Francuskoj, njegov komandant jedinice bio je ranjen. Meštrović je i pored jake mitraljeske i artiljerijske vatre stigao do ranjenog oficira, donio ga na leđima u zaklon i pružio mu prvu pomoć, zahvaljujući kojoj je ovaj preživio.

Mičel Pejdž (Mihajlo Pejić 1918–2003), kao marinac je Drugi svjetski rat proveo na pacifičkom ratištu, gdje je postao jedan od najvećih američkih ratnih heroja. Tokom čuvenih borbi na Gvadalkanalu 1942. godine, kada su Japanci probili položaje američke vojske, Pejić, koji je komandovao mitraljeskim vodom, ostao je sam, jer su mu svi vojnici izginuli ili ranjeni. On je tada preuzeo mitraljez i odbijao neprijateljske napade sve dok mu nije stiglo pojačanje.

Džon Minik (Jovan Minić 1908–1944), kao narednik američke vojske i učesnik u Drugom svjetskom ratu istakao se u borbama kod nemačkog grada Hurtgen. Kada su Njemci zaustavili napredovanje njegove jedinice, on se dobrovoljno prijavio da sa svojim vodom prođe kroz minsko polje u zaleđe Vermahta. Prešao je jedno minsko polje i neutralisao dva mitraljeska gnijezda i jednu njemačku jedinicu. Kada su naišli na drugo minsko polje, Minić je krenuo sam kroz njega, ali je poginuo.

Džordž Musulin (Đorđe Musulin 1914–1987), jedini je Srbin – američki ratni heroj u Drugom svjetskom ratu koji je to visoko priznanje dobio kao učesnik u ratnim akcijama u bivšoj Jugoslaviji. On je bio američki obavještajni oficir koji je bio upućen u štab Draže Mihailovića, gdje je vodio operaciju „Halijard” – spasavanja američkih pilota koji su oboreni nad Srbijom. Musulin je, sa četničkim jedinicama, sakrivao pilote, koji su kasnije, njih oko 450, sa aerodroma u Pranjanima prebačeni u SAD.

Mel Vojvodić (Mile Vojvodić (1929–2003), kao mlad pilot 1950. godine je upućen na korejsko ratište. Tokom sukoba na Korejskom poluostrvu Vojvodić je letio u 125 borbenih misija. Bio je pilot „tajnog” aviona A12 koji je proizveden za potrebe CIA. U toku jednog leta uspeo je da, od ukupno 190, otkrije 70 lokacija protivvazdušne odbrane.

Lens Šijan (Lazar Šijan (1942–1968), postao je pilot sa 23 godine i ubrzo je upućen u Vijetnam, gdje je trajao žestok rat. Za Šijana je kobna bila 52. misija. Njegov avion oštetila je bomba koja je prerano eksplodirala, ali je iskočio. Iako je pri padu bio teško povrijeđen, uspio je 46 dana da izbjegava neprijateljske jedinice. Kada ga je vojska Sjevernog Vijetnama zarobila, i pored teškog zdravstvenog stanja u kom je bio i stalnih mučenja, nije odao ništa osim svog imena, čina i jedinice. Od posljedica povreda i mučenja umro je u zatvoru u Hanoju.