Danas se navršava 28 godina od ubistva četvoročlane srpske porodice Radosavljević u Daruvaru - jedne od četiri najmonstruoznije likvidacije cijelih porodica u Hrvatskoj tokom rata devedesetih godina prošlog vijeka, izvršenih zbog njihove etničke pripadnosti, saopštio je Informaciono-dokumentacioni centar "Veritas".

Pripadnik Hrvatske vojske, tada dvadesetogodišnji Jožica Mudri, ubio je 25. februara 1992. godine Radetu Radosavljevića (36), njegovu suprugu Jovanku (32) i njihove maloljetne sinove Dejana (14) i Nenada (10).

Mudri je u uniformi vojnog policajca tog dana u 19.15 časova došao u kuću Radosavljevića i tokom višečasovnog razgovora sa vlasnikom, motivisan činjenicom da je ova porodica srpske nacionalnosti, izvadio pištolj iz futrole i iz neposredne blizine u njih ispalio 11 metaka, pucajući im u glave.

Pošto je 14-godišnji Dejan i nakon pucnjave davao znakove života, Mudri mu je kuhinjskim nožem zadao još osam ubodnih rana po grudnom košu i stomaku.

Zatim je tijela mrtvih Radosavljevića složio po podu trpezarije jedno do drugog, te ih minirao plastičnim eksplozivom, što je prouzrokovalo njihovo komadanje i oštećenje cijele kuće.

Ubica je iz kuće Radosavljevića ukrao video-rekorder i daljinski upravljač i poklonio ih svojoj djevojci Tajani Biljan.

On je 7. januara 1994. godine pred Okružnim sudom u Bjelovaru proglašen krivim za četiri ubistva, krivično djelo protiv opšte bezbjednosti i krađu, te osuđen na jedinstvenu kaznu od 13 godina zatvora koju mu je Vrhovni sud preinačio na 15 godina zatvora.

Ubica je tokom krivičnog postupka tvrdio da se na likvidaciju Radosavljevića odlučio nakon što mu je njegov komandir Miroslav Guberović u jednom lokalu, u koji je navratio i Radosavljević, rekao "da mora likvidirati tog smrada", te mu je u tu svrhu na raspolaganje dao automobil i pripadnika njihove jedinice Miroslava Moulisa da mu pokaže Radetovu kuću.

Uprkos tome, za ovaj zločin optužen je i osuđen samo Jožica Mudri, i to za klasična krivična djela, ali ne i za ratni zločin.

Radetin otac Petar i sestra Milica, kao i Jovankina majka Pela Medaković su, po pravosnažnosti presude, podnijeli tužbe protiv Hrvatske radi naknade štete.

Međutim, tužbe su odbačene, a porodicama žrtava naloženo da nadoknade troškove u oba parnična postupka - ukupno 26.300 evra.

Opštinski sud u Daruvaru, presudom iz juna 2007, koju je potvrdio i Županijski sud u Bjelovaru, odbija zahtjev Radetine sestre, jer je u međuvremenu otac umro, uz obrazloženje da u trenutku smrti nije živjela sa bratom i njegovom porodicom, te da joj ne pripada ni pravo na nematerijalnu štetu kao nasljednici oca Petra.

Isti stav zauzeli su i Vrhovni i Ustavni sud Hrvatske, a s obzirom na to da je izgubila sporove, sudovi su presudili da ona državi nadoknadi trošak parničnog postupka od oko 25.000 evra.

Jovankina majka Pela Medaković tužila je Hrvatsku za nadoknadu štete zbog ubijene kćeri i dva unuka, temeljeći odgovornost države na činjenici da je vojnik-ubica djelo počinio oružjem čiji je vlasnik država Hrvatska.

Iako je Opštinski sud u Zagrebu, kao prvostepeni, prihvatio Pelinu tužbu, Županijski sud u Zagrebu, kao drugostepeni, zaključio je da "štetna radnja nije ni u kakvoj vezi sa obavljanjem vojne službe" i odbio Pelinu tužbu u cjelosti, istovremeno je obavezujući da državi plati parnične troškove od oko 1.300 evra.

Kako ističu u "Veritasu", ubica je odavno izišao iz zatvora i danas živi u Daruvaru kao "ugledan domaćin" i "zaslužni učesnik domovinskog rata" i ne propušta priliku da se Milici prilikom susreta nasmije u lice.

Osim likvidacija tročlane porodice Zec u Zagrebu u decembru 1991. godine i četvoročlanih porodica Čengić u Erveniku kod Knina u januaru 1992. i Olujić iz Cerne kod Županje u februaru 1992. godine, ubistvo četvoročlane porodice Radosavljević iz Daruvara spada u najmonstruoznije u ratu devedesetih godina na području Hrvatske i Republike Srpske Krajine zbog njihove etničke pripadnosti.