Srebreničanka Tijana Pejić /1999/ među deset je najboljih studenata Arhitektonskog fakulteta u Beogradu u svojoj generaciji, sa prosjekom ocjena 9,3 i priprema projekte i radove za završetak osnovnih studija da bi u narednoj akademskoj godini, od oktobra, nastavila master studije na tom fakultetu.

Njeni crteži, projekti i makete u prethodnim godinama studija odabirani su među najbolje u njenoj generaciji studenata i izlagani u holu fakulteta, gdje se svake godine predstave najbolji studentski radovi.

Tijana je primjer kako se dječija mašta i želje mogu da pretvore u stvarnost i postanu realnost.

Naime, ona je kao učenica petog razreda iskazala želju da želi da bude arhitekta kada odraste. Tada, kako priča, nije ni znala šta je pravo značenje te riječi, ali joj je moćno zvučala i privlačila je, a maštala je da se grade neke kuće i objekti u oblicima i izgledu kako ih ona zamišlja. Ta privlačnost prema projektovanju, kreaciji, dizajniranju i oblikovanju nikada je nije napuštala.

Svoju kreativnost najčešće je ispoljavala u likovnim radovima za koje je kao učenica dobila mnoštvo školskih i opštinskih, ali i nagrada na konkursima nekih međunarodnih organizacija u BiH.

Na likovnom konkursu USAID-a jednom je zauzela treće mjesto na nivou BiH, a jednom je osvojila prvu nagradu. Na likovnom konkursu italijanske organizacije "Čezvi" u Srebrenici pobijedila je i za nagradu dobila tablet uređaj što je tada bila rijetkost u ovom mjestu.

Akademski slikari iz Italije, koji su bili u žiriju, između velikog broja radova, ocijenili su njen rad najboljim između nekoliko, kako su naveli, izuzetnih. Taj izbor su obrazložili time da Tijanini crteži imaju ideju i poruku i da se po tome izdvajaju od ostalih i imaju poseban kvalitet, autentičnost, odnosno da u njima dolazi do izražaja kreativnost.

Njen nagrađeni rad, uz asistenciju italijanskih slikara, kasnije je grupa učenika uradila kao mural većih dimenzija i ukrašavao je prostorije "Čezvija".

Svoju kreativnost i želju za eksperimentisanjem još u osnovnoj školi počela je da ispoljava izradom nakita od bižuterije. Nakon prvih izložbi na školskim manifestacijama, njene minđuše, broševi i narukvice postali su traženi i donosili su joj džeparac, koji ju je motivisao da se još više posveti tom hobiju.

Izrađivala je nakit neobičnih oblika i kreacija kombinujući različite materijale i boje.

U srednjoj školi je u okviru priprema za takmičenje mladih stvaralaca INOST u Banjaluci formirala učeničko preduzeće, čiji je bila direktor i sa grupom učenika predstavili su se kao firma za izradu nakita sa razrađenim biznis planom.

Dva puta je u sastavu školskog tima učestvovala na INOST-u i oba puta su osvojili medalje za stvaralaštvo u svojoj konkurenciji. Jednom su bili drugi, a drugi put treći na toj smotri stvaralaštva.

Predstavila se kao vođa tima i na festivalima učeničkog stvaralaštva u Sarajevu i Vlasenici i sa svih tih smotri vraćala se bez nakita, jer su izloženi eksponati bili rasprodati.

Kreativnost i svestranost iskazivala je i u drugim oblastima.

Bila je đak generacije u osnovnoj školi i "vukovac" u gimnaziji. Redovno je osvajala nagrade na likovnim, literarnim konkursima i video-prezentacijama povodom školske slave Svetog Save i kulturno-sportske i privredne manifestacije "Dani Srebrenice".

Bila je član ekipe u osnovnoj školi koja je osvojila prvo mjesto na takmičenju Crvenog krsta za regiju Birač u poznavanju pokreta Crvenog krsta. Aktivno je učestvovala u radu više udruženja i nevladinih organizacija i u mnoštvu ekoloških, humanitarnih i kulturnih aktivnosti, ali i u realizaciji kampanja za poštovanje dječijih i ljudskih prava, za rodnu ravnopravnost, te radionica za pisanje, izradu dekupaža i drugih projekata koje su te organizacije realizovale.

Postizala je zapažene rezultate i na nekoliko republičkih takmičenja iz različitih oblasti kao učenica.

Do polaska na studije bila je član srebreničkog hora "Superar" sa kojim je nastupala u Beču, zatim na više koncerata u Srpskoj i BiH, a i kao član Srpskog kulturno-umjetničkog društva "Sveti despot Stefan Lazarević" nastupala je u Pragu, zatim u više mjesta u Srbiji i Republici Srpskoj, te redovno na kulturnim i vjerskim manifestacijama u Srebrenici i srednjem Podrinju.

Tijana kaže da joj projektovanje predstavlja izazov i da u tom poslu kreativnost može da dođe do punog izražaja. Želja joj je da kao budući arhitekta dobije priliku da se iskaže u toj struci i da doprinos savremenoj arhitekturi na ovim prostorima.

Zahvaljujući ljubavi i sklonosti ka arhitekturi i upornosti prilikom upisa i studija, Tijana ostvaruje svoj dječiji san i srebrenička gimnazijalka uskoro će postati arhitekta, što je željela još od petog razreda osnovne škole.

Njen primjer pokazuje da dječija mašta može da postane stvarnost i da naizgled nedostižni ciljevi mogu da se ostvare ako se to iskreno želi, ako se posjeduje talenat te volja i upornost da se to postigne.