Vlado Šipčić je bio srpski četnički komandant, koji je ostao upamćen kao posljednji preostali četnik iz Drugog svjetskog rata.

Rođen je 12. maja 1924. u selu Mala Crna Gora na Durmitoru u Kraljevini Jugoslaviji. Ubijen je 29. jula 1957. godine. Šipčićevu četničku grupu su pobile jedinice državne bezbjednosti FNRJ jula 1957. u okolini Pljevalja. Tada je imala samo sedam članova.

Šipčić je pristupio Jugoslovenskoj vojsci u otadžbini 1941. godine. U to vrijeme bio je mlad vojnik, imao je samo 17 godina. Tokom 1943. godine, postao je najmlađi oficir u četničkim jedinicama, koji je vodio borbe na prostorima Crne Gore i Bosne i Hercegovine.

Vlado je legenda srpskog naroda i bio je izuzetno omiljen kod Srba. Bio je oličenje pravde i slobode, čovjek koji je ostao vjeran srpskoj tradiciji, vjeri, kraljy i otadžbini do posljednje kapi svoje krvi.

Vladimir je bio posljednji četnik koji je ostao da se bori protiv Josipa Broza i njegovog komunističkog režima.

Šipčić se punih šesnaest godina borio protiv komunista, hajdukovao je 12 godina poslije Drugog svjetskog rata. Živeo je po pećinama i šumama i skrivao se u krajevima oko tromeđe Bosne i Hercegovine, Crne Gore i Srbije.

Više od 10 godina je vladao strah u tim krajevima zbog njega.

Zbog brdovitog terena i guste šume, komunistička policija i vojska ga nije mogla naći. Udarao je i napadao neočekivano na raznim mjestima i od vlasti otimao hranu i ostale potrepštine koje je dijelio sa svojim jatacima.

Običnom narodu nije nikad ništa nažao napravio, samo su se oni koji su bili u partizanima njega bojali.

Vjerovalo se da je jači od vojske i policije i da mu ništa ne mogu. Nikako nisu mogli otkriti gdje se nalazio, jer je stalno mijenjao teren i udarao tamo gdje su se najmanje nadali. Priče o njegovom lukavstvu, hrabrosti i nadljudskoj snazi su nevjerovatne, što ga je učinilo legendom tih krajeva.

Poznat je slučaj kada su ga opkolile OZNE i satjerale na liticu ispod koje je bila provalija i tok rijeke Drine. Nemajući izbora, odlučio je da skoči sa ogromne visine u nabujalu Drinu. Ovaj skok uspio je čak i da ovekovječi fotografijom jedan agent OZNE, koji se nalazio na drugoj strani rijeke. Prilikom te akcije, trojica njegovih saboraca su ubijena, ali je on tim skokom uspio da izbjegne sigurnu smrt.

Pod ogromnim pritiskom javnosti, komunistička policija je došla u očajnu situaciju. Kako to da jedan čovjek može da nadmudri i nadjača čitave vojne i policijske strukture? Polovinom jula mjeseca 1957. godine, krenula je najobimnija potera za posljednjim četnikom po brdima u okolini Bijelog Polja. Izdao ga je rođak njegovog pokojnog saborca Milan Pavlović, koji je odveo agente OZNE do skrovišta.

U ranim jutarnjim časovima, 29. jula 1957, Vladimir je lociran u jednoj pećini duboko u šumi. Tako opkoljen, pružao je posljednji otpor dušmanima, odbijajući njihov prijedlog da se preda. U trenutku kada mu je preostalo svega dva metka u pištolju, svjestan da se našao u bezizlaznoj situaciji, sam sebi presuđuje.

Vlado Šipčić je bio je posljednji kraljev vojnik. Prije njega likvidirani su svi pripadnici njegove čete.

Njegova grupa je bila u sastavu:

Komandant Vladimir Šipčić
Božo Bjelica
Srpko Medenica
Ivan Šljukić
Momčilo Dakić
Mirko Kovačević
Milan Matović
Blaško Jegdić