Istočno Sarajevo je grad plemenitih ljudi. Dokaz za to je veliki broj humanitarnih akcija u kojima su građani ovog grada prikupili ogromne svote novca.

Iza mnogih velikih humanitarnih akcija stoji ime jednog čovjeka – Ranka Skakavca, sekretara Opštinske organizacije Crveni krst Istočna Ilidža, koji je početkom ovog mjeseca otišao u zasluženu penziju, ali, kako nam priznaje, svoju humanu misiju nije napustio.

I baš tako, zatekli smo ga u prostorijama Opštinske organizacije Crveni krst Istočna Ilidža gdje sada, po sopstvenom priznanju, volonterski pomaže novom rukovodstvu da preuzme i nastavi uspješno vođenje ove humanitarne organizacije.

Ranko za portal Katera podsjeća da su Opštinsku organizaciju Crveni krst Istočna Ilidža, nakon ratnih dešavanja, oformili i vodili, sada pokojni Mladen Elez i Pero Ilić, kao i da mu je 2010. godine  Upravni odbor povjerio ovu funkciju.

Od tada, malo ko u čitavom Istočnom Sarajevu nije čuo za Ranka. On skromno govori da je oko sebe okupio vrijedne ljude, koji vole i žele da pomažu drugima.

Sumirajući posljednjih trinaest godina, Ranko se prisjetio i problema sa kojima se ova organizacija u opštini Istočna Ilidža susrela devedesetih godina prošlog vijeka.

- Prostor na kojem smo imali kancelariju i prostor za funkcionisanje pripao je Federaciji BiH, pa su nastale muke Crvenog krsta Istočne Ilidže. Zahvaljujući tadašnjem načelniku, opštinsku organizaciju smo preselili i počeli graditi u kancelariji mesare na Dobrinji 1, gdje smo formirali ekipu, održavali sastanke i radili – objašnjava nam Ranko, te dodaje da su u nove, savremene prostorije prešli sredinom 2021. godine.

Tada su, priznaje, dobili sve što je potrebno za adekvatno fukncionisanje.

- Načelnik opštine Istočna Ilidža Marinko Božović je prepoznao značaj i uspjeh ove organizacije, te nam je dodijelio opštinski prostor. U prostoru od nekih 85 metara kvadratnih nalaze se kabinet prve pomoći, kancelarija sekretara, magacinski prostor, te sala za sastanke. Uslovi su zaista dobri, pa smo nastavili jednako dobrim, ako ne i boljim intezitetom – ističe on.

Foto: katera.news

Na nivou Republike Srpske, ali i BiH, funkcionisanje Crvenog krsta nije sistemski riješeno, nego zavisi od dobre volje lokalne zajednice, a Ranko ističe da je u svom radu imao veliku sreću, pa je sa rukovodstvom opštine Istočna Ilidža više nego uspješno sarađivao i na ovom polju.

- Mnoge opštinske organizacije Crvenog krsta su u velikim mukama, a neke su se i ugasile. Naša opštinska organizacija nije imala nikakvih problema zahvaljujući svim načelnicima opštine Istočna Ilidža - od Neđeljka Prstojevića pa do Marinka Božovića. Svi su uvijek podržavali naš rad, a kako i ne bi, kad smo postizali uspješne rezultate u svim oblastima – rekao nam je Ranko.

Kao i većina sinova Republike Srpske, Odbrambeno-otadžbinski rat je proveo boreći se za nju, kao komandir čete, a još kao seljačko dijete iz Jabuke, kako Ranko sebe opisuje, volio je pomoći starijima u selu.

- Posebno su me radovale mobe, koševine za Svetog Petra i Pavla onim porodicama koje nisu imale mušku glavu. Tada se skupi omladina i pomaže. To mi je ostalo u sjećanju, taj poseban osjećaj kad pomognem nekome, koji me nikad nije napustio. I dan danas se tako osjećam kad nekome pomognem na bilo koji način – navodi on.

Priznaje da se, otkad je preuzeo funkciju sekretara, susreo sa velikim brojem ljudi koji su tražili pomoć, ne samo sa područja opštine Istočna Ilidža, nego i sa područja čitavog grada, ali i Federacije.

- Dođu ljudi sa raznim problemima, moram ih saslušati, bodriti i pomoći, ako sam u mogućnosti. Ako ne, savjetujem ih ili ih uputim tamo gdje bi mogli dobiti pomoć. Tokom ovih godina bilo je dosta tuge, plača, uspjeha i padova, ali sa ponosom ističem da smo sa Opštinskih odborom Crvenog krsta i volonterima pokretali mnoge akciji i ostvarivali uspjehe – navodi on.

Foto: Fejsbuk

Kako kaže naš sagovornik, tačnog broja humanitarnih akcija koje su organizovali, i ne sjeća se, ali je siguran da je bilo preko petnaest u kojima su se prikupljala velika novčana sredstva, i svaka mu je, dodaje, jednako značila.

Ipak, jednog telefonskog poziva, tokom jedne od akcija za prikupljanje novčanih sredstava za liječenje Miloša Božovića, sjeća se kao da se juče desio.

- Jedan dan mi zvoni telefon, sa druge strane slušalice stariji, ženski glas govori da zove iz Teslića i da se sprema da obuje opanke da ide do pošte da uplati pet maraka za Miloša. Ja sam plakao, ne mogu da joj odgovorim, „zavezala“ mi se usta. Uspijem nekako da se saberem i da joj objasnim da ima humanitarni broj na koji može pozvati – navodi on, ističući da su ovakvi i slični ljudi njegova pokretačka snaga, Crvenog krsta i svih uspješno realizovanih akcija.

Osim ljudske solidarnosti, važan faktor su i volonteri za koje Ranko ističe da su, tokom akcija, vrijedno i predano radili dan i noć. Poseban akcenat stavlja na osnovce sa područja Istočne Ilidže, koji su osim humanitarnog rada, ostvarivali zapažene rezultate na takmičenjima.

- Nema godine da nismo bili prvaci u „Misli mine“, poznavanju pokreta ili prve pomoći, posebno ekipe iz Osnovne škole „Petar Petrović Njegoš“. Naša ekipa prve pomoći je prije šest godina postigla najveći uspjeh, kada je bila peta u Evropi. Sasvim sam siguran da sva djeca koja su prošla kroz neku od aktivnosti Crvenog krsta nikad neće otići stranputicom – naglašava „Katerin“ sagovornik.

Foto: Fejsbuk

Energije mu, kako priznaje, nikad nije manjkalo, a jaku volju za životom je pokazao i prilikom ranjavanja tokom kontraofanzive na srpske položaje, pred Vidovdan na samom kraju rata.

- Obilazeći položaja, granata je pala blizu mene i teško me ranila. Po dolasku u bolnicu, doktori su prednost davali ranjenicima za koje su smatrali da imaju veće šanse da prežive, a mene su ostavili posljednjeg, misleći da nemam šanse. Geler mi je udario u ruku i razvalio mi prsa, crijeva, nema organa koji nije uništio. Operacija je traja šest sati, a zahvaljujući višemjesečnom liječenju, uprkos pesimističnim prognozama ljekara, oporavio sam se. To je snaga, volja i fizička sposobnost – prisjeća se Ranko, koji priznaje da je navikao na rad.

Rankovo zalaganje i rad primijetili su svi, pa je u maju ove godine primio i Povelju opštine Istočna Ilidža, najveće opštinsko priznanje, zbog izuzetnog doprinosa u organizaciji humanitarnih akcija i kulturnih manifestacija na području ove opštine, grada i šire.

Foto: Centar za kulturu i informisanje Istočna Ilidža

Sa najvećim priznanjem opštine u kojoj je zvanično djelovao, Ranko je zasluženo otišao u penziju, ali priznaje nam da ostaje žal što njegov stalni apel za osnivanjem javne kuhinje nije sproveden u djelo.

- Postojanje javne kuhinje je nasušna potrebna na nivou opština Istočno Novo Sarajevo i Istočna Ilidža, ali i grada Istočno Sarajevo. Ovo je podneblje u kojem ima dosta starih i iznemoglih, onih koji svojom penzijom nisu u mogućnosti da pokriju sve dažbine tokom mjeseca, ali i sve više socijalno ugroženih stanovnika iz dana u dan – rekao je on.

Za kraj našeg razgovora, Ranko ističe da još uvijek može dati svoj doprinos društvenoj zajednici, te da ni u penziji ne planira sjediti. Planova mu ne manjka, a mi mu želimo srećan odlazak u penziju, ali i novi početak, jer sigurni smo da je njegov odlazak u penziju upravo to – početak novog poglavlja.