Srpski monah Simeon poznat kao Stefan Nemanja (1113-1200), osnivač dinastije Nemanjića, koja je vladala srpskim zemljama više od dva vijeka, upokojio se 26. februara 1200. godine.

Prije nego što se zamonašio 1196. godine, Stefan Nemanja vladao je Raškom kao veliki župan. Vlast je preuzeo 1166, kada je zbacio brata Tihomira, velikog župana i štićenika dvora u Carigradu.

Ubrzo po preuzimanju vlasti, pokušao je da se otrgne od vazalnog odnosa prema Vizantiji, protiv čije je vojske ratovao u savezu sa Mletačkom Republikom, ali je to uspio tek poslije smrti cara Manojla Komnina. U savezu sa Ugarskom, Stefan Nemanja napao je Vizantiju i Raškoj priključio Zetu, Trebinje, Zahumlje i Metohiju.

Njemački car i jedan od vođa Trećeg krstaškog rata Fridrih Prvi Barbarosa, koji je sa vojskom na osnovu sporazuma sa Nemanjom, prošao kroz Rašku, 1189. nije prihvatio njegovu ponudu za savez protiv Vizantije. Kad su krstaši prešli u Malu Aziju, Vizantija je napala Rašku i preotela joj 1190. krajeve preko Morave, ali je Stefan Nemanja uspio da očuva samostalnost države.

Pošto je prijesto ustupio srednjem sinu, kasnije prvom srpskom kralju Stefanu Prvovjenčanom - a ne najstarijem Vukanu, čije je državničke sposobnosti manje cijenio - zamonašio se u svojoj zadužbini manastiru Studenica i dobio ime Simeon. Sa najmlađim sinom Rastkom, Svetim Savom, podigao je na Svetoj Gori manastir Hilandar, u kojem je i umro, a koji je ubrzo postao najznačajniji srpski duhovni i književni centar.

Podigao je i crkve i manastire Đurđeve stupove, Bogorodičin manastir i Manastir Svetog Nikole kod Kuršumlije. Tokom vladavine, Stefan Nemanja je energično suzbio bogumilsku jeres. Srpska pravoslavna crkva ga slavi kao Svetog Simeona Mirotočivog, prvog svetitelja iz loze Nemanjić.