Iako to na početku nije bio, ovaj prelijepi voz je postao sinonim za luksuzno putovanje vozom. O njemu su pisani romani, snimani filmovi, privilegija prošlog vijeka je bila voziti se u vagonima ovog poznatog voza.

Orijent ekspres je jedan od najpoznatijih vozova u istoriji željeznice. Od 1883. godine do 1977. godine saobraćao je na liniji Pariz – Istanbul. Bio je u vlasništvu francuskog preduzeća  Compagine Internationale des Wagons- Lits. Orijent Ekspres je jednom prilikom zbog pretjeranih snježnih padavina ostao 5 dana na jednom mjestu u Turskoj, što je inspirisalo Agatu Kristi za pisanje svog poznatog romana „Ubistvo u Orijent Ekspresu“.

Prvobitna ruta otvorena je svečano 4. oktobra 1883. godine u Parizu i vodila je do rumunskog grada Đurđu, sa stanicama u Minhenu i Beču. U Đurđu putnici su prebacivani trajektom preko Dunava do grada Ruse u Bugarskoj. Cilj većine putnika je bio Istanbul, te se put iz Ruse nastavljao vozom za Varnu gdje su putnici opet morali da pređu na trajekt koji bi ih prebacio do Istanbula.

Godine 1885. otvorena je slavna trasa preko Beča, Beograda, do Niša. Od Niša do Plovdiva putovalo se kočijom, a od Plovdiva do Istanbula ponovo vozom. Godine 1889. završena je i dionica Niš- Plovdiv pa je kompletiran saobraćaj vozom na trasi Pariz- Beč- Beograd- Niš- Sofija- Istanbul. U to doba Orijent Ekspres je saobraćao dnevno  od Pariza do Budimpešte, a tri puta sedmično stanica mu je bila u Beogradu i Istanbulu. Za Bukurešt, Konsrancu i Crno more vozio je jednom sedmično.

Krajnja stanica na istoku je bila Sirkeči Gari u Istanbulu. Saobraćaj je bio aktivan do 19. maja 1977. godine. 

Za vrijeme Prvog svjetskog rata otvoren je švajcarski tunel Simplon pa je origanalnoj ruti dodat i prolazak kroz Milano, Veneciju, Trst i Ljubljanu do Beograda, ovaj voz je bio poznat kao Simplon Orijent ekspres.

Orijent Ekspres doživljava svoje zlatne godine 40-ih godina prošlog vijeka. Tada se pretvara u komforni i luksuzni voz. Od Budimpešte do Bukurešta i Atine vozili su vagoni za spavanje. Voz sastavlja vagone za spavanje i ručavanje, u njegovim restoranima se služe najbolji specijaliteti. Cio sadržaj voza simbolizuje buržoaziju, poslovne ljude, diplomatiju i plemstvo. Trasa je tih godina produžena od Pariza do Kalea, gdje su englezi mogli da se ukrcaju, a u blizini željezničke stanice u Istanbulu otvoren je i prestižni hotel „Orijent Ekspres“.

Za vrijeme Drugog svjetskog rata saobraćanje voza je prekinuto i pokrenuto ponovo tek poslije rata i to bez grčkog dijela. Saobraćanje voza se normalizuje 1951. godine uz sve poteškoće hladnog rata i gvozdene zavjese. 

Godine 1962. obustavljena je originalana trasa voza, od tad je radio samo Simplon Orijent ekspres, a potom i sporija verzija Orijent Ekspresa koja saobraća svega dva puta sedmičnpo. 1971. godine mijenja se vlasnik voza, pa se 1976-77. godine ukida linija Pariz – Atina i iste godine i potpuno gasi saobraćanje. Orijent Ekspres je posljednji put stigao na stanicu Istanbula 19. maja 1977. godine. Legenda je oživljena 1982. godine, kao spori Orijent Espres od renoviranih originala vagona iz 1930-40-ih godina. Saobraća i dan danas jednom sedmično, od marta do novembra na liniji London- Pariz- Beč i luksuzni je doživljaj za imućnije putnike, kako karta košta oko 1800 evra. I Amerikanci su napravili repliku ovog voza koji saobraća u sjevernom dijelu kontinenta.

Izvor slike: wikipedia.org