U februaru i početkom marta 1996. godine, nakon potpisivanja "Dejtonskog mirovnog sporazuma", oko 160.000 sarajevskih Srba je napuštalo svoje, u ratu odbranjene opštine i naselja.
Napuštali su svoje kuće, stanove, očevinu, djedovinu.
Mnogi Srbi su odlučili da premjeste i posmrtne ostatke članova svojih porodica. Noseći krstače i iskopane sanduke svojih najmilijih, desetine hiljada Srba, koji su čitav rat opstali na svojim ognjištima, u prvim danima "mira" napuštali su Srpsko Sarajevo.
U toj izbjegličkoj koloni epskih razmjera našao se i Nikola Okilj. On je eshumirao svog sina Slađana Okilja, jednog od najmlađih odlikovanih boraca Vojske Republike Srpske, koji je prvobitno bio sahranjen na groblju u Semizovcu.
Nikola je posmrtne ostatke svog sina stavio na jedan kamiončić. Za njega nije bilo mjesta.
Od Semizovca do Pala, Nikola je kroz snježnu oluju pješice prešao put dug 60 kilometara, kako bi svog sina ponovo sahranio.
Na Sokolcu je formiramo Srpsko vojničko groblje "Mali Zejtinlik", na koje su preneseni i sahranjeni posmrtni ostaci blizu 1.000 boraca Vojske Republike Srpske.
Srpski borci su zaustavili 35 neprijateljskih ofanziva na sarajevskom ratištu, odbranili svoje domove, a preko 4.000 njih je položilo život na oltar otadžbine.
Slađan (Nikola) Okilj rođen je 19. 4. 1974. godine u Varešu. Poginuo je 23. 10. 1993. godine na brdu Žuč/Vis. Sahranjen je na Malom Zejtinliku na Sokocu, red 22.
Odlikovan je Zlatnom medaljom za hrabrost "Gavrilo Princip".
Piše: Miloš Božić
