Na današnji 1912. godine rođen je Mladen Sekulović, prvi oskarovac iz Bileće.

- Odanost srpskom porijeklu u kući moga oca uvijek je bila najviša vrijednost. Porijeklo je pozitivno definisalo moga oca. On je bio zabavan, šarmantan i omiljen čovjek. Kad bi pričao neku priču, uvijek je bio u centru pažnje. Ali za njega je važnije bilo da je bio lider u srpskoj zajednici. Svojoj zajednici. Bio je Srbin, opsjednut time da bude dobar Srbin i pomaganju ljudi oko njega da i oni budu dobri Srbi. -

Ovako je o svom ocu Petru, rođenom u Bileći 1886. godine, govorio Mladen Sekulović, u Holivudu poznatiji kao Karl Malden. Zbog isticanja svog srpskog porijekla u javnosti proglašen je nacionalistom i bio mu je zabranjen ulazak u zemlju njegovih predaka, a ta zabrana skinuta je početkom osamdesetih godina na snimanju filma „Suton“ Gorana Paskaljevića, kada je, između ostalog, posjetio Bileću – rodni grad njegovog oca. Petar, koji je bio metalski radnik, u Geriju (Indijana) je vodio malo srpsko amatersko pozorište gdje je Mladen počeo da glumi i to većinom u predstavama o srpskim ustancima protiv Turaka.

Foto: hercegovinaihercegovci.com; List „Vreme“ iz 1937. godine

Prije nego što se počeo profesionalno baviti glumom Mladen je igrao košarku, omiljeni sport sprskih emigranata u Americi gdje je i slomio nos, njegov zaštitni znak na filmskom platnu. Posebno je volio Pita Maravića, jednog od najboljih američkih košarkaša i najboljeg košarkaša srpskog porijekla svih vremena.

Iako je u dvadesetdrugoj godini promijenio ime u Karl Malden, radi lakšeg izgovora, Mladen je koristio svaku priliku da na filmu spomene svoje prezime. Proslavio se na filmu „Tramvaj zvani želja“ Elije Kazana iz 1951. godine za koji će dobiti Oskara za najbolju sporednu mušku ulogu, a za istu nagradu biće nominovan i tri godine kasnije – u filmu „Na dokovima Njujorka“ istog reditelja.

Neprestano je pomagao Srbe u otadžbini i rasejanju, a povezanost sa precima iskazivao je održavajući krsnu slavu, ali i organizujući „srpski dan“ svake godine u avgustu gdje je okupljao svoje američke prijatelje. Bio je prepoznatljiv i njegov humor, svojstven Hercegovcima, pa je u poznim godinama na pitanje ko mu je omiljeni glumac odgovarao: „Ne glumi više, zove se Mladen Sekulović.“

Autor: Marko Mrkaić