U selu Varivode u opštini Knin na današnji dan prije 27 godina ubijeno je 10 srpskih civila, dok ih je mjesec dana ranije ubijeno sedmoro u obližnjem selu Gošić, a za ove zločine niko nije odgovarao, niti je optužen.

Svi su ubijeni iz vatrenog oružja iz neposredne blizine u svojim dvorištima, na kućnom pragu ili u kući, a riječ je uglavnom o starijim ljudima, saopšteno je iz Dokumentaciono-informativnog centra "Veritas".

U saopštenju se dodaje da ni 27 godina nakon zločina nema optuženih, niti osuđenih za ubistva civila u Varivodama i Gošiću, kao ni za mnoga druga ubistva srpskih civila u susjednim selima nakon hrvatske vojno-policijske akcije "Oluja".

Zločin u Varivodama se desio 28. septembra 1995. godine, gotovo dva mjeseca po završetku "Oluje", kada je ubijeno devet mještana starosti od 55 do 84 godine, dok je tijelo Uglješe Ilijaševića pronađeno kasnije u jednom gustišu.

Samo iz porodice Berić ubijeno je sedmoro, a prosječna starost žrtava je 67 godina.

Ubijeni su Jovan, Špiro, Radivoj, Marija, Marko, Milka i Jovan Berić, te
Mirko Pokrajac i Dušan Dukić.

Mjesec dana ranije, 27. avgusta, u obližnjem selu Gošić ubijeno je sedmoro srpskih civila starosti od 56 do 81 jedine, svi iz porodice Borak.

Ubijeni su Savo, Vasilj, Grozdana, Marija, Kosovka, Milka i Dušan Borak.

Svi ubijeni u oba sela bili su civili, a u tim selima ni u vrijeme rata ni u vrijeme ubistava nije bilo nikakvih ratnih aktivnosti.

Ostali su zato što nisu htjeli da napuste svoja ognjišta i što su povjerovali pozivima tadašnjeg hrvatskog predsjednika Franje Tuđmana da svima koji nisu "okrvavili ruke" garantuje imovinsku i ličnu bezbjednost, navodi se u saopštenju.

U "Veritasu" kažu da je srpske civile, u namjeri prikrivanja zločina, hrvatska policija tajno pokopala na kninskom groblju pod oznakom "nepoznat" iako su znali njihov identitet.

Njihova tijela su u proljeće 2001. ekshumirali haški istražioci među posmrtnim ostacima 301 lica, koliko ih je bilo pokopano na Kninskom groblju, svi iz vremena "Oluje" i poslije te akcije.

Porodice su ih identifikovale 2002. godine, a sahranjeni su u rodnim selima, gdje su im opština Kistanje i Srpsko narodno vijeće podigli spomenike, koji su već više puta skrnavljeni.

Pod pritiskom međunarodne zajednice i organizacija za zaštitu ljudskih prava, ova ubistva su relativno brzo procesuirana, tako da je Županijsko državno tužilaštvo u Zadru već 1996. godine podiglo optužnicu protiv šestorice bivših hrvatskih vojnika.

Optuženi su Nikola Rašić, Ivan Jakovljević, Pero Perković, Ivica Petrić, Zlatko Ladović i Nediljko Mijić, zbog krivičnog djela ubistva iz koristoljublja.

Iste godine Županijski sud u Zadru, iako su četvorica optuženika u istrazi priznali počinjenje djela, oslobađa ih optužbe "u nedostatku dokaza".

Vrhovni sud Hrvatske je ukinuo prvostepenu oslobađajuću presudu i slučaj vratio na ponovno suđenje.

Tokom ponovljenog suđenja pred Županijskim sudom u Šibeniku, zastupnik optužbe je 13. februara 2002. godine odustao od optužnice protiv svih optuženika, uz obrazloženje da su došli do saznanja ko bi mogao da bude počinilac ubistava u Varivodama i Gošiću, najavivši novu istragu.

Prema popisu stanovništva u Hrvatskoj iz 1991. godine, u Varivodama je živjelo 477 žitelja - 472 Srbina, dva Jugoslovena, jedan Hrvat i dvoje ostalih, a u Gošiću 107 žitelja - 106 Srba i jedan ostali.

Prema popisu stanovništva u Hrvatskoj iz 2021. godine, u Varivodama je živio 61 žitelj, a u Gošiću 21, bez podataka o nacionalnoj pripadnosti.

U Varivodama ne živi niko mlađi od 25 godina, dok ih je 31 mlađe od 65, od kojih je samo četvoro mlađih od 40 godina.

U Gošiću nema niko mlađi od 40, dok ih je četvoro mlađih od 65 godina.