Na početku ratnih dešavanja braća Galinac su se pridružila novoformiranoj Vojsci Republike Srpske. Radenko je otišao u Vojnu policiji, Radovan u vojsku.

Saborci su ih izuzetno cijenili.

Za Radenka su govorili da se nikada nije libio da stane na čelo svoje jedinice i kaže: "Za mnom, braćo". Obično su ga opisivali u jednoj rečenici: "Takvog heroja majka više ne rađa".

Radovan, Radenkov brat blizanac, tri godine je proveo na sarajevskom ratištu, čuvajući svaki pedalj srpske zemlje.

Krajem avgusta 1995. godine, izložen svim ratnim strahotama, dobio je galopirajuću mišiju groznicu koja mu je napala bubrege i mokraćne kanale. Prebačen je u bolnicu na liječenje, ali 26. agusta umire u okolini Trnova.

Prema svjedočenjima saboraca, Radenko je u isto to vrijeme trpio nevjerovatne bolove, ni sam ne znajući zašto. Bio je šokiran kada mu je komadant jedinice saopštio tužnu vijest.

Tih dana u Vojkoviće, u porodičnu kuću porodice Galinac, iz Beograda je stigla i sestra Radmila. Došla je da saopšti lijepu vijest – da se udaje. Umjesto sreće, nad kućom Galinčevih nadvio se oblak tuge.

Radovan je sahranjen na groblju u Vojkovićima. Radenko i Radmila su ostali u porodičnoj kući, pokušavajući da u prvim, najtežim danima pronađu utjehu.

Ali rat je rat, ne dozvoljava čovjeku ni da oplakuje najrođenijeg. Sedam dana  nakon Radovanove sahrane, Radenko se vratio u komandu na dužnost, a Radmila je ostala sa roditeljima.

Devetog septembra 1995. godine, Radenko je došao ponovo u Vojkoviće, trebalo je da odveze sestru na autobusku stanicu. U kasnim popodnevnim časovima, Radmila, Radenko i njegov komadant krenuli su preko Srednjeg, gdje je već bilo opasno, pošto su avioni NATO pakta redovno bombardovali srpski dio Sarajeva.

Bombe zločinačkog NATO pakta su pale na njihovo vozilo koje je odletjelo u vazduh. Radmila je na mjestu ostala mrtva, dok je Radenko bio teško ranjen.

Ubrzo je stigla pomoć. Teško ranjeni Radenko Galinac prebačen je u bolnicu "Žica" u Blažuju, gdje ga je operisao čuveni hirurg dr Miodrag Lazić.

Iako je učinio se što je bilo u njegovoj moći, nije uspio. Radenko je preminuo u bolnici 10. septembra 1995. godine.

Iza njega je ostala supruga i dva sina.

Radenko, Radmila i Radovan sahranjeni su u zajedničku grobnicu na groblju u Vojkovićima.

Spomenik su podigli roditelji Mirjana i Marko, te Radenkova porodica.

Na nadgrobnom spomeniku uklesan je epitaf "Ako je smrt jača od života nije od ljubavi i sjećanja".