Na prirodno-matematičkom fakultetu u Beogradu, studenti su ga pitali koliko je

5.354 pomnoženo sa 3.653... 19.558.162 za svega nekoliko sekundi odgovori, a studenti ga podigoše na ruke i odnesoše prema hotelu Metropol.

Rođen je s defomacijom desne šake te je na njoj imao samo tri prsta što mu nije smetalo da izvrsno svira klavir.

Naučio je čitati sa tri godine i od malena zabrinjavao nastavnike u školi jer ništa nije zapisivao. No, zadatke je rješavao s lakoćom pa mu je britak um donio titulu šahovskog prvaka SSSR-a sa svega 20 godina, kao najmlađi ikada.

Za potrebe filma o natprirodnim mogućnostima čovjeka, u Cirihu 1959. igrao je simultanku na 38 tabli, pritom ništa ne zapisujući. Po završetku je dobio opasku kako je u 17. potezu mogao "igrati jače".

Nije bio saglasan s tim diktirajući šta je sve bilo na tabli. Kada su ga upitali da li je upamtio sve poteze, odgovorio je: Ne samo nju, već sve odigrane partije. Pala je opklada i on je ispisao svih 38 partija.

Smatraju ga najboljim napadačem u istoriji i najnadarenijim šahistom, uz Bobija Fišera. Priređivao je žrtvene vatromete, poklanjajući protivnicima konje, topove pa i kraljicu i opet ih pobjeđivao.

Njegov prirodni talenat omogućio mu je da preotme titulu Mihailu Botviniku i 1960. postane 8. svetski šahovski šampion, sa svega 24 godine. Jedan je od retkih koji su dobili titulu velemajstora, a da prije toga nisu bili proglašeni međunarodnim majstorom.

Apsolutno svojeglav, umjetnik u duši, duhovit i impulsivan, govorio je i pisao na sedam jezika, među njima i na srpskom. Volio je Beograd i bio omiljen gost u gradu na ušću Save u Dunav.

Od malena je imao zdravstvenih problema, bio je krhke građe i nikada nije vodio računa o zdravlju.

Volio je alkohol i cigarete, poročan život plaćao čestim boravkom u bolnici gdje je postao zavisnik od morfijuma.

Bez obzira na nemilosrdno rabljenje uma i tijela, odigrao je preko 3000 turnirskih partija, nerijetko bježeći iz ruku ljekara da bi stigao na takmičenje.

Na poslednji turnir stigao je baš iz bolnice. Kada su ga organizatori ugledali bili su zaprepašćeni jer su mislili da gledaju u mrtvog čovjeka. Njegove reijči su bile: Hvala vam što ste me prepoznali.

Preminuo je tri sata po završetku turnira.

Mihail Nehemjevič Talj (izvorno Mihails Tals) "Gusar iz Rige", "Čarobnjak iz Rige" "šahovski Mocart" ili jednostavno - Miša, napustio je ovaj svijet na Vidovdan 1992. u 56. godini života.