Na Kajmakčalanu je 12. septembra 1916. godine u Prvom svjetskom ratu počela uspješna ofanziva srpske vojske protiv Bugara i Nijemaca.
U teškim borbama vrh planine Nidže je više puta prelazio iz ruke u ruku, da bi Drinska divizija, ojačana pukovima Dunavske divizije, u strahovitom naletu konačno ovladala Kajmakčalanom 3. oktobra 1916. godine, što je bila prva pobjeda srpske vojske poslije povlačenja preko Albanije.
Bitka je vođena između 12. i 30. septembra 1916. godine, kada je prva srpska armija, uz velike gubitke, uspjela da zauzme vrh Sveti Ilija na visini od 2.524 metara, odbacujući Bugare prema Mariovu, gdje je potom postavljena nova linija odbrane.
U ovim brobama stradalo je oko pet hiljada srpskih vojnika.
Nakon pobjede Srba, bugarski generalštab nije uspio da na vrijeme da naređenje za povlačenje trupa tako da su dodatno izgubili oružje, opremu i ljudstvo.
Po zauzeću Kajmakčalana, Stevan Tucović, brat Dimitrija Tucovića, zapisao je u svoj dnevnik:
- Odmah po zauzeću Kajmakčalana izveo sam svoju bateriju na vis, gde sam video čudan i strašan prizor. Po rovovima ležali su mrtvi Bugari, sve jedan na drugog naslonjeni i sa puškama u rukama. Dijelovi tijela bili su razbacani po onom platou visa. Vide se ljudi bez nogu, bez ruku, glave, stomaka. Ostala je masa ranjenika koja zapomaže ili su u samrtnom ropcu. To su unakažene i raznete trupine ljudskih tela, koje najbolje svedoče o grozotama, nekulturnosti i varvarizmu ratova.
