Pećka patrijaršija, manastir Gračanica i Crkva Bogorodice Ljeviške uvršteni su 20. jula 2006. godine na listu Uneskove svjetske baštine.

Najznamenitiju srednjovjekovnu građevinu u Prizrenu, nekadašnju Sabornu crkvu Bogorodice Ljeviške 1306-1307. godine obnovio je kralj Milutin na ostacima crkve iz 13. vijeka.Od trobrodne napravljena je petobrodna crkva, sa pet kupola, narteksom i egzonarteksom iznad kojeg je postavljen zvonik sa dvije kapele.

Protomajstor crkve Nikola napravio je originalno rješenje spajanjem trobrodne bazilike u osnovi i koncepcije hrama upisanog krsta u gornjoj konstrukciji.

Tokom turske okupacije crkva je pretvorena u džamiju, a freske su obijene i prekrečene.Dva sloja fresaka čine suštinu umjetničke zaostavštine ove crkve. Prvi sloj je sa početka 13. vijeka i sastoji se od tri freske /Svadba u Kani, Iscjeljenje slijepog i Bogorodica sa Hristom Hraniteljem/.Drugi sloj fresaka nastao je između 1307. i 1313. godine, a autori su grupa talentovanih slikara na čelu sa Astrapom. Izdvajaju se portreti ktitora i povorka Nemanjića, predaka kralja Milutina, koji su natprirodne veličine.Osnovna novina živopisa je prodor novih tema iz ciklusa stradanja i čuda, uvećavanje broja figura koje učestvuju u scenama i razvijanje simboličnog jezika, alegorijskog, metaforičkog i personifikacijskog značenja, što ukazuje na usvajanje novog vizantijskog umjetničkog stila, renesanse Paleologa.

Manastir Gračanica je manastir Srpske pravoslavne crkve /SPC/ na Kosovu i Metohiji sa crkvom posvećenom Blagovještenju.

Godine 2006. dospio je na Uneskovu listu svjetske baštine u Evropi pod nazivom "Srednjovjekovni spomenici na Kosovu", a 13. jula iste godine uvršten je na listu ugrožene svjetske baštine.Manastir Gračanicu podigao je srpski kralj Stefan Uroš Drugi na mjestu starije crkve i namijenio za saborni hram lipljanskim episkopima. Slike na zidovima završene su 1321-1322. godine. Nešto kasnije, crkva je dobila velike otvorene spoljne zidine.

Osamdesetih godina 14. vijeka manastir je stradao od Turaka i tom prilikom su izgorjeli mnogi iluminirani rukopisi. Poslije obnove, građevina je ponovo oštećena u godini Kosovske bitke 1389. godine.

Nakon pada Novog Brda pod tursku vlast nastupila su teška vremena za manastir i gračanički mitropolit je morao pobjeći. Tek u 16. vijeku Gračanica ponovo oživljava.

Godine 1540. u njoj je otvorena jedna od najznačajnijih srpskih štamparija, a oko 1570. priprata je zatvorena i oslikana. Oko 1620. godine na crkvi je obnovljen krov i postavljen je novi ikonostas.

Pećka patrijaršija je istorijski naziv za SPC sa sjedištem u Peći od 1346. do 1463, a zatim ponovo od 1557. do 1766. godine.

Zasluge za obnavljanje Pećke patrijaršije tokom turske okupacije mogu se pripisati trojici vezira: Rustem-paši Opukoviću, Ali-paši Semizu i Mehmed-paši Sokoloviću.

Za djelo srpskog narodnog ujedinjenja obnovljena Pećka patrijaršija je učinila najviše.

Datum osnivanja manastira nije poznat, ali se pretpostavlja da je još za života Svetog Save ova lokacija postala metohija /zemlja u vlasništvu manastira/ manastira Žiča, koji je tada bio sjedište srpske crkve.

Arhiepiskop Arsenije Prvi tu je izgradio Crkvu svetih apostola, u želji da u njoj bude središte srpske crkve. Oko 1250. godine uslijedilo je njeno uređenje.

Tokom 14. vijeka napravljene su neznatne promjene na Crkvi svetih apostola, koja je kasnije oslikana. Od 13. do 15. vijeka, te kasnije ponovo u 17. vijeku, poglavari SPC i arhiepiskopi Pećke patrijarhije sahranjivani su u crkvama ovog manastira.

Obnova kompleksa započeta je u julu 2006, a dovršena u julu iste godine.

Glavni zadatak bio je zaštita od uticaja vremenskih prilika, ali i popravak unutranjših zidova, te spoljašnjeg izgleda.