Milojka Bibić je u napadu muslimanskih snaga krajem septembra prije 33 godine na selo Podravanje kod Srebrenice ostala bez braće Rada i Milovana, oca Miloša i majke Dikosave Marinković.

- Muslimanski vojnici opkolili su i napali Podravanje sa svih strana, a onda su uz neopisivu galamu i povike `Alahu egber!` upali u selo i ubijali sve što su stigli - prisjeća se Milojka kobnog 24. septembra 1992. godine kada je bezuspješno pokušavala da izvuče ranjenu braću i roditelje iz okruženja.

Prema njenim riječima, muslimanski vojnici pod komandom Nasera Orića ubijali su sve redom - žene, djecu, starce, kao da su znali da nikada neće odgovarati.

- Ali, postoji i Božija kazna, ako ih već Haški tribunal i pravosuđe BiH ne žele procesuirati - kaže ona.

Ona je istakla da je sraman odnos međunarodnog i pravosuđa BiH, koji sude samo Srbima, a za njenu porodicu koja je ubijena u svom selu samo zbog toga što su nosili srpsko ime, niko ne odgovara i pravde nema ni nakon 33 godine od zločina i tri decenije od završetka rata.

- Nema ništa od države u kojoj je ovako pravosuđe, u kojoj zločinci žive slobodno, jer ih štite tužioci, koji ne žele da podižu optužnice, skrivaju dokumentaciju, opstruišu procese i na kraju obavještavaju javnost da nema dokaza za podizanje optužnica, u kojoj sudije po različitim aršinima dijele pravdu i opstruišu istrage - smatra Bibićeva.

Ona je navela da se znaju imena žrtava i da je zadatak tužilaca da prikupe dokaze i podignu optužnicu, jer su poznata i imena ubica, o čemu postoje svjedoci, što tužiocima olakšava posao.

Bibićeva napominje da tužioci opstruišu i na sve načine omalovažavaju srpske žrtve, njihove porodice i cijeli srpski narod, nikome ne odgovaraju za svoj nerad i jednostrani.

Bratunački profesor Miloš Mitrović, rodom iz Podravanja, ranije je rekao Srni da su mu je tog kobnog septembarskog dana 1992. godine ubijeni majka Ruža, koja je imala 65 godina i stric Mihajlo, koji je kasnije nađen bez glave.

Njegov stric Drago Mitrović preživio je ustaško klanje u Drugom svjetskom ratu i živio bez moći govora sa traumama.

- Ponovo je prije 33 godinu uhvaćen i zaklali su ga potomci onih koji su ga klali 1941. godine. To je jedinstven slučaj da jedan čovjek doživi dva klanja u dva rata za 67 godina života - naveo je Mitrović.

On je istakao da su neki Srbi bili blizu skriveni i čuli da mu je koljač rekao "preživio si `41, a sada sigurno nećeš" i odsjekao mu glavu, što znači da ga je lično poznavao.

Cvijetin Šarac je ranije pričao da mu je tog tragičnog dana poginuo 30-godišnji sin Mitar, nedaleko od kuće i zarobljen stric Veselin koji je preživio strahovita mučenja i torture i ubrzo nakon razmjene preminuo od posljedica premlaćivanja.

On se povlačeći sakrio u jednu šikaru i gledao ubijanje civila, te se nakon tri dana izvukao na slobodnu teritoriju i došao u Miliće.

Dragutin Šarac ranije je rekao Srni da mu je brat Veselin pričao da ga je u logoru tukao lično Naser Orić koga je poznavao jer išao u školu sa njegovim sinom.

Preživjeli su zaključili da su u napadu na Podravanje učestvovale komšije muslimani iz susjednih sela koji su ih poznavali i poimenično dozivali da izađu iz kuća.

Svih 120 kuća i ostali privredni i pomoćni objekti u selu su spaljeni, a prethodno je opljačkana sva srpska imovina.

U Podravanju kod Srebrenice muslimanske snage ubile su 24. septembra 1992. godine 32-dvoje Srba, a tokom rata 60 srpskih vojnika i civila iz ovog sela.

Među ubijenim prije 33 godine u Podravanju osam je članova porodice Perendić, po sedam Marinković i Šarac, te po četiri Nikolić i Jovanović. Više od polovine ubijenih u Podravanju bili su civili žene, starci, djeca, nepokretne i slijepe osobe, piše u knjizi "Svjedočanstvo o nekažnjenom zločinu nad Srbima u Podrinju".

Jake muslimanske snage iz Srebrenice i Žepe opkolile su prije 33 godine razuđeno planinsko selo Podravanje i njegove zaseoke, presjekle jedinu putnu komunikaciju prema Milićima i krenule u artiljerijsko-pješadijski napad.

Naoružani muškarci pružili su otpor i borba je trajala cijeli dan. Ubijena su 32 mještanina, a nakon borbe prsa u prsa u večernjim časovima mali broj preživjelih, među kojima i neki lakše ranjeni, probili su se i uspjeli živi da izađu iz okruženja.

Grupa srpskih boraca iz ovog sela bila je u okruženju i dok su imali vezu sa nadležnom komandom tražili su da ih gađa i pobije artiljerija Vojske Republike Srpske da ne bi živi pali u ruke neprijatelju.

U Podravanju, Jasenovi i njihovim rijetko naseljenim zaseocima skoro svi stanovnici koji su umrli nakon rata preminuli su od neke vrste karcinoma. Mještani pretpostavljaju da je to posljedica djelovanja NATO-a i UNPROFOR-a na ovom prostoru tokom ratnih godina i neke vrste kontaminacije područja.

(NASTAVIĆE SE)